هیچ جای اطمینانی وجود ندارد
"علیرضا فاضلی" اظهار کرد: مردم به مرور زمان خودشان را با هر محیط و عنصری وفق می‌دهند، به‌عنوان مثال، امروزه دیگر کسی به خودش اجازه نمی‌دهد در میدان فردوسی نه‌تنها به مجسمه، بلکه به گل و گیاه آن نیز آسیبی وارد کند، زیرا احساس می‌کند این‌ها چیزهای خوبی هستند و باید وجود داشته باشند. از طرفی آن‌ها را به‌عنوان یک نشانه متعلق به خود، شهر و کشورش می‌داند. بارها پیش آمده که من در حال دیدن مجسمه‌ای برای اطمینان از سلامت آن هستم که مردم به من می‌گویند، با این مجسمه چه کار داری؟! او با بیان این‌که برای هر اِلِمان و مجسمه‌ی شهری نه‌تنها در ایران، بلکه در تمام دنیا ممکن است اتفاقی پیش آید، ادامه داد: بیشتر آسیب‌ها به آثاری وارد می‌شود که جدید نصب می‌شوند و مردم هنوز به دیدن آن‌ها عادت نکرده‌اند. حل این مشکل نیز به فرهنگ‌سازی توسط رسانه‌ها و خواست مردم مربوط است. از سویی سازمان زیباسازی سعی می‌کند آثار را از جنس مقاوم بسازد و در مکانی نصب کند که کمترین آسیب را ببیند.
فاضلی گفت: ما سه دانشکده برای رشته مجسمه‌سازی در ایران داریم و اگر هر سال 15 تا 20 نفر دانشجو در آن‌ها مشغول به تحصیل شوند، سالی 50 خانواده با مجسمه‌سازی آشنا می‌شوند. اتفاق‌های هنری مانند سمپوزیوم و بی‌ینال‌های شهری نیز مسلما فضای فرهنگی و رشد عمومی را بالا برده‌اند و اکنون نسبت به گذشته وضعیت خیلی بهتر شده و بسیاری از مردم از اِلِمان‌های شهری مراقبت می‌کنند، به‌ویژه این‌که مردم بومی منطقه‌ای باشند و نسبت به مجسمه احساس عِرق کنند. او درباره استفاده از مواد بازیافتی در خلق هنرهای شهری، اظهار کرد: گاهی جریانی به‌وجود می‌آید که همه نگاه‌ها به آن معطوف می‌شود، یکی - دو سال است که توجه به محیط زیست و مواد بازیافتی به بسیاری از حوزه‌ها وارد شده و به هنر نیز رسیده است. برخی مواد بازیافتی، ماندگار هستند و برخی این‌گونه نیستند، سازمان زیباسازی از نصب مجسمه‌های بازیافتی که ارزش هنری و ماندگاری داشته باشند، استقبال می‌کند.
سرپرست اداره حجم سازمان زیباسازی شهرداری با اشاره به رویداد هنری «بهارستان» که به نصب المان‌های شهری برای استقبال از بهار مربوط بود، افزود: در این رویداد بر استفاده از مواد با ماندگاری کم و بازیافتی تأکید کرد‌یم، زیرا جشنواره‌ای برای استقبال از بهار و عید نوروز بود و قرار بود کارها پس از دو ماه جمع‌آوری شوند، سپس ما به رسالت اصلی خود که ساخت مجسمه‌های ماندگار است، بازگردیم. البته یکی از آثار بازیافتی خلق‌شده در رویداد «بهارستان» به علت استفاده از قطعات ماشینی و استحکام آن، در محل نصبش در «باغ فردوس» باقی می‌ماند.
فاضلی همچنین در پاسخ به این پرسش که چقدر نسبت به کپی نبودن طرح‌های اجراشده در شهر اطمینان دارید؟ بیان کرد: هیچ جای اطمینانی وجود ندارد. فضای مجازی کپی بودن برخی آثار را برای ما نمایان می‌کند و از سوی دیگر، دست عده‌ای را برای کپی کردن باز می‌گذارد که شاید سال‌ها بعد متوجه آن شویم. ما حساسیت زیادی نسبت به کپی نبودن مجسمه‌های ماندگار سطح شهر داریم، البته بیشتر هنرمندانی هم که به ما اثر ارائه می‌کنند، پیشینه هنری دارند و به همین علت آثارشان مدام در حال رصد شدن است و این، مهر اعتباری بر آن‌ها می‌زند. سرپرست اداره حجم سازمان زیباسازی شهرداری تهران همچنین با اشاره به این‌که رشته مجسمه‌سازی در کشور و دانشگاه‌های ما نوپاست، اضافه کرد: این موضوع عمق چندانی در ایران ندارد. هنرمندان ما ابتدا سعی کردند از ذائقه ذهنی خود استفاده کنند و به همین علت، بیشتر این آثار اورجینال و زاییده ذهن خود هنرمندان هستند.
