تخصص دلواپسان در وارونه نمایی

محمد توکلی

---

با نگاهی به نوع مواجهه‌ی منتقدان دولت با روحانی و دولتش می‌توان به این نتیجه رسید که ما شاهد یک نوع وارونه نمایی از واقعیات برای ناکارآمد نشان دادن دولت یازدهم هستیم. به این معنا که هیچ موفقیتی را در کارنامه دولت روحانی نمی‌توان یافت که توسط رسانه‌های پرشمار این اقلیت تنرو از آن تصویری وارونه به جامعه ارائه نشده باشد. از شاخص‌های اقتصادی مانند تورم تک رقمی پس از دورانی که بالاترین نرخ تورم در جهان را داشته‌ایم و پیشی گرفتن صادرات از واردات که نشانه‌ی روشنی از حرکت در مسیر اقتصاد مقاومتی است گرفته تا حوزه سیاست خارجی و دستاوردی مانند برجام.

یکی از مهمترین این وارونه نمایی‌های جماعتی که خود را دلواپس می‌نامند ارائه‌ی تصویری انتقاد ناپذیر از روحانی و دولتش است. برای این کار از‌ترفند تقطیع‌سازی سخنرانی‌های رییس جمهور استفاده می‌کنند به گونه‌ای که با جدا کردن برخی کلمات خاص از بافت اصلی متن و گاهی حتی با تغییر همان کلمات سعی در نشان دادن برخورد خشن دولت با نقد و منتقد دارند و این در حالی است که برای اثبات آنکه معانی چنان کلمه هایی نقد ناپذیری نیست فقط کافی است که به جملات پیش و پس از آن دقت شود.

به عنوان مثال رییس جمهور در یک سخنرانی از این که عده‌ای دائما از طرف ملت سخن می‌گویند گله می‌کند و می‌گوید با شناسنامه خود و جریان فکری خودتان اظهار نظر کنید نه از طرف ملت. این جمله که نقد درستی به همه‌ی جریان‌های سیاسی کشور است که عادت کرده‌اند به جای آنکه با تابلوی جریان فکری – سیاسی خود حرف بزنند از طرف مردم سخن می‌گویند بواسطه‌ی وارونه نمایی افراطیون به چنین عبارتی تغییر شکل داده است که روحانی گفته است منتقدان من بی شناسنامه هستند و از این بی شناسنامه بودن معانی من در آوردی و بی ربط دیگری را هم کشف می‌کنند و به گفته‌ی رییس جمهور نسبت می‌دهند.

به واقع روشن نیست که اگر روحانی و دولتش نقد پذیر نیستند و در برابر انتقادات روی خوشی از خود نشان نمی‌دهند پس چگونه منتقدان دولت در روز دانشجو برابر رییس جمهور با تندترین الفاظ صحبت کرده اند؟ اگر در این دولت نقد پذیری وجود ندارد پس چگونه نقد و اعتراض و تجمع علیه مذاکرات هسته‌ای که در دولت سابق به دور آن خط قرمز پر رنگی کشیده شده بود کاملا آزاد بوده است؟ اگر روحانی انتقاد پذیر نیست پس برای سایر مسئولانی که شهامت حضور در دانشگاه را ندارند و یا تنها پذیرای گروهی خاص هستند باید از چه صفتی استفاده کرد؟

مثال دیگر این گونه از وارونه نشان دادن واقعیت که در این چند روز اتفاق افتاده است بزرگ نمایی لغو برخی سخنرانی‌ها در دانشگاه هاست. آن‌ها مدعی‌اند که تمام سخنرانی‌های لغو شده متعلق به منتقدان دولت بوده است در حالی که با یک بررسی ساده مشخص می‌شود که این ادعا خلاف واقع است و مراسم هایی که برگزار نشده مخصوص یک جریان خاص نبوده است.

نکته‌ی مهمتر این است که زمانی که درصد محدودیت‌های ایجاد شده برای جریان‌های اصلاحی حامی دولت را با این ادعاها در همه‌ی این سالها مقایسه می‌کنیم مشاهده می‌شود که آن طیفی که باید از محدودیت‌های شدید ایجاد شده بالاخص از مهر ماه 84 به بعد حتی تا همین امروز فریاد اعتراضش بلند باشد قطعا افراطیون دلواپس نیستند.

دیگر وارونه نمایی که در بازتاب سخنرانی رییس جمهور در روز دانشجو رخ داده است بزرگ‌نمایی یک ادعاست که بر اساس آن معتقدند جملات مطرح شده توسط رییس جمهور روحانی پیرامون برجام بر مبنای بیانات رهبری خلاف واقع است. این در حالی است که با مقایسه جمله‌ی روحانی و مبنای مورد ادعای این حضرات روشن می‌شود که اساسا این دو موضوع به هم ارتباطی نداشته اند.

روحانی گفته است: "در برجام هیچ قدمی برنداشتیم مگر با مشورت رهبری" و رهبری نظام هم گفته‌اند که "در جزییات مذاکرات دخالت نمی‌کنم". همانطور که روشن است برجام بعنوان یک سند بسیار مهم نتیجه و ثمره‌ی اصلی مذاکرات است نه جزییات مذاکرات در نتیجه این دو جمله به یکدیگر مرتبط نیست و نمی‌توان یکی را ناقض دیگری دانست.

البته آن‌ها که چنین بازی را به راه انداخته‌اند و سه سال است که در رسانه‌های پرشمارشان سعی در مقابل هم نشان دادن رهبری و رییس جمهور را دارند خود به خوبی از بی ارتباط بودن این دو جمله آگاهند و تنها به علت بازی‌های کودکانه‌ی سیاسی که گرفتارش هستند حاضرند همه چیز را فدای به زیر کشیدن فردی از قدرت و رساندن خود به کرسی قدرت نمایند.

نکته‌ی بامزه اینجاست که این جماعت همان‌ها هستند که در دولت اصلاحات معتقد بودند که مفهوم حاکمیت دوگانه موضوعی است که بیگانگان برای تضعیف نظام در جامعه تبلیغ می‌کنند و امروز خود با دروغگویی و وارونه‌نمایی سعی در القای همین مفهوم دارند و این خاصیت افراط است که گروه‌های در ظاهر مخالف هم را در نهایت هم مسیر خواهد کرد.