گروه سیاسی: روز گذشته، سیداحمد علم الهدا در خطبه های نماز جمعه مشهد درباره 28مرداد گفت: «مجاهدی سترگ و خستگیناپذیر بهنام آیتالله کاشانی...، نهضت رو به پیروزی تا آنجا رسید که ۳۰ تیرماه شاه ناپاک را فراری داد. در این ۲۹ روز چه شد؟ مردمیکه پیروزیشان بهجایی رسید که شاه را بیرون کردند به فاصله ۲۹ روز در مقابل جریان کودتایی آمریکایی این نهضت از بین رفت و مستشاران آمریکایی بر گرده ملت تسلط پیدا کردند، این فاصله بین دین و نهضت ایجاد شد»
توضیح ضروری:
قیام ۳۰ تیر در سال ۱۳۳۱ رخ داد، و کودتای ۲۸ مرداد یکسال بعد در سال ۱۳۳۲...!
انتقاد روزنامه جمهوریاسلامی از علمالهدی:
امام رضا با زائرینش چطور برخورد میکرد، شما چگونه؟
روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی نوشت: چرا باید چنین دور مشهد را خط قرمز کشید و چنین مردمان را نامناسب دید و بر شان آدمیت شان قلم گرفت و راه آنان را نه به حرم که به مشهد هم سد کرد حال آنکه در هیچ کجای خود حرم هم حتی ننوشتهاند گنهکار نیاید. اگر امام رضا را زنده و حاضر تصور کنیم – که چنین است و باور داریم- آیا خود امام با مردمان، حتی گنهکارترین شان چنین با در بسته برخورد میکردند؟ اگر اندکی در باره سلوک رضوی مطالعه کنیم جواب غیر این خواهد بود که امام تکلیف هدایت عام دارد و دست همه را میگیرد اما برخی از محترمین صاحب تریبون چنان سخن میکنند که انگار میخواهند دست پنجه شده بر پنجره فولاد را باز کنند که مبادا فلان باشد. کاش برای شهر امام رضا، هندسه رفتار رضوی تعریف کنیم و خرد و کلان، مردم و مسئولان همه بدان پایبند شویم.