تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۷/۱۱ ساعت ۱۴:۱۰
کد مطلب : ۱۱۷۵۰۴
لازمه استراتژی پرسشگری آقای رئیس‌جمهور
اعطای بیمه پاسخگویی به جامعه مدنی
امید پورعزیز
یکی از خصیصه‌ها و استراتژی‌های آقای روحانی در عرصه سیاست‌ورزی استفاده از استراتژی پرسشگری و بیان مطالب نه لزوما بصورت مستقیم بلکه بشیوه سوالی و درگیر کردن ذهن مردم با دغدغه‌های مد نظرش می‌باشد. این شیوه بیان از همان ابتدای دوران تبلیغات انتخاباتی ایشان وجود داشته و البته به مرور زمان در مسیر سیاست ورزی ایشان بیشتر هم شده است. علی الخصوص که ایشان اخیرا مسائل حساس‌تر را به شیوه سوالی بیان می‌کنند. سوال اخیر ایشان راجع به ریشه‌های خشونت که در آستانه بازگشایی مدارس مطرح شد، کاملا هدفمند و اتفاقا بسیار حساس می‌باشد.
رییس‌جمهور که احتمالا بخاطر معذوریت‌های خاص خودشان امکان پرداختن به همه ریشه‌های خشونت در حال حاضر جامعه ایران را ندارند، با زیرکی خاصی توپ را به زمین مردم و جامعه مدنی می‌اندازند ولی حتما ایشان واقفند که پرداختن به این قبیل مسائل بی‌هزینه نخواهد بود. البته همین که ایشان در چنین مواردی صرفا با پاک کردن صورت مسئله از خویش سلب مسؤلیت نمی‌کنند، در جای خود قابل ستایش است ولی لااقل باید چتر حمایتی نسبی را برای دیگرانی که عزم همراهی با ایشان را دارند، بگسترانند. رئیس‌جمهور شاید به شخصه نتواند مستقیما به همه مسائل ورود پیدا کند، ولی در چارچوب قانون اساسی ایشان باید زمینه‌های بیان عقاید و نقطه نظرات مختلف را در جامعه فراهم سازند.
ایشان در پرسش دیگری از بزرگان، شخصیت‌ها و رسانه‌ها پرسیده بودند که چرا حقایق را برای مردم بازگو نمی‌کنند یا مسائل را همانگونه که هست برای جامعه تحلیل و تفسیر نمی‌کنند. البته خود آقای روحانی هم می‌دانند که نگرانی‌هایی که برای خود ایشان مترتب است، به نسبت برای سایر شخصیت‌های حقوقی و برگزیده نیز شاید به مراتب بغرنج‌تر وجود داشته باشد. همین‌طور سوال راجع به ارتباط با برخی کشورها که تا ابد قرار نیست با آن خصومت داشته باشیم، که بحق سووال بجایی است ولی آیا حتی وزیر خارجه خودشان هم حاضر است جواب این سووال را بدهد. یا به فرض اگر جواب هم بدهد به یک هفته نکشیده در‌تربیون‌ها مورد تهاجم همه جانبه قرار نخواهد گرفت؟!
جناب آقای رئیس‌جمهور مردم ایران طی سالیان دراز بهترین طراحان سوال شده اند، و اتفاقا دنبال کسی می‌گردند که جواب سوال هایشان را بدهد. البته شرایط شما را هم درک می‌کنند که شاید برایتان مقدور نباشد که از همه چیز ابهام زدایی کنید. ولی همینکه فضایی ایجاد شود که زمینه گفتمان مسالمت‌آمیز در سطح جامعه مدنی فراهم شده و جامعه با آزمون و خطاهای تئوریک خود، بتدریج از ابهاماتش بکاهد، البته کفایت خواهد کرد ولی جناب رئیس‌جمهور خودتان واقفید که این مردم حق دارند که از شما اجرای بند بند قانون اساسی را طلب کنند، بدون اینکه دچار لکنت کلام شوند.
لذا در راستای همان حس مسئولیت‌پذیری که این سوال‌های بجا و زیبنده را طرح می‌کنید لطفا زمینه‌های پاسخگویی بدون هزینه آن‌ها را نیز فراهم سازید و یا چنانچه این امکان وجود ندارد، لطفا صراحتا اعلام بفرمایید که مسئولیت پاسخگویی به این سوال‌ها و هزاران سوال دیگر با شما نبوده، و حضرتعالی صرفا رسالت طرح سوال و ایجاد مسئله در ذهن مردم را دارید و هر گونه مسئولیت پاسخگویی و تحلیل و آسیب شناسی متوجه مؤلف و مبین آن است. چون آنگاه دیگر انتظاری برای یافتن پاسخ‌ها وجود نداشته و هر کس مسائل را بوفق مراد خویش تفسیر کرده و منافع شخصی خویش را در راه حل‌هایش جستجو می‌کند. به امید روزی که هر پرسشگر و پاسخگوی میهن‌دوستی در یک بستر مسالمت‌آمیز و سازنده گفتمان خویش را پیش برد.
یکی از خصیصه‌ها و استراتژی‌های آقای روحانی در عرصه سیاست‌ورزی استفاده از استراتژی پرسشگری و بیان مطالب نه لزوما بصورت مستقیم بلکه بشیوه سوالی و درگیر کردن ذهن مردم با دغدغه‌های مد نظرش می‌باشد. این شیوه بیان از همان ابتدای دوران تبلیغات انتخاباتی ایشان وجود داشته و البته به مرور زمان در مسیر سیاست ورزی ایشان بیشتر هم شده است. علی الخصوص که ایشان اخیرا مسائل حساس‌تر را به شیوه سوالی بیان می‌کنند. سوال اخیر ایشان راجع به ریشه‌های خشونت که در آستانه بازگشایی مدارس مطرح شد، کاملا هدفمند و اتفاقا بسیار حساس می‌باشد.
رییس‌جمهور که احتمالا بخاطر معذوریت‌های خاص خودشان امکان پرداختن به همه ریشه‌های خشونت در حال حاضر جامعه ایران را ندارند، با زیرکی خاصی توپ را به زمین مردم و جامعه مدنی می‌اندازند ولی حتما ایشان واقفند که پرداختن به این قبیل مسائل بی‌هزینه نخواهد بود. البته همین که ایشان در چنین مواردی صرفا با پاک کردن صورت مسئله از خویش سلب مسؤلیت نمی‌کنند، در جای خود قابل ستایش است ولی لااقل باید چتر حمایتی نسبی را برای دیگرانی که عزم همراهی با ایشان را دارند، بگسترانند. رئیس‌جمهور شاید به شخصه نتواند مستقیما به همه مسائل ورود پیدا کند، ولی در چارچوب قانون اساسی ایشان باید زمینه‌های بیان عقاید و نقطه نظرات مختلف را در جامعه فراهم سازند.
ایشان در پرسش دیگری از بزرگان، شخصیت‌ها و رسانه‌ها پرسیده بودند که چرا حقایق را برای مردم بازگو نمی‌کنند یا مسائل را همانگونه که هست برای جامعه تحلیل و تفسیر نمی‌کنند. البته خود آقای روحانی هم می‌دانند که نگرانی‌هایی که برای خود ایشان مترتب است، به نسبت برای سایر شخصیت‌های حقوقی و برگزیده نیز شاید به مراتب بغرنج‌تر وجود داشته باشد. همین‌طور سوال راجع به ارتباط با برخی کشورها که تا ابد قرار نیست با آن خصومت داشته باشیم، که بحق سووال بجایی است ولی آیا حتی وزیر خارجه خودشان هم حاضر است جواب این سووال را بدهد. یا به فرض اگر جواب هم بدهد به یک هفته نکشیده در‌تربیون‌ها مورد تهاجم همه جانبه قرار نخواهد گرفت؟!
جناب آقای رئیس‌جمهور مردم ایران طی سالیان دراز بهترین طراحان سوال شده اند، و اتفاقا دنبال کسی می‌گردند که جواب سوال هایشان را بدهد. البته شرایط شما را هم درک می‌کنند که شاید برایتان مقدور نباشد که از همه چیز ابهام زدایی کنید. ولی همینکه فضایی ایجاد شود که زمینه گفتمان مسالمت‌آمیز در سطح جامعه مدنی فراهم شده و جامعه با آزمون و خطاهای تئوریک خود، بتدریج از ابهاماتش بکاهد، البته کفایت خواهد کرد ولی جناب رئیس‌جمهور خودتان واقفید که این مردم حق دارند که از شما اجرای بند بند قانون اساسی را طلب کنند، بدون اینکه دچار لکنت کلام شوند.
لذا در راستای همان حس مسئولیت‌پذیری که این سوال‌های بجا و زیبنده را طرح می‌کنید لطفا زمینه‌های پاسخگویی بدون هزینه آن‌ها را نیز فراهم سازید و یا چنانچه این امکان وجود ندارد، لطفا صراحتا اعلام بفرمایید که مسئولیت پاسخگویی به این سوال‌ها و هزاران سوال دیگر با شما نبوده، و حضرتعالی صرفا رسالت طرح سوال و ایجاد مسئله در ذهن مردم را دارید و هر گونه مسئولیت پاسخگویی و تحلیل و آسیب شناسی متوجه مؤلف و مبین آن است. چون آنگاه دیگر انتظاری برای یافتن پاسخ‌ها وجود نداشته و هر کس مسائل را بوفق مراد خویش تفسیر کرده و منافع شخصی خویش را در راه حل‌هایش جستجو می‌کند. به امید روزی که هر پرسشگر و پاسخگوی میهن‌دوستی در یک بستر مسالمت‌آمیز و سازنده گفتمان خویش را پیش برد.
