محمد توکلی
گروه سیاسی: با بررسی اظهارنظرهای اخیر نیروهای اصولگرای نزدیک به لاریجانی که طیف سنتیتر این جریان سیاسی هستند و هم چنین عدم تمایل کاندیداهای بالقوهی انتخابات96 برای رقابت با روحانی میتوان به این نتیجه رسید که بخش مهمی از جریان اصولگرا در انتخابات96 همراهِ روحانی خواهند بود. این همراهی میتواند به سه شیوهی حمایت صریح، معرفی کاندیدای ضعیف و یا سکوت و عدم موضع گیری دربارهی کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری باشد.
اقلیت تندرو در جریان اصولگرا که خود را در این سه سال با عنوان دلواپس معرفی کردهاند و منتقدان اصلی روحانی و دولتش هستند هم با کاندیدایی مثل جلیلی یا فتاح به میدان خواهند آمد که رای چندانی نخواهند داشت و امکان رای آوری بیش از ده درصد را ندارند. اصولگرایان نزدیک به احمدی نژاد هم که با این اقلیت تا حدودی هم پوشانی دارد بعید است که ریسک حضور فعال در انتخابات را بپذیرند. بنابراین در اواخر اردیبهشت سال آینده شاهد یکی از غیر رقابتیترین انتخابات در تاریخ جمهوری اسلامی خواهیم بود و حسن روحانی کار سختی پیش رو ندارد اما این حمایت اصولگرایان از روحانی علاوه بر فرصت هایی که در اختیار او برای پیروزی بیدغدغه در انتخابات96 قرار میدهد در خود واجد تهدیدهایی نیز هست.
حسن روحانی بواسطهی مشی سیاسی که سالهاست برای خود برگزیده است علاقه مند به راضی نگه داشتن هر دو سوی سپهر سیاست ایران است و برای این کار ناچار به عقب نشینی از برخی برنامههای خود. اگر این مدل سیاست ورزی را به علاوهی حمایت جریان اصولگرا از او کنیم معنای تهدید بودن چنین حمایتی قابل درکتر خواهد شد. روحانی و دولت آینده اش همواره تحت فشار دو جریان سیاسی کشور خواهد بود که اگر حمایت ما نبود از ردای ریاست جمهوری هم خبری نبود، در این گونه فشار آوردنها اصلا واقعیت اهمیتی ندارد در نتیجه این واقعیت که حمایت جریان اصولگرا در انتخاب او تاثیری نداشته بیاهمیت است.
روحانی و همراهانش در دولت فعلی که اصولگرایان نقشی در برگزیده شدنشان نداشتهاند به هزار و یک دلیل گفته و ناگفته از بسیاری از برنامه هایشان در حوزهی سیاست داخلی، خارجی و فرهنگ عقب نشینی کردهاند، وای به روزی که دولت روحانی در ظاهر وامدار حمایت این جریان سیاسی هم شود. در نتیجه حمایت اصولگرایان از روحانی شاید در کوتاه مدت منافعی داشته باشد اما در بلند مدت به عقبنشینیهای بیش از گذشته روحانی و دولتش منجر خواهد شد مگر آنکه آقای رییسجمهور در سبک سیاستورزی شان تغییراتی ایجاد کنند و بیش از گذشته بین کنش اعتدالی و انفعالی مرزبندی داشته باشند.