تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۵/۱۷ ساعت ۱۷:۴۶
کد مطلب : ۱۳۴۸۱۳
کالای گرانبهای خبر در دنیای پرخطر
مهدی خلیلی
خطری که خبر می‌شود و خبری که خاطره!
واین حکایت خبرنگاران و روزنامه نگاران و همه اهالی رسانه است که هر روز ده‌ها خبر، نقد، گفتگو، مقاله، یادداشت و ... را به مخاطب منتقل می‌کنند.خبرهایی از جنس سیاه و خبرهایی از جنس سفید و خبرهای خاکستری می‌آیند و می‌روند و خبرنگاران باید در اسرع وقت این خبرها را به نمایش بگذارند! گاهی اوقات خبرهایی که از سوی روابط عمومی‌ها می‌آیند و می‌روند و مدیران مسوول و سردبیران برای خوش آیند روابط عمومی‌ها خبرها را تنظیم نموده و خبرنگاران مامور اجرای آن هستند!گاهی اوقات در دنیای خبر، خبری می‌آید که فرمایشی است و نمایشی و مخاطب یا خواننده با رندی آن را درک می‌کند و همین مساله او را از رسانه دور می‌نماید! گاهی اوقات تصورشان این است که رسانه‌ها فقط‌تریبون سیاستمدارانند! خواننده انتظار دارد که رسانه‌ها واسطه مردم و مسوولان باشند. واقعیت این است که روزنامه‌نویسی و روزنامه‌نگاری در ایران همیشه پر مساله و پرمشقت بوده و روزنامه نگار کنجکاو و جستجوگرباید به دنبال مساله و مشقت برود و این اطلاع رسانی به مذاق بعضی‌ها خوش نمی‌آید! تاریخ مطبوعات ما پر از فداشدن روزنامه نگاران و خبرنگارانی است که تنها جرمشان خبر رسانی بود و تحلیل خبر برای مردم جامعه‌ای که می‌بایست بدانند! خبرنگار بر این باور است که دانستن حق مردم جامعه است و خبر نباید مثله شود و یا دچار تیغ سانسور گردد!
این خبر است که جامعه را بیدار می‌کند و مردم را مطالبه‌گر. این خبر است که در سکوت سیاست و سیاست سکوت طنین می‌افکند تا صدایی از جنس بیدارگری، هوشیاری، جستجوگری، دانایی و اصلاح‌طلبی در مردمی که به غفلت خوگرفته‌اند! باشد. روز خبرنگار فرصتی است تا در دنیای پر خطر و خاطره که خبری می‌آید، به احترام خبر کلاهت را برداری و تعظیمش كنی! کالای نازنین و گرانبهای خبر باید هنرمندانه و عالمانه و برای آگاهی مردم بیان شود تا ماندگار گردد.
روز خبرنگار فرصتی است تا دریابیم که چرا مردم سرزمین من از خواندن و جستجوگری دور شده‌اند و ما با کشورهای توسعه یافته فاصله وحشتناکی داریم. این فاصله وحشتناک میان ما و کشورهای توسعه‌یافته هم از منظر کمی است و هم از منظر کیفی؛ البته چرایی وچیستی این مساله در حوصله این یادداشت مختصر نمی‌گنجد، اما یکی از مهم‌ترین عوامل آن راویان خبرند که برای ماندگاری خبر کمتر تلاش می‌کنند.
خبر باید دیده شود و شنیده شود و خبر هنرمندانه خلق شود. خبر حتی اگر تلخ‌ترین و سیاه‌ترین خبر باشد، باید با هنرمندی و تخصص تزئین شود. اشکالی ندارد که خبرخوش تیپ و خوش قیافه باشد تا ماندگار شود!
حتی اگر خبری را می‌خواهی بکشی باید آبرومندانه و باشکوه مراسم تشییع و خاکسپاری‌اش را برگزارکنی! هر خبری از حیات تا ممات بایستی به بهترین صورت نمایش داده شود و به اطلاع مردم برسد.
این حق خبر است و حق خواننده خبر! اگر غیر از این باشد هم خبر مثله می‌شود و هم خواننده خبر از خبر و رسانه دور می‌گردد و در نهایت رسانه و خبرنگار از نقش حرفه‌ای خویش فاصله می‌گیرد.
خطری که خبر می‌شود و خبری که خاطره!
واین حکایت خبرنگاران و روزنامه نگاران و همه اهالی رسانه است که هر روز ده‌ها خبر، نقد، گفتگو، مقاله، یادداشت و ... را به مخاطب منتقل می‌کنند.خبرهایی از جنس سیاه و خبرهایی از جنس سفید و خبرهای خاکستری می‌آیند و می‌روند و خبرنگاران باید در اسرع وقت این خبرها را به نمایش بگذارند! گاهی اوقات خبرهایی که از سوی روابط عمومی‌ها می‌آیند و می‌روند و مدیران مسوول و سردبیران برای خوش آیند روابط عمومی‌ها خبرها را تنظیم نموده و خبرنگاران مامور اجرای آن هستند!گاهی اوقات در دنیای خبر، خبری می‌آید که فرمایشی است و نمایشی و مخاطب یا خواننده با رندی آن را درک می‌کند و همین مساله او را از رسانه دور می‌نماید! گاهی اوقات تصورشان این است که رسانه‌ها فقط‌تریبون سیاستمدارانند! خواننده انتظار دارد که رسانه‌ها واسطه مردم و مسوولان باشند. واقعیت این است که روزنامه‌نویسی و روزنامه‌نگاری در ایران همیشه پر مساله و پرمشقت بوده و روزنامه نگار کنجکاو و جستجوگرباید به دنبال مساله و مشقت برود و این اطلاع رسانی به مذاق بعضی‌ها خوش نمی‌آید! تاریخ مطبوعات ما پر از فداشدن روزنامه نگاران و خبرنگارانی است که تنها جرمشان خبر رسانی بود و تحلیل خبر برای مردم جامعه‌ای که می‌بایست بدانند! خبرنگار بر این باور است که دانستن حق مردم جامعه است و خبر نباید مثله شود و یا دچار تیغ سانسور گردد!
این خبر است که جامعه را بیدار می‌کند و مردم را مطالبه‌گر. این خبر است که در سکوت سیاست و سیاست سکوت طنین می‌افکند تا صدایی از جنس بیدارگری، هوشیاری، جستجوگری، دانایی و اصلاح‌طلبی در مردمی که به غفلت خوگرفته‌اند! باشد. روز خبرنگار فرصتی است تا در دنیای پر خطر و خاطره که خبری می‌آید، به احترام خبر کلاهت را برداری و تعظیمش كنی! کالای نازنین و گرانبهای خبر باید هنرمندانه و عالمانه و برای آگاهی مردم بیان شود تا ماندگار گردد.
روز خبرنگار فرصتی است تا دریابیم که چرا مردم سرزمین من از خواندن و جستجوگری دور شده‌اند و ما با کشورهای توسعه یافته فاصله وحشتناکی داریم. این فاصله وحشتناک میان ما و کشورهای توسعه‌یافته هم از منظر کمی است و هم از منظر کیفی؛ البته چرایی وچیستی این مساله در حوصله این یادداشت مختصر نمی‌گنجد، اما یکی از مهم‌ترین عوامل آن راویان خبرند که برای ماندگاری خبر کمتر تلاش می‌کنند.
خبر باید دیده شود و شنیده شود و خبر هنرمندانه خلق شود. خبر حتی اگر تلخ‌ترین و سیاه‌ترین خبر باشد، باید با هنرمندی و تخصص تزئین شود. اشکالی ندارد که خبرخوش تیپ و خوش قیافه باشد تا ماندگار شود!
حتی اگر خبری را می‌خواهی بکشی باید آبرومندانه و باشکوه مراسم تشییع و خاکسپاری‌اش را برگزارکنی! هر خبری از حیات تا ممات بایستی به بهترین صورت نمایش داده شود و به اطلاع مردم برسد.
این حق خبر است و حق خواننده خبر! اگر غیر از این باشد هم خبر مثله می‌شود و هم خواننده خبر از خبر و رسانه دور می‌گردد و در نهایت رسانه و خبرنگار از نقش حرفه‌ای خویش فاصله می‌گیرد.
