روزنامه بهار: انتخابات92 تمام شده بود و نام حسن روحانی به عنوان منتخب اکثریت اعلام شد. نامزد جریان میانه رو پس از آن انتخابات به قم سفر میکند و با مراجع تقلید دیدار و شاید از حمایتهای آنان هم تشکر میکند، توصیههای لازم را میشنود و به تهران بازمی گردد. حامیانش که خبرهای این دیدارها را مرور میکنند متوجه میشوند که گویا منتخبشان حضور در بیت دو مرجع تقلید را از خاطر برده است و بدون دیدار با حضرات آیات یوسف صانعی و بیات زنجانی به تهران بازگشته است.
آنها که او را بیشتر میشناسند چندان متعجب نیستند و معتقدند که روحانی میخواهد در ابتدای کار به واسطه ملاقات با این دو مرجع که ظاهرا مغضوب جریان رسمی هستند بگومگوهای سیاسی ایجاد نشود و برخی هم توجیه هایی از قبیل آن که احتمالا این دو مرجع عالیقدر در قم نبودهاند و یا حتما در سفر دیگری چنین ملاقاتی انجام خواهد شد را مطرح میکنند. چهار سال میگذرد و سفرهای رئیس جمهور به قم همچون سفر اول بدون ملاقات با این دو مرجع ادامه مییابد. دیگر، حامیان روحانی هم به این رفتار عجیب منتخبشان عادت کرده اند.
به انتخابات96 میرسیم، این بار حمایتهای جامعه از روحانی بیشتر شده است، او هم صریحتر نشان میدهد؛ نتیجه انتخابات اعلام میشود، «تَکرار» دولت روحانی با قریب به شصت درصد آرا. حال نوبت سفر به قم است. همان ماجرای انتخابات92 تکرار میشود، حضور در بیوت مراجع، حتی آنان که نگاهی با درجه انتقادی بالا نسبت به دولت اعتدال دارند و بی اعتنایی مجدد نسبت به دیدار با آیات صانعی و بیات. تا اینجای ماجرا با همه غیر طبیعی بودنش با توجه به روحیات روحانی قابل درک است اما حالا نوبت به عکس العمل آن دو مرجع دینی میرسد. دعوتی از بیوت آنان برای حضور در مراسمی به بهانه تقدیر از فعالیتهای ستاد مردمی انتخاباتی روحانی در قم شکل میگیرد.
شاید اگر هر یک از ما جای آن دو مرجع تقلید بوده و شاهد نوعی قدرناشناسی از سوی مقابلمان میبودیم این دعوت را پس فرستاده و نقدها و اعتراضاتی جدی را نسبت به رفتار روحانی و همراهانش بیان میکردیم، اما رفتار حضرات آیات یوسف صانعی و اسدالله بیات زنجانی کاملا برخلاف این تصور است. آنان این دعوت را میپذیرند و نمایندگان بیوت خود را به این مراسم میفرستند؛ این است ادب مرجعیتی که جایگاه خود را در کنار مردم تعریف میکند. این رفتار این دو مرجع تقلید که الگویی جالب توجه است را میتوان چشم پوشی از خطاها و درک شرایطی که میتوان گفت رئیس جمهور گاهی در آن گرفتار میآید و حتی برای ملاقات با علمای دینی دچار محدودیت هایی میشود دانست. امید است آقای رئیس جمهور چنین رفتارهایی از این دسته از علمای قم که در دوران حضور ایشان هم آن طور که باید و شاید به آنها توجهی نشان داده نشده است را همواره به یاد داشته و در عمل قدرشناس چنین علمایی باشند.