به روز شده در ۱۴۰۳/۰۱/۰۹ - ۲۱:۵۸
 
۱۴
تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۳/۱۰ ساعت ۱۵:۲۲
کد مطلب : ۱۰۸۴۴۵

حاتمی‌ و ده‌نمکی سمبل‌سینمای‌حکومتی‌

حاتمی‌ و ده‌نمکی سمبل‌سینمای‌حکومتی‌
گروه فرهنگی: صادق زیباکلام در مراسم رونمایی از کتاب زیرپوست قصه ها (سینمای رخشان بنی اعتماد )، با اشاره به اینکه سینماگران ایرانی را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد؛ گفت: گروه اول سینمای حکومتی است که در وضعیت فعلی سمبل آن  ابراهیم حاتمی‌کیا و  مسعود ده‌نمکی است. گروه دوم سینمای گیشه‌ای است که از قبل انقلاب با  پرویز صیاد و  شهناز تهرانی و  فیلمفارسی به وجود آمده و امروز نیز وجود دارد. اقلیت سوم گروه سینمای هنری و سینمای هنر برای هنر است و افرادی همچون رخشان  بنی‌اعتماد در این گروه قرار دارند.

زیباکلام ادامه داد: هنر حکومتی در هیچ زمان و هیچ جامعه‌ای چیزی برای ارائه نداشته است. هنر حکومتی در کشورهایی همچون شوروی، چین، کوبا که مهد این گونه هنرها بوده ره به جایی نبرده و در ایران نیز قطعاً موفق نمی‌شود. زیباکلام با اشاره به اینکه با یک اصل نمی‌توان دو گونه برخورد کرد؛ گفت: اگر در سینما ملاک خوب بودن فیلم میزان گیشه و فروش است چرا باید مثلاً فروش فیلمی مانند  اخراجی‌ها نشانه خوب بودن آن باشد اما فروش خوب مانند فیلم  صمد به مدرسه می‌رود نشان بد بودن آن فیلم .

زیباکلام با انتقاد از کسانی که فیلم‌های ‌اصغر فرهادی و بنی اعتماد را مورد هجوم قرار می‌دهند؛ گفت: اصولگرایان و تندروها با حمله به این فیلم ژانر جدیدی به نام سیاه‌نمایی اختراع کردند. وی با اشاره به کتاب زیرپوست قصه ها نوشته سعید عقیقی گفت: این کتاب را باید حداقل به خاطر یک دلیل مهم خرید و آن گفت‌وگوی طولانی و زیبایی است که سعید عقیقی با بنی اعتماد انجام داده و هر فردی که به سینمای ایران و حتی ژانر سیاه‌نمایی علاقه دارد باید یک نسخه از این کتاب را در قفسه خود داشته باشد. زیباکلام ادامه داد: گروهی هرچقدر می‌خواهند می‌توانند به این گونه سینما حمله کنند اما آنچه از سینمای ایران به‌عنوان باقیات و صالحات باقی می‌ماند؛ سینمای حکومتی نیست بلکه سینمایی است که امسال خانم بنی اعتماد و فرهادی علمدار آن هستند.

كتاب «زیر پوست قصه‌ها» بخشی از یک تحقیق گسترده درباره‌ رابطه‌ فیلم و واقعیت در سینمای ایران است که با استفاده از ترکیب نگره‌ مولف، نقد جامعه‌شناختی و ملاحظات ساختارگرایانه به عنوان الگویی کاربردی به بررسی فیلم‌های رخشان بنی‌اعتماد می‌پردازد.  تقسیم کتاب بر مبنای جستجوی لحن و فضای واقع گرایانه در آثار فیلمساز صورت گرفته رابطه‌ واقعیت و مستندهای او در فصلی جداگانه بررسی شده و سه فیلم «بانوی ارديبهشت»، «زیر پوست شهر» و «قصه‌ها» به عنوان کانون تمرکز جلوه‌های گوناگون واقعیت، بخش‌های پایانی کتاب را تشکیل داده‌اند.

كتاب شامل ۸ فصل است كه عناوین‌شان به ترتیب عبارت است از: فصل یكم: واقعیت به عنوان سند/ فصل دوم: واقعیت به عنوان داستان/ فصل سوم: واقعیت به عنوان میزانسن/ فصل چهارم: واقعیت و تاریخ: شباهت‌ها و تفاوت‌ها/ فصل پنجم: واقعیت پنهان: زنان در آستانه/ فصل ششم: واقعیت و انتزاع: بانوی اردیبهشت/ فصل هفتم: واقعیت و اجتماع: زیر پوست شهر/ فصل هشتم: واقعیت در گذر زمان: قصه‌ها