صادق صدرایی
روزنامه بهار
پروتکل صداوسیما برای حضور مسئولان دولتی در برنامههای این رسانه همواره و در همه دولتها این گونه بوده است که مسئول دولتی بدون حضور منتقدین به پرسشهای مجری برنامه پاسخ دهد. نوع پرسشگری مجری هم ارتباط مستقیمی به خط سیاسی دولت دارد، اگر دولت اصولگرا بر سر کار باشد مجری در حد «پایه میکروفون و کرنومتر» فعال خواهد بود و اگر خدای ناکرده (!) مردم به دولتی خارج از علایق سیاسی تصمیم گیران صداوسیما رای دهند آنگاه مجری به کمک اتاق فرمان نقش منتقد را نیز بازی خواهد کرد.
در سه سال و نیم اخیر نیز همین قاعده در برنامههای صداوسیما با حضور مسئولان دولتی حکمفرما بود تا شنبه شب که مسئولان یک برنامه تلویزیونی که کارکردش بیشتر از آن که یک برنامه تلویزیونی باشد شبیه تفتیش است بر خلاف قول و قرارشان خواهان آن شدند که علاوه بر عراقچی، معاون وزیر امور خارجه، یک متتقد برجام نیز در برنامه باشد. این خواسته در حالی مطرح میشد که منتقدان برجام در برنامههای مختلف صداوسیما بارها با استفاده ازتریبونهای یک طرفه نظرات خود را گفتهاند و مشخص نیست که چرا مسئولان برنامه «متن - حاشیه» عهد شکنی کرده و بر خلاف قرارشان با عراقچی و همچنین پروتکل همیشگی صداوسیما برای حضور مسئولان دولتی عمل کرده و به حضور منتقد اصرار داشتهاند. پرسش اساسی که میتوان به این بهانه از دولت پرسید این است که با وجود چنین مواجهه خصمانهای از سوی صداوسیما با دولت، تا کی باید بیاعتنایی دولت به رفتار صدا و سیما را توجیه کرد؟
چرا دولت اقدامی یا گلایهای در خصوص این رفتارهای اشتباه نمیکند؟ نکته دیگر این است که مسئولان دولتی در چنین وضعیتی تا کجا قرار است کوتاه بیایند و در برنامههای این رسانه شرکت کنند؟آیا نباید به فکر راه جدیدی برای ارتباط دوسویه ملت - دولت بود تا هم خواستههای واقعی مردم به گوش دولتیها برسد و هم آنچه آنها میگویند بدون تحریف و جنجالسازیهای مصنوعی رسانههای مخالف دولت از جمله صداوسیما در اختیار مردم قرار گیرد.؟