فینال تاریخی کوپا‌دل‌ری در باتلاق
یک هفته بعد از این تاریخ، لالیگا با حضور 10 تیم شروع می شد. 18 بازی این مسابقات قبل از شروع تابستان، پایان می یافت. رئال مادرید و اسپانیول با اقتدار به دیدار نهایی کوپا رسیده بودند. مادرید هشت بازی‌اش را با پیروزی پشت سر گذاشته و اسپانیول با هفت برد و یک تساوی، به این مرحله رسیده بود. فینال در والنسیا برگزار می شد. انتخاب این شهر، انتخاب درستی بود اما در ادامه مشکلاتی به وجود آمد.
در آن روزها در شهر والنسیا باران شدیدی می بارید. علاوه بر این، یک فرد سیاسی در ساعت های اولیه صبح آن روز به این شهر وارد شده بود. خوسه سانچس گررا یکی از سیاسی های بزرگ آن دوران بود. او پیش از این رییس حزب محافظه کار، رییس کنگره، رییس انجمن وزرا و وزیر کشور بود. سانچس گررا مخالف «پریمو د ریورا»، دیکتاتوری آن زمان بود و به همین دلیل به پاریس تبعید شد و سفرش به والنسیا با هدف سرنگونی او انجام گرفته بود اما تلاش گررا بی نتیجه ماند و به محض رسیدن به والنسیا، دستگیر شد.
این قضیه در شهری که هواداران هر دو تیم برای تماشای بازی به آنجا سفر کرده بودند، جنجال به پا کرد. بارندگی شدید باعث شد مسئولین برگزاری به تعویق بازی فکر کنند اما حاکم شهر، داور و نمایندگان تیم هارا برای بازی فردای آن روز (فینال) فرا خواند و گفت: شما تصمیم می گیرید که بازی فردا انجام شود یا نه. نمی خواهم نظم را برهم بزنم. اگر بازی لغو شود، دیگر نمی توان در والنسیا این بازی را برگزار کرد.
با توجه به آنکه لیگ اسپانیا نیز درست یک هفته بعد آغاز می‌شد، در نهایت تصمیم به برگزاری بازی گرفتند اما بین ساعت یک تا سه، آسمان به آبشار تبدیل شده بود. زمین پر از آب بود ولی باید بازی برگزار می شد. عکس هایی که از تیم ها پیش از شروع بازی گرفته شد، نشان دهنده وضعیت زمین بود. در این نبرد اسپانیول پیروز شد.
بابی سامورا دروازه بانی که خیلی زود و در سال 1930 به رئال مادرید پیوست، در اسپانیول بازی می کرد. پادرون و بوش برای تیم کاتالانی و لاسکانو برای مادرید گلزنی کردند. اسپانیول نخستین جامش را فتح کرد. پس از این دیدار، اتفاقی عجیب افتاد. رافائل سانچس گررا، فرزند خوسه سانچس که پدرش را در آن سفر همراهی می کرد، کمی بعد حاکم شهر مادرید شد. در زمان او جنگ داخلی به پایان رسید و چند ماه بعد مشاور ریاست جمهوری شد.
