تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۵/۱۳ ساعت ۱۵:۵۶
کد مطلب : ۱۳۴۵۹۷
قهری نیست؟
محمد توکلی
هنگامی که بحث آشتی ملی مطرح شد بسیاری در انتظار واکنش رهبری نظام به این موضوع بودند. پس از مدتی ایشان در بیاناتی فرمودند که قهری نیست که نیاز به آشتی باشد و قهر و جدایی واقعی با کسانی است که در وقایع88 مرتکب خطاهای نابخشودنی بزرگی از قبیل حرمت شکنی در عاشورای88 شده بودند. خطاهایی که حتی در بسیاری از موارد اعتراض سران آن جریان اعتراضی را هم موجب شده بود، به عنوان مثال دقیقا پس از آن وقایع تلخ در روز عاشورای آن سال بیانیه‌ای از سوی سران معترضان منتشر شد که در آن به صراحت آمده بود که «ما بیزار از کسانی هستیم که بر عرف و اعتقادات دینی و ملی ملت خود احترام نمی‌گذارند.»
همانطور که روشن است مخاطب قهر نظام افرادی هستند که به هر دلیلی آداب اعتراض را رعایت نکرده و باعث خساراتی به مردم، حرمت شکنی نسبت به مقدسات و از این قبیل مسائل شدند. مسائلی که مورد پذیرش رهبران اعتراضات88 هم هیچگاه نبوده است و آن‌ها هم به آن معترض بوده اند. اگر این تصویری که شرح آن رفت را در برابر خود قرار دهیم خواهیم دید که آن بیان رهبری که «قهری نیست» کاملا درست است و به واقع هر دو سوی وقایع88 با همه اختلاف نظرهای عمیقی که با هم دارند نسبت به آشوبگران و نه معترضان موضعی واحد داشته اند.
همین موضع واحد نسبت به این موضوع به این معناست که اساسا قهری وجود ندارد اما مشکل آن جایی به وجود می‌آید که افرادی که به قول علی مطهری، نایب رئیس مجلس «کاسه‌های داغ‌تر از آش» هستند اجازه نمی‌دهند که این دیدگاه رهبری انقلاب در خصوص موضوعاتی از قبیل «آشتی ملی» در بعضی مقاطع زمانی خاص نمود عینی بیابد. فی المثل عدم حضور رییس جمهور اسبق در مراسم تنفیذ و تحلیف حسن روحانی علاوه بر نمود بیرونی نامطلوبی که چه در عرصه داخلی و چه در عرصه بین المللی برای کشور به وجود می‌آورد سبب آن می‌شود که در برخی از اذهان مردم این سوال به وجود بیاید که اگر «قهری نیست» (که واقعا هم با آن تعریف رهبری از مخاطبان قهر نظام بین بزرگان اصلاحات و راس نظام سیاسی قهری وجود ندارد) به چه دلیل امکان حضور فردی که می‌توان به جرات گفت که رای به روحانی آری به او بوده است در مراسم تنفیذ منتخب اکثریت وجود نداشته باشد؟ آیا رییس جمهور دوران اصلاحات اغتشاش کرده است و یا خدای ناکرده به مقدسات مردم ایران توهینی کرده است که عده‌ای او را مخاطب قهر نظام تلقی می‌کنند؟! به نظر می‌آید عده‌ای که تصمیم گیر مراسمی همچون مراسم تنفیذ و تحلیف هستند باید یکبار دیگر آن چه رهبری نظام در خصوص موضوعات مختلف از جمله وحدت ملی و توجه به خواست و اراده مردم فرموده‌اند را مروری مجدد کنند تا شاید در نگاهشان به برخی چهره‌های سیاسی که سرمایه‌های بزرگی برای کشور هستند تغییری ایجاد شود.
هنگامی که بحث آشتی ملی مطرح شد بسیاری در انتظار واکنش رهبری نظام به این موضوع بودند. پس از مدتی ایشان در بیاناتی فرمودند که قهری نیست که نیاز به آشتی باشد و قهر و جدایی واقعی با کسانی است که در وقایع88 مرتکب خطاهای نابخشودنی بزرگی از قبیل حرمت شکنی در عاشورای88 شده بودند. خطاهایی که حتی در بسیاری از موارد اعتراض سران آن جریان اعتراضی را هم موجب شده بود، به عنوان مثال دقیقا پس از آن وقایع تلخ در روز عاشورای آن سال بیانیه‌ای از سوی سران معترضان منتشر شد که در آن به صراحت آمده بود که «ما بیزار از کسانی هستیم که بر عرف و اعتقادات دینی و ملی ملت خود احترام نمی‌گذارند.»
همانطور که روشن است مخاطب قهر نظام افرادی هستند که به هر دلیلی آداب اعتراض را رعایت نکرده و باعث خساراتی به مردم، حرمت شکنی نسبت به مقدسات و از این قبیل مسائل شدند. مسائلی که مورد پذیرش رهبران اعتراضات88 هم هیچگاه نبوده است و آن‌ها هم به آن معترض بوده اند. اگر این تصویری که شرح آن رفت را در برابر خود قرار دهیم خواهیم دید که آن بیان رهبری که «قهری نیست» کاملا درست است و به واقع هر دو سوی وقایع88 با همه اختلاف نظرهای عمیقی که با هم دارند نسبت به آشوبگران و نه معترضان موضعی واحد داشته اند.
همین موضع واحد نسبت به این موضوع به این معناست که اساسا قهری وجود ندارد اما مشکل آن جایی به وجود می‌آید که افرادی که به قول علی مطهری، نایب رئیس مجلس «کاسه‌های داغ‌تر از آش» هستند اجازه نمی‌دهند که این دیدگاه رهبری انقلاب در خصوص موضوعاتی از قبیل «آشتی ملی» در بعضی مقاطع زمانی خاص نمود عینی بیابد. فی المثل عدم حضور رییس جمهور اسبق در مراسم تنفیذ و تحلیف حسن روحانی علاوه بر نمود بیرونی نامطلوبی که چه در عرصه داخلی و چه در عرصه بین المللی برای کشور به وجود می‌آورد سبب آن می‌شود که در برخی از اذهان مردم این سوال به وجود بیاید که اگر «قهری نیست» (که واقعا هم با آن تعریف رهبری از مخاطبان قهر نظام بین بزرگان اصلاحات و راس نظام سیاسی قهری وجود ندارد) به چه دلیل امکان حضور فردی که می‌توان به جرات گفت که رای به روحانی آری به او بوده است در مراسم تنفیذ منتخب اکثریت وجود نداشته باشد؟ آیا رییس جمهور دوران اصلاحات اغتشاش کرده است و یا خدای ناکرده به مقدسات مردم ایران توهینی کرده است که عده‌ای او را مخاطب قهر نظام تلقی می‌کنند؟! به نظر می‌آید عده‌ای که تصمیم گیر مراسمی همچون مراسم تنفیذ و تحلیف هستند باید یکبار دیگر آن چه رهبری نظام در خصوص موضوعات مختلف از جمله وحدت ملی و توجه به خواست و اراده مردم فرموده‌اند را مروری مجدد کنند تا شاید در نگاهشان به برخی چهره‌های سیاسی که سرمایه‌های بزرگی برای کشور هستند تغییری ایجاد شود.
مرجع : روزنامه بهار
