بهار نیوز - اینجا ایران است؛ سرزمین عجایب

محمد توکلی- روزنامه بهار
از «محاکمه ظریف» می‌گویند. همان‌ها که با بی‌تدبیری هایشان تحریم هایی بی سابقه را بر زندگی روزمره مردم و معیشت و سفره اقشار ضعیف جامعه تحمیل کردند و همان‌ها که غارتگری بابک زنجانی و رفقایش را به بهانه دور زدن تحریم‌ها توجیه می‌کردند از درخواست برای محاکمه ظریف سر ذوق آمده اند. اینجا ایران است؛ سرزمین عجایب.

جایی که به جای محاکمه مسئولان ارشدی که نامه‌ای را امضا می‌کنند تا دست برخی در غارتگری اموال مردم به بهانه دور زدن تحریم فروش نفت باز باشد از محاکمه ظریف می‌گویند. اینان در سابقه خود نشان داده‌اند که از ایجاد فشار و محدودیت بر بهترین فرزندان این سرزمین هیچ ابایی ندارد پس چندان بی‌راه نیست اگر که بگوییم حضورشان در قدرت برابر است با اجرایی کردن آرزویشان که محاکمه وزیر امور خارجه‌ای است که می‌توان گفت در بین مردم محبوبیتی بیشتر از رئیس دولت و بسیاری دیگر از تصمیم گیران و مسئولان دارد.

از زاویه نگاه مردم که به فعالیت‌های محمد جواد ظریف می‌نگریم با لغو شش قطعنامه تحریمی شورای امنیت مواجه می‌شویم که بند به بند آن را همه کشورهای دوست و دشمن اجرا می‌کردند. با لغو تحریم فروش نفت مواجه می‌شویم. تحریمی که اگر ادامه می‌یافت بر جلوی مهمترین منبع درآمد کشور عدد صفر نقش می‌بست. با از میان برداشته شدن تحریم فروش هواپیما پس از چهار دهه مواجه می‌شویم. آری، از نگاه مردم حاضر در متن جامعه نه تنها دلیلی برای محاکمه ظریف یافت نمی‌شود، بلکه دیگرانی که تحریم‌های پیاپی و سایه شوم جنگ بر کشور حاصل عملکردشان بود باید پاسخگو باشند.

اما شاید بتوان از زاویه‌ای دیگر به این حضرات حق داد که آرزومند محاکمه ظریف باشند. تحریم‌ها فضایی را ایجاد می‌کند که واسطه هایی خاص سفره رنگین‌تری داشته باشند، تحریم‌ها باعث آن می‌شود که شاهد امنیتی‌تر شدن فضای کشور باشیم، وجود تحریم‌ها سبب آن خواهد شد که بی کفایتی‌های دولت محبوب اصولگرایان پشت آن مخفی شود. از این زاویه که به ماجرا نگاه کنیم می‌شود به افراد حق داد!

آری، این جماعت با گفتار و رفتاری پوپولیستی مدعی مردم گرایی‌اند اما در حقیقت با هر آنچه اندکی باعث آسایش در زندگی مردم شود نه تنها مخالفت می‌کنند بلکه خواستار محاکمه فردی می‌شوند که در این راه به شکل شبانه روزی تلاش‌های ملموسی داشته است. انتخاب با مردم خواهد بود؛ ادامه حضور امثال ظریف در حوزه سیاست خارجی یا بازگشت به عقب؟