محمد نظرگاه
شاید زمانی که معاون پارلمانی رییس جمهور پایش را در شهر یزد گذاشت و خود را آماده حضور در نماز جمعه میکرد هیچ گاه فکرش را هم نمیتوانست بکند که عدهای در گوشه گوشههای مصلی شهر یزد آماده پذیرایی از او با مهر و تسبیح باشند. حسینعلی امیری که یک چهره شناخته شده اصولگراست قطعا به هیچ وجه نمیتوانست تصور کند که روزی با عنوان ”فتنهگر”خوانده شود! اما همه این اتفاقات غیر قابل تصور در روز جمعه هفته پیش برای او رخ داد.
پس از آنکه گروه هایی در ایام محرم خواهان عدم حضور مجید انصاری، معاون دیگر رییس جمهور در شهر کاشان شدند، و در شهر مشهد سخنرانی دارای مجوز نایب رییس مجلس هم با توصیهای نهادی خاص لغو شد حالا معاون اصولگرای روحانی هم با چنین برخوردی مواجه میشود. کمی که به عقبتر بازگردیم میتوانیم این شکل از برخوردها را که به تعبیر رهبری نظام خلاف شرع است را با چهرههای اصولگرای دیگر هم شاهد باشیم.
نوع مواجههای که با احمد توکلی، عماد افروغ، علی مطهری و. . . در این سالها به ویژه پس از وقایع 88 رخ داده است نمونه هایی از این موارد است، هنگامی که با اصولگرایان چنین میکنند تکلیف چهرههای اصلاحطلب هم دیگر روشن است و میتوان نمونههای مختلفی از این نوع رفتارها را در قبال آنها حتی در این سه سال اخیر هم که ظاهرا دولتی همسو با جریان اصلاحات بر سر کار است هم مشاهده کرد.
شاید بتوان اوج این برخوردها را در سخنرانی 22 بهمن چند سال پیش رییس مجلس در شهر قم به خاطر آورد، در آن جا هم وسایل پذیرایی مهر و تسبیح بود! پرسشی که میتوان مطرح کرد این است که آیا به واقع میتوان نام این جماعت را گروههای خودسر و خودجوش نامید؟ افرادی که به قول معاون رییسجمهور که تازهترین نمونه برای این دست از اقدامات است چهرههایی آشنا دارند و در بسیار از مراسمها هم حضورشان محسوس است.
آیا شناسایی این افراد و جریانی که سازمان دهی کردن آنها را جز وظایف خود تعریف کرده است کار سختی است؟ بی سرانجام نگه داشتن پروندههای این گونه رفتارهای خلاف قانون و غیر شرعی چه دلیلی دارد؟ آیا به سرانجام نرسیدن این گونه پروندهها باعث آن نخواهد شد که این تصور ایجاد شود که این جریان قدرتمند و سازمان دهی شده در نهادهای نظارتی نفوذ بالایی دارد؟