خوشا «سودان دوم» شدن!

صادق صدرایی- روزنامه بهار
فصل، فصل انتخابات است و کم کم فضای بحث‌های انتخاباتی به سمت داغ شدن و گفتارهای جنجالی در حرکت است.در روزهای انتخابات همواره شاهد گم شدن گوهر انصاف هستیم؛ شاید این دوره بیشتر از همیشه.  کسر قابل توجهی از افرادی که ذیل جریان اصولگرا تعریف می‌شوند با همه اختلافات ریز و درشتی که با یکدیگر دارند در تلاشند تا تصویری سیاه و ناامید کننده از اقدامات دولت مستقر به مردم ارائه کنند. آنان چنین تصور می‌کنند که «نه به روحانی» همان «آری به اصولگرایان» است. هنگامی که گشتی در جامعه می‌زنیم به این حقیقت پی می‌بریم که سبد رای اصولگرایان با چنین سیاه نمایی هایی افزایش نخواهد یافت و این چنین پراکندن بذر یاس و ناامیدی در جامعه  تنها باعث از بین رفتن امید مردم به آینده و کاهش مشارکت آنان در انتخابات خواهد شد. خلاصه اش آن که برادران اصولگرای ما حکایت سر شاخه نشستن و بن بریدن را زنده کرده اند.

در یکی از همین بی انصافی‌ها که متداول هم شده است محسن رضایی نامزد ناکام چند دوره انتخابات در پیام ارسالی به همایش «جمنا» مدعی شده است که «ادامه دولت روحانی، ایران را به سودان دوم تبدیل خواهد کرد» . به واقع مشخص نیست که تصور آقای رضایی از مختصات کشور سودان و اوضاع کشورمان چیست که چنین قیاسی را انجام داده‌اند اما اگر سودان چنین ویژگی هایی که در ادامه می‌آید را  داراست قطعا جمع کثیری از مردم از این که ایران تبدیل به سودان دوم شود استقبال خواهند کرد.

اگر سودان در یک دوره چهار ساله توانسته است نرخ تورم چهل‌درصدی را که در آن دوران بالاترین نرخ تورم در سطح جهان بوده است به کمتر از هشت درصد برساند، اگر سودان توانسته است نرخ رشد اقتصادی کشورش را طی چهار سال پس از تجربه هشت فصل پیاپی منفی بودن که در نهایت به منفی 7 درصد رسید و در کنار تورم وضعیت فلج کننده «رکود تورمی» را ایجاد کرد به بیش از هفت درصد برساند، اگر سودان توانسته است پس از دوره‌ای هشت ساله که در آن تنها در هر سال 50 هزار شغل خالص ایجاد شده بود، هفتصد هزار شغل خالص ایجاد کند، اگر سودان توانسته است هفت قطعنامه تحریمی شورای امنیت را که برخی از آنان در تاریخ سازمان ملل بی نظیر بوده است را بدون لحظه‌ای اجرا نه تنها لغو کند بلکه تبدیل به قطعنامه‌ای نماید که کشورها را به همکاری دعوت می‌کند و. . . اگر سودان کشوری با چنین ویژگی هایی است خوشا «سودان دوم» شدن! از جمله روش‌های متدوال در صحنه انتخابات نقد دولت مستقر است اما این نوع نقدها آن هنگام در جامعه خریداری خواهد داشت که:

1- با آمارهای ارائه شده از مراجع رسمی داخلی و از آن مهمتر نهادهای مستقل بین المللی مطابقت داشته باشد و 2- جریان منتقد، کارنامه‌ای در خور از خود به یادگار گذاشته باشد، که با توجه به این دو ویژگی باید گفت نقدهای تند و تیز اصولگرایان که گاه رنگ بیان مطالب خلاف واقع هم به خود می‌گیرد خریداری ندارد.