تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۵/۱۵ ساعت ۱۶:۰۴
کد مطلب : ۱۳۴۶۸۱
پاسخ رهبری به دلواپسان
صادق صدرایی
«ما با سرمایه گذاری خارجی موافقیم اما...» ، «با رابطه با کشورهای جهان مخالف نیستیم اما...» ، «با مذاکره موافقیم اما...»این جملاتی است که در چهار سال اخیر جماعتی که خود را «دلواپس» می‌خوانند و عاقبت هم مشخص نشده است که دقیقا دلواپس چه چیزی یا چه کسی هستند از آن در نقد عملکرد دولت روحانی در حوزه‌های مرتبط با سیاست خارجی استفاده می‌کنند. تفاوتی هم ندارد که موضوع بحث چه باشد. از قراردادهای نفتی تا توافق اتمی، از سفر مسئولان کشورهای غربی به ایران تا سفر مسئولان ایرانی به کشورهای اروپایی، از مذاکره با آمریکا در موضوع هسته‌ای تا مذاکره با اروپا در مسئله حقوق بشر و. . . در همه این موارد این جملات‌ترجیع بند مخالفت «دلواپسان» است.
در واکنش به تکرار همین جملات بود که بیژن زنگنه، وزیر موفق نفت هنگامی که برای پاسخ به سوالات نمایندگان در خصوص قرارداد نفتی اخیر با توتال به مجلس فراخوانده شده بود به شوخی و جدی گفت که همین «اما» ی شما در این جملات ما را کشت.واقعیت آن است که بدون هر نوع اما و اگری باید پذیرفت که ایران مانند هر کشور دیگری در جهان نیازمند گسترش روابط خود با کشورهای مختلف به خصوص قدرت‌های جهانی است. این احتیاج در دو سطح مسائل سیاسی و اقتصادی قابل بررسی است. در حوزه سیاست به قول آن سخن معروف «یک دشمن زیاد و هزاران دوست کم است» و از همین رو جمهوری اسلامی ایران برای اثرگذاری در تصمیمات مختلف در عرصه بین المللی نیازمند روابط نزدیک با کشورهای گوناگون است.
نمی‌توان دست روی دست گذاشت و انتظار داشت که سایر کشورها اجازه دهند تا ما در معادلات جهانی و منطقه‌ای اثرگذار باشیم و یا مانند دولت سابق در خیال و توهم برهم زدن قواعد بین الملل و مدیرت بر جهان باشیم. از منظر اقتصادی نیز معضلات مختلف اقتصادی که ایران با آن درگیر است، از بحران آب تا بحران بیکاری نیازمند سرمایه گذاری‌های کلان است که بخشی از آن به طور طبیعی می‌بایست به شکل سرمایه گذاری خارجی تامین شود. تاکید بر این امر مهم را می‌توان در اسناد بالادستی ابلاغی از سوی رهبری انقلاب نیز یافت. امکان سرمایه گذاری‌های خارجی آن گاه فراهم خواهد شد که کشورمان علاوه بر بسترسازی‌های لازم در حوزه داخلی برای تعامل سازنده، گسترده و واقعی با کشورهای جهان برنامه‌ای مشخص داشته باشد و با ایده‌های انزواگرایانه «دلواپسان» نمی‌توان امیدی به اجرایی شدن این موارد داشت.
در مراسم تنفیذ رییس‌جمهور روحانی شاهد توصیه‌های مهمی از سوی رهبری برای چهار سال پیش روی دولت بودیم که یکی از مهمترین آن‌ها تاکید این مقام ارشد نظام به تعامل گسترده با جهان است. این عبارت را می‌توان به نوعی تایید عملکرد و برنامه تیم سیاست خارجی روحانی در حوزه دیپلماسی دانست. به عبارتی این تاکید پاسخی مشخص به تندروهایی است که نهایت آمالشان کشوری مانند کره شمالی است. امید است که حالا و پس از تاکید رهبری به این موضوع شاهد کاهش سنگ‌اندازی‌ها در برنامه دولت برای اجرایی کردن برنامه تعامل سازنده با جهان باشیم.
«ما با سرمایه گذاری خارجی موافقیم اما...» ، «با رابطه با کشورهای جهان مخالف نیستیم اما...» ، «با مذاکره موافقیم اما...»این جملاتی است که در چهار سال اخیر جماعتی که خود را «دلواپس» می‌خوانند و عاقبت هم مشخص نشده است که دقیقا دلواپس چه چیزی یا چه کسی هستند از آن در نقد عملکرد دولت روحانی در حوزه‌های مرتبط با سیاست خارجی استفاده می‌کنند. تفاوتی هم ندارد که موضوع بحث چه باشد. از قراردادهای نفتی تا توافق اتمی، از سفر مسئولان کشورهای غربی به ایران تا سفر مسئولان ایرانی به کشورهای اروپایی، از مذاکره با آمریکا در موضوع هسته‌ای تا مذاکره با اروپا در مسئله حقوق بشر و. . . در همه این موارد این جملات‌ترجیع بند مخالفت «دلواپسان» است.
در واکنش به تکرار همین جملات بود که بیژن زنگنه، وزیر موفق نفت هنگامی که برای پاسخ به سوالات نمایندگان در خصوص قرارداد نفتی اخیر با توتال به مجلس فراخوانده شده بود به شوخی و جدی گفت که همین «اما» ی شما در این جملات ما را کشت.واقعیت آن است که بدون هر نوع اما و اگری باید پذیرفت که ایران مانند هر کشور دیگری در جهان نیازمند گسترش روابط خود با کشورهای مختلف به خصوص قدرت‌های جهانی است. این احتیاج در دو سطح مسائل سیاسی و اقتصادی قابل بررسی است. در حوزه سیاست به قول آن سخن معروف «یک دشمن زیاد و هزاران دوست کم است» و از همین رو جمهوری اسلامی ایران برای اثرگذاری در تصمیمات مختلف در عرصه بین المللی نیازمند روابط نزدیک با کشورهای گوناگون است.
نمی‌توان دست روی دست گذاشت و انتظار داشت که سایر کشورها اجازه دهند تا ما در معادلات جهانی و منطقه‌ای اثرگذار باشیم و یا مانند دولت سابق در خیال و توهم برهم زدن قواعد بین الملل و مدیرت بر جهان باشیم. از منظر اقتصادی نیز معضلات مختلف اقتصادی که ایران با آن درگیر است، از بحران آب تا بحران بیکاری نیازمند سرمایه گذاری‌های کلان است که بخشی از آن به طور طبیعی می‌بایست به شکل سرمایه گذاری خارجی تامین شود. تاکید بر این امر مهم را می‌توان در اسناد بالادستی ابلاغی از سوی رهبری انقلاب نیز یافت. امکان سرمایه گذاری‌های خارجی آن گاه فراهم خواهد شد که کشورمان علاوه بر بسترسازی‌های لازم در حوزه داخلی برای تعامل سازنده، گسترده و واقعی با کشورهای جهان برنامه‌ای مشخص داشته باشد و با ایده‌های انزواگرایانه «دلواپسان» نمی‌توان امیدی به اجرایی شدن این موارد داشت.
در مراسم تنفیذ رییس‌جمهور روحانی شاهد توصیه‌های مهمی از سوی رهبری برای چهار سال پیش روی دولت بودیم که یکی از مهمترین آن‌ها تاکید این مقام ارشد نظام به تعامل گسترده با جهان است. این عبارت را می‌توان به نوعی تایید عملکرد و برنامه تیم سیاست خارجی روحانی در حوزه دیپلماسی دانست. به عبارتی این تاکید پاسخی مشخص به تندروهایی است که نهایت آمالشان کشوری مانند کره شمالی است. امید است که حالا و پس از تاکید رهبری به این موضوع شاهد کاهش سنگ‌اندازی‌ها در برنامه دولت برای اجرایی کردن برنامه تعامل سازنده با جهان باشیم.
