چه خبر از سید محرومان؟

محمدعلی آهنگران

سید ابراهیم رئیسی پس از ارتحال آیت الله واعظ طبسی عهده دار تولیت آستان قدس رضوی شد. پس از این انتصاب بسیاری از تحلیلگران برای او آینده ای بالاتر از تولیت آستان مقدس امام رضا پیش بینی می کردند و اصولگرایان بر اساس همان پیش بینی ها گرداگرد او حلقه زدند تا وحدتی که سالها بود آرزویش را داشتند با محوریت او بدست آورند.

او از همان ابتدای تصدی تولیت آستان قدس اعلام کرده بود که قصد نامزدی در انتخابات را ندارد و میخواهد خادم خادمان امام رضا علیه السلام باشد. او به روستاها و مناطق محروم سر می زد. ناگهان وارد خانه فقرا می شد و در کنار طبقه محروم می نشست و البته در مقابل فلاش و لنز دوربینها با آنان دیدار می کرد و به آنان کمک می نمود. یا بنام و از طرف آستان قدس رضوی برای محرومان در خوزستان کیسه های آرد و نبات و پارچه سبز می فرستاد و از خود چهره ای مردمی که درد محرومیت و فقر را چشیده به نمایش می گذاشت.

حامیان او هم که مشتاق و متمایل به حضور رئیسی در عرصه انتخابات بودند به او لقب سید محرومان دادند و  این سید محرومان که اصلا بنای کاندیداتوری نداشت را کاندیدا کردند. آن تصاویر حضور سید ابراهیم رئیسی در روستاهای محروم حاشیه مشهد نیز در تبلیغات انتخابات بسیار بکار آمد. او حامی طبقه مستضف نود و شش درصدی  و رقیب او حامی اشرافی گری چهار درصدی معرفی شدند.

اکنون سی و پنج روز از اعلام نتیجه انتخابات می گذرد و  ابراهیم رئیسی با وجود آنکه رئیس جمهور نشد اما همچنان عهده دار تولیت آستان قدس است. اما در طول این سی و پنج روز چرا دیگر خبری از دیدارهای سرزده او از حاشیه فقیر نشین مشهد نیست و تصویری هم منتشر نمی شود؟ چرا دیگر از سوی آستان قدس رضوی برای مناطق محروم کیسه آرد یا بسته نبات و پارچه سبز نمی رود؟

چرا دیگر ظرف غذا یا کارت هدیه منقش به عکس سید محرومان به کسی داده نمی شود؟ آیا واقعا پس از انتخابات فقر و محرومیت از بین رفته است؟ آیا  در حاشیه مشهد فرد مستضعفی وجود ندارد که به خانه اش سر بزنند؟ اصلا چرا اصولگراها این سید محرومان و این یار مستضعفان را فراموش کرده اند؟ مگر او محور وحدت اصولگرایان نشده بود؟ با این محور وحدت چه کردند؟

روشن است که آن رفتارها و آن حمایتها از ابتدا انتخاباتی و سیاسی و نه از روی اخلاص و قصد خدمت بوده است. ای کاش توجه به طبقه محروم و مستضعف صرفا برای مقاصد انتخاباتی نباشدکاش همان تصاویر دیدارهای سرزده از مناطق حاشیه نشین همچنان منتشر شود و  فقرا و نیازمندان همچنان محور توجه مسئولان باشند. مردم حافظه ضعیفی ندارند. رخدادها را میبینند و بخاطر می سپارند و تحلیل می کنند.