به روز شده در ۱۴۰۳/۰۱/۰۹ - ۲۱:۵۸
 
۰
تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۲/۰۳ ساعت ۱۱:۴۶
کد مطلب : ۱۲۸۸۰۸
هم موفق دارند و هم ناموفق، مثل همه قشرها...

ردپای ورزشی‌هادر عالم سیاست

محمد سررشته داری - روزنامه بهار:
با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری و البته انتخابات شورای شهر‌ها بحث‌ها به سمت سیاسی تر شدن در همه خانواده‌ها سوق پیدا می‌کند و در جمع های‌خانوادگی و البته در فضای مجازی داستان‌های سیاسی و اجتماعی به هم گره می‌خورد. در بسیاری از کشورها و در دنیای سیاست علاوه بر مدیران ورزشی خود ورزشکارها هم بعضا وارد دنیای سیاست می‌شوند که صرف نظر از ورزشی یا غیر ورزشی بودن بعضا موفق و احیانا ناموفق بوده اند. امروز با توجه به تایید صلاحیت برخی از کاندیداهای انتخابات پیش رو این بحث وجود دارد که می‌توان گفت همه ورزشی‌ها موفق  یا همه ورزشی‌ها ناموفق بوده اند؟
 
در واقع ماجرا اینگونه است که در این کانال ورودی به سیاست هم مثل همه بخش‌های دیگر موفق و ناموفق هر دو وجود دارند. حتی روند معکوس این موضوع هم وجود دارد آنجا که سیاسیون به ورزش می‌آیند و آنها هم موفق و ناموفق را با هم دارند. درست که نگاه کنیم باید ببینیم میزان تحصیلات یا درک و اطلاعات عمومی و قدرت رهبری فرد چقدر است و چقدر مسئولیت پذیری دارد و چقدر وجوان کاری.
این موارد به شغل قبلی یا ورزش کردن و نکردن آدم‌ها ربطی ندارد یا اینکه ربط آن بسیار کم است. در ورزش می‌توانید علی‌دایی را داشته باشید که دنیا دیده است و فارغ‌التحصیل دانشگاه صنعتی شریف و می‌توانید ورزشکاری هم داشته باشید که سر خیابان می‌ایستد و دعوا به راه می‌اندازد. هر دوی اینها هستند و وجود دارند. به این ورزشکاران که به دنیای سیاست وارد شده‌اند و نسبتا موفق هم بوده اند دقت کنید:

په له
ادسون آرانتس دونا سیمنتو ملقب به په له را تقریبا همه می‌شناسند، او بهترین بازیکن جهان فوتبال بود و جزو نسل اول برترین‌ها است. په له را با سلام و صلوات وزیر ورزش برزیل هم کردند هرچند خودش حیلی علاقه ای به این کار نداشت.
گری کاسپاروف
گری کاسپاروف که در سال ۱۹۸۵ تبدیل به جوان‌ترین قهرمان تاریخ شطرنج جهان شد را خیلی‌ها بزرگ‌ترین شطرنج‌باز تاریخ هم می‌دانند. او البته یک سال قبل از این قهرمانی وارد حزب کمونیست شوروی سابق شده بود و در سال ۲۰۰۵ و پس از خداحافظی از شطرنج، حزب «روسیه دیگر» را تاسیس کرد، هرچند که هیچگاه از سوی احزاب اصلی مخالف ولادیمیر پوتین جدی گرفته نشد.
او بارها بابت فعالیت‌های سیاسی‌اش علیه دولت روسیه دستگیر شده و یکبار هم یک ژنرال سابق عضو سازمان جاسوسی شوروی گفت احتمال کشته شدن او وجود دارد.
ژرژ وه‌آ
یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ آفریقا، که سه بار هم بهترین بازیکن این قاره شد. این فوتبالیست لیبریایی که در سال ۱۹۹۵ بازیکن سال فیفا شد، سابقه بازی در شماری از معتبرترین باشگاه‌های اروپایی از جمله میلان، چلسی و پاری‌سن‌ژرمن را داشت.
یک دهه بعد او وارد رقابت برای ریاست جمهوری کشورش شد، او در دور اول بیشترین رای را در میان نامزدها بدست آورد و راهی مرحله دوم شد، اما در نهایت نتوانست انتخاب شود. او نسبت به صحت انتخابات هم اعتراض کرد و گفت موضوع را پیگیری می‌کند اما در پایان راه به جایی نبرد.
روماریو
روماریو یکی از بزرگ‌ترین مهاجمان تاریخ فوتبال است. او در سال ۱۹۹۴ به همراه برزیل قهرمان جام جهانی شد و بهترین بازیکن مسابقات هم نام گرفت. او در ۲۰۱۰ و به عنوان یکی از اعضای حزب سوسیالیست برزیل وارد مجلس ایالتی برزیل شد. او در رای‌گیری نفر ششم ریودوژانیرو شد. روماریو که در ۷۰ بازی ملی‌اش ۵۵ گل زده بود، یکی از مخالفان برگزاری جام جهانی در برزیل بود و فعالیت‌های سیاسی مختلفی در مخالفت با آن رویداد انجام داد.روماریو ۴۸ ساله در سال ۲۰۱۴ در انتخابات مجلس سنا شرکت کرد و با کسب ۶۳.۴ درصد آرا راهی مجلس شد. این بیشترین رایی بود که یک نامزد سنا از ریودوژانیرو به دست آورده بود.
کوین جانسون
بسکتبالیست سابق تیم‌های کلیولند کاوالیرز و فوئنیکس سانز پس از اتمام فعالیت حرفه‌ای در لیگ NBA شهردار ساکرامنتو مرکز ایالیت کالیفرنیا شد، او همچنین نخستین شهروند آفریقایی- آمریکایی است که توانسته به این سمت مهم دست یابد، جانسون در فصل 1988- 1989 به عنوان بسکتبالیستی با بیشترین انتخاب شده و 3 مرتبه در دوران بازی وارد فهرست آل‌استار شد، دوران بازی جانسون در مسابقات NBA بین سال‌های 1987 تا 2000 بود و در انتخابات سال 2008 توانست هیترفارگو رقیب اصلی خود را کنار زده و تا به امروز شهردار ساکرامنتو باشد، او همچنین یک نماینده دموکرات است و فعالیت‌های زیادی در جهت مبارزه با خشونت مسلحانه، کاهش تعداد افراد بی‌خانمان و ترویج هنر انجام داد.
آندری شفچنکو
فوتبالیست اوکراینی برای تیم‌های بزرگی مانند چلسی، آث‌میلان و دنیاموکیف بازی کرده است، شفچنکو بین سال‌های 1994 تا 2012 به مدت 17 سال فعالیت پرباری در عرصه فوتبال داشت، البته پیش از آن در عرصه فوتبال جوانان دارای سابقه است، شفچنکو 111 بازی ملی برای تیم فوتبال اوکراین انجام داد و در بسیاری از بازی‌ها کاپیتان این تیم بود، او در اواخر دهه 90 میلادی وارد عرصه سیاست شده و به عضویت حزب سوسیال دموکرات اوکراین پیوست، زمانی‌که شفچنکو در سال 2012 از دنیای فوتبال خداحافظی کرد بر روی امور سیاسی متمرکز شده و حتی یک کرسی در پارلمان اوکراین بدست آورد، پس از چندی حزب کوچک شفچنکو نتوانست برای باقی ماندن در پارلمان به حد نصاب رأی مثبت دست یابد و حالا او به ورزش گلف می‌پردازد.
آرنولد شوارتزنگر
او یکی از شناخته‌ شده‌ترین چهره‌ها در رشته زیبایی اندام است، شوارتزینگر متولد اتریش است و افتخارات متعدد با پیروزی‌های فراوانی از جمله 5 عنوان «مستر یونیورس» و 7 عنوان «مستر المپیا» در کارنامه دارد. او سال‌های زیادی به عنوان یک جمهوری خواه در آمریکا فعالیت داشته و سابقه فرمانداری کالیفرنیا را دارد. شوارتزینگر فقط در ورزش و سیاست فعالیت نداشته بلکه فیلم‌های سینمایی متعددی با بازی قابل تحسین وی در هالیوود ساخته شده است وی که در رشته وزنه‌برداری هم فعالیت حرفه‌ای داشته، هنوز با جدیت  تمرینات بدنسازی خود را پیگیری می‌کند.
خسه ونتورا‌
او یک کشتی‌گیر معروف در دهه 1970 میلادی بود و در جریان جنگ ویتنام در نیروی دریایی ارتش آمریکا خدمت کرد، پس از پایان دوران حرفه‌ای ورزش در سال 1986، ونتورا آرام آرام وارد عرصه سیاست شد و از سال 1991 تا 1995 شهردار بروکلین پارک در ایالت مینسوتا شد، او در اواخر سال 98 برای ورود به پارلمان تلاش کرد، اما نتوانست به حد نصاب آراء دست یابد.
جیم بانینگ
او بین سال‌های 1955 تا 1971 بطور حرفه‌ای ورزش بیسبال را دنبال کرد و در تیم‌های بزرگی مانند وترویت تایگرز و فیلادلفیا عضویت داشت، او پس از اعلام بازنشستگی ورزشی وارد شورای شهر کنتاکی شد و پس از آن به مجلس سنای ایالتی راه یافت، او تا سال 2010 از سناتورهای با نفوذ و مطرح آمریکا بود اما ترجیح داد از دنیای سیاست هم خداحافظی کند.
حرف آخر اما اینست: اینجا در ورزش هم آدم‌ها می‌توانند در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی موفق یا ناموفق باشند درست مثل هر بخش دیگری از جامعه  و اینطور نیست که مثلا بگوییم همه سینمایی‌ها  ناموفقند یا همه پزشک‌ها رشوه گیرند یا همه...
این نوع پردازش‌ها و کلی در نظر گرفتن‌ها البته که در ایران پدیده جدیدی نیست کلی‌گویی از دیر باز در فرهنگ ما وجود داشته است اما به نظر می‌رسد وقت تغییر است و نباید همه را به یک چشم دید.
 
ال‌کلاسیکوی امشب چند می‌ارزد؟
رقابت بین سفیدپوشان مادریدی و آبی واناری‌ها درآمدی میلیونی برای اسپانسرها دارد.
به گزارش مجله «فوربس»، تیم‌های رئال مادرید و بارسلونا در حالی امشب در دومین ال‌کلاسیکوی فصل در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو به مصاف هم می‌روند که جدال این دو تیم اسپانیایی که طرفداران زیادی در سراسر جهان دارند، پول هنگفتی را به جیب اسپانسرها می‌زند. این دو تیم که در رقابت‌های این فصل لالیگا رقابت تنگاتنگی با یکدیگر دارند، در 12 دوره اخیر این رقابت‌ها 11 بار قهرمانی را از آن خود کرده‌اند و روی هم نیز 56 قهرمانی را در کارنامه‌شان دارند.
وقتی این دو تیم با یکدیگر تقابل می‌کنند، سخت است که جنبه مالی آن را نادیده گرفت. رئال‌مادرید با 3.65 میلیارد دلار و بارسلونا با 3.55 میلیارد دلار به ترتیب در رده دوم و سوم باارزش‌ترین برندهای ورزشی جهان قرار دارند. در این دو تیم کریستیانو رونالدو، فوق‌ستاره پرتغالی رئال‌مادرید و لیونل مسی، فوق‌ستاره آرژانتینی بارسلونا به ترتیب با 88 میلیون دلار و 81.4 میلیون دلار در بین پردرآمدترین ورزشکاران جهان در سال گذشته بوده‌اند.
این بازی برای اسپانسرها اما دیداری خاصی به شمار می‌رود چرا که پول هنگفتی را برای آنها به ارمغان دارد. در اولین ال‌کلاسیکوی فصل جاری که در ماه سپتامبر به تساوی یک بر یک انجامید، 42.5 میلیون دلار ارزش رسانه‌ای برای اسپانسرها داشته است. این رقم از طریق اسپانسرهای پیراهن، لوگوهای روی کفش‌ بازیکنان، تبلیغات در ورزشگاه و غیره به دست آمده است. البته در بازی رفت بارسلونا سهم بیشتری از این درآمد داشت و به دلیل اینکه در نوکمپ میزان بود، 87 درصد این رقم نصیب آنها شد. حالا در بازی امشب این رئال مادرید خواهد بود که سهم بیشتری از این درآمدزایی خواهد داشت.
پخش تلویزیونی ال‌کلاسیکوی نیم‌فصل اول 60 درصد (26.8 میلیون دلار) از این درآمد را به خود اختصاص داد. برنامه‌های ورزشی و پوشش خبری 9.4 میلیون دلار، شبکه‌های اجتماعی 5.1 میلیون دلار و پوشش زنده نیز 3.2 میلیون دلار از درآمد این بازی را از آن خود کردند. شبکه‌های اجتماعی این روزها جزو مهم و مولد ارزش برای اسپانسرها شده است. در ال‌کلاسیکوی نیم‌فصل اول رسانه‌های دیجیتال مسئول تولید 41 درصد از ارزش‌های مالی باشگاه رئال مادرید بوده‌اند.
با ارزش‌ترین پستی که در شبکه‌های اجتماعی بوده، پخش زنده فینال رویدادی ورزشی بوده که 4.3 میلیون کاربر از طریق «فیسبوک» آن را تماشا کرده‌اند که درآمدی 186 هزار دلاری را برای اسپانسرها به ارمغان داشته است.
حالا حساب کنید تیم‌های رئال مادرید و بارسلونا که به ترتیب 101.6 میلیون و 101.4 میلیون نفر تعقیب‌کننده در شبکه اجتماعی «فیسبوک» دارند، می‌توانند از این طریق چه درآمدزایی کنند و این تنها یکی از چندین شبکه اجتماعی مشهور به شمار می‌رود.