گروه سياسي: چند سالی است هتاکی سکهی رایج شده است و شاید بتوان گفت از آن هنگام که فردی با هتاکی به بزرگان نظام ردای ریاست جمهوری را بر تن کرد این معضل اجتماعی بیش از پیش خود را نمایان کرد اما آنچه از این هتاکیها بدتر است نقاب هایی است که هتاکان بر چهره دارند و نتیجهی چنین وضعیتی ممکن است به این جا برسد که بخشی از مردم ریشهی این هتاکیها را ارزشها بدانند. همان ارزشهایی که این حضرات با پنهان کردن خود در پشت آنها به هتاکیهای خود رنگ و لعاب دینی میزنند.
نشریهای شعار خونخواهان حسین (ع) را برای عنوان خود برگزیده است و وابسته به تشکلی که خود را انصار حزب ا. . . مینامند است ولی به راحتی آب خوردن در هر شماره اش به افرادی فحاشی میکند، آن یکی که نام خود را مداح گذاشته است و قاعدتا باید مدح ائمه اطهار را بگوید ازتریبون جلسهی مذهبی اش به احمدی نژاد که در آن زمان رییس جمهور مملکت بود چنان فحاشی میکند که از شدت رکاکت بعید است خود این شخص هم قادر به تکرار آن حرفش باشد، آن یکی که حکم پیشکسوت این صنف را دارد سخن ناروایی نیست که در جلساتش خطاب به هاشمی و روحانی و اصلاح طلبان نگفته باشد، جماعت دیگری که در تحقیقات کمیتهی ویژهی مجلس مشخص شده است وابسته به یک تشکل مذهبی هستند چنان به رییس مجلس حمله ور میشوند و حرمت شکنی میکنند که بعید است هیچ انسان منصفی بتواند آن را تایید کند و. . .
همانطور که میبینید تیرهای این جماعت راست و چپ نمیشناسد و هر کس در هر موضوعی با آنان همراهی نکند مورد هجوم لفظی و فیزیکی شان قرار خواهد گرفت. نام این گونه رفتارها اگر تندروی و افراط نیست پس چیست؟ آنان که دلبستهی ارزشها هستند و شاید پای تریبونهای این حضرات هم باشند باید بیش و پیش از دیگران مانع از این گونه اقداماتی شوند که نتیجه اش دلزدگی و بدبین شدن عدهای از موضوعات مذهبی و ارزشی خواهد شد.
آن چه این دلواپسی را بیشتر میکند توجیهاتی است که این افراد برای رفتارهای خلاف ادبشان میآورند، آخرین نمونه اش همین نسبت دادن فحاشی هایشان به امام حسین (ع) است. اگر بگوییم این افراد مصداق اتمّ و اکمل افرادی هستند که بنا بر حدیث مشهورِ منسوب به حضرت صادق (ع) که فرمود: ”ای شیعیان، شما به ما منسوب هستید، پس مایه زینت ما باشید نه مایه آبروریزی ما” مایهی آبروریزی برای عالم تشیع هستند سخنی بیراه نگفتهایم.