تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۹/۰۴ ساعت ۱۲:۳۲
کد مطلب : ۱۲۰۹۱۹
آرزوی قلبی دلواپسان
روحانی و گزينه‌هاي پيش رو
مهدی دادویی‌نژاد
رویه‌ای که دلواپسان در مورد لغو کنسرت‌ها و سخنرانی‌ها پیش گرفته‌اند حاکی از آن می‌باشد که این طیف سعی در تقابل همه جانبه و تحت فشار قرار دادن قوه مجریه و شخص رییس‌جمهور دارند. برخی امامان جمعه نیز در امر مورد تفقد قرار دادن دولت لحظه‌ای درنگ نمی‌کنند، بیشترین حجم فشار به دولت روحانی از ناحیه فرهنگی شروع می‌شود و به تازیدن بر عملکرد اقتصادی دولت منتهی می‌شود، روحانی که سعی در جلوگیری از ایجاد تنش میان قوا دارد و در مقابل خواست‌های غیر قانونی در جلوگیری از مسائل روزمره و فرهنگی مانند کنسرت‌ها و سخنرانی‌ها در اکثر موارد عقب نشینی را به تقابل‌ترجیح داده و حتی وزیر ارشاد خود را در این راه قربانی کرده است باز هم شاهد علاقه ویژه تندروها به تقابل با خود است.
این تقابل به بهانه‌های واهی تا مادامی که روحانی عقب نشینی کند و عملکرد منفعلانه‌ای داشته باشد ادامه می‌یابد، همه دنبال حریمی در شهر خود برای لغو کنسرت هستند، سخنرانی‌های کسانی که حس می‌شود با دولت همراهند باید به بهانه‌های مختلف لغو شود و قس‌علیهذا. مشغول کردن روحانی به یک جنگ زرگری همه جانبه شگرد انتخابی دلواپسان است، و در دو پلان طراحی شده است، پلان اول در سه مرحله اتفاق می‌افتد:
1- ممانعت از یک حضور، سخنرانی، کنسرت و هر آنچه از این دست که در عرصه عمومی کشور مورد حمایت تیم روحانی باشد و یا حداقل در شعارهای انتخاباتی او لحاظ شده باشد.
2- انتظار برای اعتراض و ورود روحانی و تیم دولت به این ممانعت‌ها و کارشکنی‌ها
3- در صورت ورود تیم و شخص روحانی به این قبیل موضوعات: حمله همه جانبه به آنها با عنوان تلاش دولت برای انحراف افکار عمومی از ضعف‌های دولت با دستاویز قرار دادن مسایل فرعی، دلواپسان به دنبال القای این امر هستند که دولت با فرافکنی به دنبال فرار از پاسخ دادن به ضعف‌هاست، اتهام به استفاده ابزاری از مسائل فرهنگی و عمومی.
با هر انفعال و سکوتی که روحانی در مرحله دوم از خود نشان دهد و باعث بایکوت شدن پلان اول بشود دلواپسان پلان دوم را اجرا می‌کنند: تلاش در جهت القای این موضوع که میان روحانی و اصلاح طلبانی که از او حمایت کردند به دلیل انفعال روحانی و زیاده خواهی اصلاح‌طلبان یک گسست ویژه پدید آمده که اصلاح طلبان به دنبال گزینه بدیل برای او در انتخابات 1396 هستند. موضوعی که آرزوی قلبی دلواپسان است.
این مکانیسم طوری طراحی شده است که روحانی اصولا وارد یکی از دو پلان آن می‌شود، اما چیزی که لازم است روحانی بداند این است که دلواپسان دقیقا می‌دانند که مهم‌ترین کار روحانی که تضمین کننده ادامه ریاست جمهوری اوست، تلاش برای وارد نشدن به پلان دوم و جنگیدن در پلان اول می‌باشد، روحانی با هر اعتراض به موانعی که دلواپسان برای او و دیگران تدارک می‌بینند می‌تواند به سرمایه اجتماعی خود بیفزاید، بازی در پلان اول دلواپسان باعث می‌شود حداقل عقبۀ رای دهنده و حامی او که در روی کار آمدن او نقشی بی بدیل داشته‌اند دلگرم‌ترشوند.
هر انفعال روحانی در قبال این موضوعات به بهانه حفظ آرامشی که از طرف دیگران و دلواپسان هر آن تهدید می‌شود باعث می‌شود که در وهلۀ اول دلواپسان جری‌تر شوند و به دنبال دامنه دار کردن این موضوعات و تقابل‌ها باشند تا با فرسایشی کردن این تقابل او را از پا در بیاورند و در وهله دوم خواه ناخواه از میزان سرمایه اجتماعی روحانی کاسته شده و طرفداران و حامیان او دلسرد‌تر می‌شوند.
دلواپسان در روزهایی که کشور در لبه پرتگاه قرار گرفته بود با سکوت و همراهی خود با محمود احمدی نژاد نشان دادند برای آنها مسئله معیشت مردم موضوع دست چندم است و شعارهای توخالی و زیان بخش که تنها تضمین کننده حضور و منافع آنها باشد برایشان اهمیت دارد، آنها دولت روحانی را برهم زننده عیش سرخوشانه خود می‌بینند و تیم روحانی چاره‌ای جز تقابل با این گروه و پرداختن هزینه‌های آن را ندارد، غفلت و انفعال در حوزه عمومی و فرهنگی در ماه‌های منتهی به انتخابات ریاست‌جمهوری مسلما مورد علاقه دلواپسان می‌باشد و هزینه‌های آن بسی سنگین‌تر از هزینه تقابل با دلواپسان است.
رویه‌ای که دلواپسان در مورد لغو کنسرت‌ها و سخنرانی‌ها پیش گرفته‌اند حاکی از آن می‌باشد که این طیف سعی در تقابل همه جانبه و تحت فشار قرار دادن قوه مجریه و شخص رییس‌جمهور دارند. برخی امامان جمعه نیز در امر مورد تفقد قرار دادن دولت لحظه‌ای درنگ نمی‌کنند، بیشترین حجم فشار به دولت روحانی از ناحیه فرهنگی شروع می‌شود و به تازیدن بر عملکرد اقتصادی دولت منتهی می‌شود، روحانی که سعی در جلوگیری از ایجاد تنش میان قوا دارد و در مقابل خواست‌های غیر قانونی در جلوگیری از مسائل روزمره و فرهنگی مانند کنسرت‌ها و سخنرانی‌ها در اکثر موارد عقب نشینی را به تقابل‌ترجیح داده و حتی وزیر ارشاد خود را در این راه قربانی کرده است باز هم شاهد علاقه ویژه تندروها به تقابل با خود است.
این تقابل به بهانه‌های واهی تا مادامی که روحانی عقب نشینی کند و عملکرد منفعلانه‌ای داشته باشد ادامه می‌یابد، همه دنبال حریمی در شهر خود برای لغو کنسرت هستند، سخنرانی‌های کسانی که حس می‌شود با دولت همراهند باید به بهانه‌های مختلف لغو شود و قس‌علیهذا. مشغول کردن روحانی به یک جنگ زرگری همه جانبه شگرد انتخابی دلواپسان است، و در دو پلان طراحی شده است، پلان اول در سه مرحله اتفاق می‌افتد:
1- ممانعت از یک حضور، سخنرانی، کنسرت و هر آنچه از این دست که در عرصه عمومی کشور مورد حمایت تیم روحانی باشد و یا حداقل در شعارهای انتخاباتی او لحاظ شده باشد.
2- انتظار برای اعتراض و ورود روحانی و تیم دولت به این ممانعت‌ها و کارشکنی‌ها
3- در صورت ورود تیم و شخص روحانی به این قبیل موضوعات: حمله همه جانبه به آنها با عنوان تلاش دولت برای انحراف افکار عمومی از ضعف‌های دولت با دستاویز قرار دادن مسایل فرعی، دلواپسان به دنبال القای این امر هستند که دولت با فرافکنی به دنبال فرار از پاسخ دادن به ضعف‌هاست، اتهام به استفاده ابزاری از مسائل فرهنگی و عمومی.
با هر انفعال و سکوتی که روحانی در مرحله دوم از خود نشان دهد و باعث بایکوت شدن پلان اول بشود دلواپسان پلان دوم را اجرا می‌کنند: تلاش در جهت القای این موضوع که میان روحانی و اصلاح طلبانی که از او حمایت کردند به دلیل انفعال روحانی و زیاده خواهی اصلاح‌طلبان یک گسست ویژه پدید آمده که اصلاح طلبان به دنبال گزینه بدیل برای او در انتخابات 1396 هستند. موضوعی که آرزوی قلبی دلواپسان است.
این مکانیسم طوری طراحی شده است که روحانی اصولا وارد یکی از دو پلان آن می‌شود، اما چیزی که لازم است روحانی بداند این است که دلواپسان دقیقا می‌دانند که مهم‌ترین کار روحانی که تضمین کننده ادامه ریاست جمهوری اوست، تلاش برای وارد نشدن به پلان دوم و جنگیدن در پلان اول می‌باشد، روحانی با هر اعتراض به موانعی که دلواپسان برای او و دیگران تدارک می‌بینند می‌تواند به سرمایه اجتماعی خود بیفزاید، بازی در پلان اول دلواپسان باعث می‌شود حداقل عقبۀ رای دهنده و حامی او که در روی کار آمدن او نقشی بی بدیل داشته‌اند دلگرم‌ترشوند.
هر انفعال روحانی در قبال این موضوعات به بهانه حفظ آرامشی که از طرف دیگران و دلواپسان هر آن تهدید می‌شود باعث می‌شود که در وهلۀ اول دلواپسان جری‌تر شوند و به دنبال دامنه دار کردن این موضوعات و تقابل‌ها باشند تا با فرسایشی کردن این تقابل او را از پا در بیاورند و در وهله دوم خواه ناخواه از میزان سرمایه اجتماعی روحانی کاسته شده و طرفداران و حامیان او دلسرد‌تر می‌شوند.
دلواپسان در روزهایی که کشور در لبه پرتگاه قرار گرفته بود با سکوت و همراهی خود با محمود احمدی نژاد نشان دادند برای آنها مسئله معیشت مردم موضوع دست چندم است و شعارهای توخالی و زیان بخش که تنها تضمین کننده حضور و منافع آنها باشد برایشان اهمیت دارد، آنها دولت روحانی را برهم زننده عیش سرخوشانه خود می‌بینند و تیم روحانی چاره‌ای جز تقابل با این گروه و پرداختن هزینه‌های آن را ندارد، غفلت و انفعال در حوزه عمومی و فرهنگی در ماه‌های منتهی به انتخابات ریاست‌جمهوری مسلما مورد علاقه دلواپسان می‌باشد و هزینه‌های آن بسی سنگین‌تر از هزینه تقابل با دلواپسان است.
mo.ke 
۱۷۸
۱۳۹۵/۰۹/۰۴ ۱۳:۲۳
عاااااااااالی ... (345513)
۱۳۹۵/۰۹/۰۴ ۱۸:۵۲
روحانی باید از حق مردم جهت آزادیهای قانونی دفاع کند و بداند که ملت پشتیبان او هستند تندروها پشتوانه مردمی ندارند و میخواهند با زورگویی و هیاهو ملت را از آزادیهای مشروع و قانونی محروم کنند هر چقدر روحانی کوتاه بیاید به ضرر خودش و ملت است .ما انقلاب کردیم که مردم حرف آخر را بزنند وگرنه دیکتاتوری که داشتیم .در ضمن روحانی باید از تجربه خاتمی استفاده کند او هر چقدر به تندروها امتیاز داد آنها جری تر شدند . (345522)
