تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۵/۲۳ ساعت ۱۲:۳۱
کد مطلب : ۱۱۳۷۳۴
به بهانه‌ی انتشار یک فایل صوتی
تا وقتی یاد نگیریم با هم گفتگو کنیم
محمد توکلی
گروه سياسي: این حوادث را به یاد بیاورید: اشغال سفارت امریکا و استعفای دولت موقت، اعدام‌های اواخر دهه‌ی 60، عزل مرحوم منتظری، قتل‌های زنجیره‌ای، 18 تیر78، اعتراضات پس از انتخابات88
این‌ها چند مورد از وقایع پر سر و صدایی هستند که در این چهار دهه‌ی پس از انقلاب رخ داده است.
بازتاب این حوادث در صداوسیمای ما چگونه بوده است؟ از برخی از این چند واقعه نزدیک به سی و چهل سال می‌گذرد و این سکوت حتی اگر به بهانه‌ی مصلحت هم بوده باشد دیگر بلاوجه است. آنچه از این سکوت آزاردهنده‌تر است قرائت‌های یکسویه‌ای است که از آن وقایع تاریخی ارائه می‌شود. قسمت بامزه‌ی ماجرا اینجاست که حضرات تصمیم گیر در صداوسیما همواره از سوءاستفاده‌های شبکه‌های خارجی که معاند می‌خوانندشان می‌نالند اما خودشان با سکوت نابجایی که در قبال این حوادث از خود نشان می‌دهند زمینه‌ی مساعدی را برای میدانداری آن‌ها فراهم می‌کنند.
در موضوعاتی هم که این سکوت در ظاهر شکسته می‌شود چنان خوانش یک طرفه‌ای از واقعه ارائه می‌شود که آدمی شکرگزار سکوتشان شود. حتی درباره‌ی واقعه‌ای مثل 18 تیر 78 با گذشت قریب به بیست سال، هنوز صداوسیمای ما که رسانه‌ی ملی اش می‌خوانند یک گفتگوی نیم ساعته هم با مقامات وقت دولت انجام نداده است. همین مدل رفتاری است که باعث می‌شود یک فایل صوتی که در آن حرف جدیدی گفته نشده یا یک سند که اعتبار چندان بالایی هم ندارد یا امثال این‌ها باعث هرج و مرج ذهنی و تلاطم بین افراد پیگیر این موضوعات می‌شود.
اگر صداوسیمای ما این محافظه‌کاری‌های مضحک را کنار بگذارد و دست از سکوت و یکجانبه نگری بکشد آنگاه می‌توانند جلوی تاثیرگذاری رسانه‌هایی که معاند می‌خوانند را بگیرند. وقایعی از جنس موارد پیش گفته، بیخ ریش این مملکت است تا وقتی یاد نگیریم با هم گفتگو کنیم و درباره اش حرف بزنیم و رسانه‌ی ملی هم این گفتگوهای چند جانبه را به مردم ارائه دهد.
گروه سياسي: این حوادث را به یاد بیاورید: اشغال سفارت امریکا و استعفای دولت موقت، اعدام‌های اواخر دهه‌ی 60، عزل مرحوم منتظری، قتل‌های زنجیره‌ای، 18 تیر78، اعتراضات پس از انتخابات88
این‌ها چند مورد از وقایع پر سر و صدایی هستند که در این چهار دهه‌ی پس از انقلاب رخ داده است.
بازتاب این حوادث در صداوسیمای ما چگونه بوده است؟ از برخی از این چند واقعه نزدیک به سی و چهل سال می‌گذرد و این سکوت حتی اگر به بهانه‌ی مصلحت هم بوده باشد دیگر بلاوجه است. آنچه از این سکوت آزاردهنده‌تر است قرائت‌های یکسویه‌ای است که از آن وقایع تاریخی ارائه می‌شود. قسمت بامزه‌ی ماجرا اینجاست که حضرات تصمیم گیر در صداوسیما همواره از سوءاستفاده‌های شبکه‌های خارجی که معاند می‌خوانندشان می‌نالند اما خودشان با سکوت نابجایی که در قبال این حوادث از خود نشان می‌دهند زمینه‌ی مساعدی را برای میدانداری آن‌ها فراهم می‌کنند.
در موضوعاتی هم که این سکوت در ظاهر شکسته می‌شود چنان خوانش یک طرفه‌ای از واقعه ارائه می‌شود که آدمی شکرگزار سکوتشان شود. حتی درباره‌ی واقعه‌ای مثل 18 تیر 78 با گذشت قریب به بیست سال، هنوز صداوسیمای ما که رسانه‌ی ملی اش می‌خوانند یک گفتگوی نیم ساعته هم با مقامات وقت دولت انجام نداده است. همین مدل رفتاری است که باعث می‌شود یک فایل صوتی که در آن حرف جدیدی گفته نشده یا یک سند که اعتبار چندان بالایی هم ندارد یا امثال این‌ها باعث هرج و مرج ذهنی و تلاطم بین افراد پیگیر این موضوعات می‌شود.
اگر صداوسیمای ما این محافظه‌کاری‌های مضحک را کنار بگذارد و دست از سکوت و یکجانبه نگری بکشد آنگاه می‌توانند جلوی تاثیرگذاری رسانه‌هایی که معاند می‌خوانند را بگیرند. وقایعی از جنس موارد پیش گفته، بیخ ریش این مملکت است تا وقتی یاد نگیریم با هم گفتگو کنیم و درباره اش حرف بزنیم و رسانه‌ی ملی هم این گفتگوهای چند جانبه را به مردم ارائه دهد.
