استقبال از صراحت لهجه رييس‌جمهور

 

به‌طور حتم هيچ سياستمداري عاري ازاشكال نيست ولي برخي از سياست‌مداران در راستاي مطامع سياسي و يا ايدئولوژي هاي باطل خويش روز به روز بيشتر از مردم فاصله مي گيرند و رو به سراشيبي پيش مي روند. ولي حسن روحاني اين روزها شايد بيشتر از هر زماني در تاريخ سياسي‌اش به مردم نزديك شده است ودرمسيرسخت ترقي و پيشرفت كشور، صخره هاي طاقت فرسا را به همراه مردم آزاده و صبور ايران مي پيمايد. روحاني هيچ گاه يك شخصيت مقدس وياابرقهرمان جامعه ايران نبوده ونيست.اواين روزها شايد دست يافتني ترين و واقعي ترين روزهاي زندگي اش را در كنار مردم سپري مي كند.ولي مساله اساسي اين است كه مردم اين روزها از مصلحت سنجي هاو آبروداري هاي فزاينده وتكراري خسته شده اند. اين روزها دغدغه اصلي مردم لزوما مشكلات روزمره اقتصادي و يا ركود مقطعي نيست.

 

مردم اين روزها تشنه صراحت لهجه، واقع نمايي و صلابت مردمي هستند.مردم ايران روزهاي پرالتهاب و پر تنشي كه كشورهاي عربي در طي اين چند سال سپري كرده اند را سال ها پيش از سر گذرانده‌اند. مردم ايران اين روزها يك السيسي يا بشار اسد و يا الجزايري شدن سياست ايران را نمي‌خواهند. مردم ايران پس از سال ها در پي سراب‌بودن، از شعارهاي خوش آب و رنگ و يا اين همساني مفاهيم و اصول سياسي ساختگي و متزورانه خسته شده اند. اگر شفافيت،شجاعت وعقلانيت دردستور كار رويكرد حسن روحاني در اين دوره از انتخابات قرار گيرد، اقبال او از سال ٩٢ هم بيشتر خواهد بود. مردم ايران اين روزها در عين سرخوردگي از جوسازي هاي مسموم برخي بلوك هاي قدرت معلوم الحال، تشنه اعتماد و صلابت هستند. روحاني بايد مردم را قانع كند كه هيچ اراده اي بالاتر از اراده مردم در اين مملكت، قدرت عرض اندام ندارد. مردم از ارعاب نامريي، از مديريت شدن غير ارادي و القائات ايدئولوژيك خسته شده اند.اقتدار يك چاقوي دو لبه در عرصه سياست است، چرا كه از بعد منفي ممكن است منجر به تماميت خواهي و ديكتاتوري شود.

 

ولي اقتداري كه روحاني مي تواند براي خويش بيافريند اقتداري از جنس اقتدار اردوغاني نيست. روحاني در اصل يك فرد نيست، حسن روحاني درحقيقت نماد يك جريان كاملا متكثروملي است. تمركزبرروحاني وانسجام گسترده‌اي كه در حمايت از او دربين اقشار سياسي دموكراسي خواه ايراني در اين مقطع وجود دارد، يك نقطه عطف در تاريخ سياسي ايران است كه شايد نمونه اش را سراغ نداريم.برخلاف نگراني هاي اوليه اي كه در نگاه نخست راجع به اين انتخابات به ذهن مي‌رسد،اتفاقا با مديريت صحيح و به موقع اين روزهاي حساس، تهديد فضاسازي هاي غيراخلاقي جناح رقيب مي تواند به يك فرصت استثنايي تبديل شود. روحاني بايد نهال اميد را كه در دل ملت ايران كاشته است طي اين چند روز با درايت خويش تثبيت كند. مصلحت سنجي هاي روزمره امروز ديگر موضوعيت ندارند.

 

اينكه كارنامه روحاني چقدر قابل دفاع است، با اتخاذ حياي سياسي و مداراي عده اي پرتوقع درعمل به ضد خودش بدل مي شود. در هيچ جاي دنيا انتظار رفع مشكلات و معضلات چندين ده ساله از يك دولت چهارساله توجيه پذير نيست. استراتژي تدافعي روحاني در اين روزها مي تواند به ضد خود تبديل شده وموجبات سوء استفاده رقيبان بي اخلاق را فراهم كند. روحاني اين روزها بايد از هر زمان ديگري تهاجمي تر و شجاع تر باشد. مردم ايران ذاتا آزاده خواه و صلابت پسندند و چنانچه با عمق وجود، خيرخواهي و مصمم بودن روحاني را باور كنند بيش از پيش به او اعتماد خواهند كرد. هيچ مصلحتي اين روزها بيش از صراحت لهجه و زدودن پرده هاي بي عدالتي و و زياده خواهي براي ايران ارجح تر نيست. هرگونه عقب نشيني و يا ترديد و يا حياي بيش از حد، بدون ترديد به ضرر ايران و منافع ملي خواهد بود. صراحت لهجه اي كه شروع آن در مواضع انتخاباتي اسحاق جهانگيري رقم خورد و در سخنان روحاني در اروميه و همدان تداوم داشت در واقع سرود پيروزي جريان عقلانيت و مصلحت واقعي براي ايران است. اين آواز حماسي، پرشور و البته صادقانه نبايد از ريتم بيفتد، اين راهي نيست كه روحاني در ادامه اش ترديد به خود راه بدهد.

 

هرگونه تهديد و جوسازي احتمالي نيز بايد با منطق مستدل و به رساترين شكل ممكن پاسخ داده شود. تنها در اين‌صورت است كه تمامي خواب ها و روياهاي طراحي شده براي نااميد كردن مردم و ايجاد تزلزل در جامعه تعبير نشده و به دفترچه‌هاي خاطرات ناكامان دو انتخابات اخير كشور اضافه مي شود.اين روزها دعواي مناظره ها، خبرسازي ها و هژموني هاي رسانه‌اي نه اقتصاد ايران ومنافع ملي و دغدغه مردم مستضعف، بلكه قبضه كردن تمامي اهرم هاي قدرت و اداره كشور به نفع يك طيف خاص است.

 

روحاني اين روزها بيشتر از هركس ديگري بوي مردم را مي دهد،ولزوما مردمي بودن در ادعاها وپروپاگانداي رسانه اي و ايدئولوژيكي برخي حنجره هاي مظلوم نما خلاصه نمي شود. در واقع راي دادن به روحاني و حمايت مجدد از او به نوعي صيانت از ماهيت مردمي و انتخابي حكومت ايران است و هرگونه ترديد و بدگماني در اين زمينه به قيمت به تاراج رفتن مجدد منافع ملي و به مخاطره انداختن امنيت كشور و تخطئه آرامش رواني مردم تمام خواهد شد.پس بسيار حايز اهميت است كه همپاي رييس‌جمهور قانوني خويش از هرگونه ترديدوتزلزل در تصميم خويش براي ادامه راه رها شده وبا صلابت و اعتماد به نفس كامل اين پيچ مه آلود و خطرآفرين را از سر بگذرانيم.