به روز شده در ۱۴۰۳/۰۱/۰۹ - ۱۹:۳۹
 
۶
تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۱۱/۲۸ ساعت ۱۱:۱۲
کد مطلب : ۱۲۵۶۱۴

به همان سکوت‌تان ادامه دهید!

محمد توکلی

رئیس فراکسیون امید به همراه چند تن از چهره‌های دیگر این فراکسیون طرحی دو فوریتی را در خصوص برخورد با افرادی که در سخنرانی‌ها و تجمعات مختلف دست به بی نظمی و به هم زدن مجالس می‌زنند تقدیم هیأت رئیسه مجلس کردند. طرحی که بخشی از آن سر و صدای بسیاری را ایجاد کرده است.

در طرح این نمایندگان آمده است که: «هر کسی با هر اقدامی اعم از طرح سوال و یا غیر آن در مراسم سخنرانی اعم از مراسم رسمی یا مراسمی که عرفاً بدون مجوز تشکیل می‌شود موجبات توقف یا جلب توجه به خود و یا تشنج شود به حبس از 6 ماه تا دو سال محکوم می‌گردد.»

در بررسی این موضوع کاری به اینکه این طرح حضرات نماینده که اکثریت شان هم اصلاح طلب هستند تا چه حد با نوع نگاه اصلاح طلبی به این گونه مسائل در تعارض است کاری نداریم، حتی به این که اگر از مختصر شعور سیاسی هم برخوردار باشیم باید این نکته ساده را بفهمیم که چنین طرح هایی بهانه دادن به دست رقیب است و به این نکته که با بزرگنمایی آن تمام آرمان‌های جریان اصلاحات را نمایشی بخواند هم کاری نداریم، به این که بین این همه مسائل و مصائب مردم این موضوع چه اهمیتی دارد که این طرح را با دو فوریت تقدیم هیأت رئیسه کردند هم کاری نداریم.

پرسش قابل طرح از این نمایندگان محترم این است حالا آمدیم و چند صباح دیگر امثال رسایی و کوچک زاده و حسینیان و... سوار بر اسب قدرت شدند، آنگاه همین طرح عجیب و غریب تان را بهانه قرار می‌دهند و هر که کوچکترین اعتراضی در مجالس سخنرانی کرد را به دو سال حبس مهمان خواهند کرد. اصلا فکر آن روز را کرده اید؟

این‌ترس موهوم از اعتراض برای چیست؟ حالا بر فرض که چند نفری که همه جریان‌های سیاسی کشور، آمرانشان را هم می‌شناسند بین سخنرانی برخی چهره‌های سیاسی اصلاح طلب مزاحمت هایی را هم ایجاد کنند، آیا راه مقابله با آن، میله‌های سرد زندان است؟ به واقع مشخص نیست که نیت طراحان چنین طرحی چیست اما با کمی دقت می‌توان متوجه شد که چنین طرح هایی مصداق بارز «گل به خودی» است.

در این قریب به یک سالی که از عمر مجلس دهم می‌گذرد از جمله ایراداتی که به نمایندگان اصلاح طلب به استثناء تعداد انگشت شماری مانند نماینده شجاع مردم تهران ، محمود صادقی، گرفته می‌شد این بود که چرا در موضوعات رخ داده در حوزه سیاست داخلی اینقدر منفعل عمل می‌شود و آقای عارف و سایر همراهان سیاسی ایشان در مجلس معمولا مشی و روشی همراه با سکوت را برگزیده اند. حالا با تهیه چنین طرحی آدمی به این نتیجه می‌رسد که چه خوب است که حضرات به همان سکوتشان ادامه دهند، حداقل در آن صورت شاهد چنین طرح‌های عجیب و غریبی که بهترین پاس گل برای «دلواپسان» است نخواهیم بود.
مرجع : روزنامه بهار