تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۶/۱۹ ساعت ۱۲:۲۰
کد مطلب : ۱۳۶۴۶۷
از گزارش حرفه‌ای تا رفع تکلیف
محمد توکلی
در مواجهه با فاجعه پلاسکو شاهد واکنش‌های مختلفی بودیم که طیف گوناگونی را از واکنش‌های کاملا سیاسی تا عکس‌العمل‌های احساسی و همچنین مواجهه حرفه‌ای با این بحران را نشان می‌داد. هر کدام از این قبیل واکنش‌ها در جای خود قابل بحث و بررسی جدی است. چه آنان که فاجعه پلاسکو و دیگر حوادث مشابه را بهانه تسویه حساب‌ها و رقابت‌های کودکانه سیاسی خود قرار می‌دهند و بی توجه به عمق فاجعه به دنبال صید ماهی‌های سیاسی در آب گل آلود هستند، چه گروهی که سوار بر موج احساسات به شایعات دامن زده و حتی گهگاه از این راه به دنبال منفعت اقتصادی هستند و چه اقلیتی که با نگاهی کارشناسی معطوف به آینده و برای حل مشکل و پیشگیری از حوادث مشابه در پی برخوردی حرفه‌ای با چنین حوادثی‌اند.
پس از فاجعه پلاسکو شاهد آن بودیم که رییس‌جمهور دستور تشکیل گروهی حرفه‌ای با حضور اساتید برجسته دانشگاه صادر کرد. اساتیدی که در حوزه‌های مختلف مراتب علمی و تجربی‌شان مورد تایید جامعه دانشگاهی است و کمتر کسی است که بتواند به عملکرد آنان برچسب جناح‌گرایی بزند. این تیم حرفه‌ای پس از بررسی همه جانبه آنچه در آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو رخ داد در موعد مقرر یک گزارش مفصل که به گزارش ملی بررسی حادثه پلاسکو مشهور شد را تهیه کرده و این اتفاق ناگوار را از زوایای مختلف مورد بررسی و مداقه قرار دادند.
با نگاهی به آن گزارش می‌توان پررنگ بودن وجه تخصصی، علمی و غیرجناحی را در آن به خوبی مشاهده کرد. گزارشی که برخلاف نگاه‌های مرسوم به آتش سوزی پلاسکو از سوگیری سیاسی و یا ملاحظات مرسوم در مواجهه با برخی نهادها مصون مانده است و مصداق خوبی از یک گزارش حرفه‌ای است که می‌توان با مبنا قرار دادن آن از بروز حوادث مشابه جلوگیری کرد. اما در طرف مقابل شاهد آن بودیم که در اوایل هفته مجلس هم گزارشی از این حادثه را منتشر کرد که شاید بتوان برای توصیف آن تنها از عبارت «رفع تکلیف» استفاده کرد.
گزارشی مملو از کلیشه‌های مرسوم و کلی‌گویی‌های بی ثمر که هیچ سودمندی برای مخاطبان این گزارش ندارد. شاید بتوان تفاوت ریشه‌ای گزارش ملی پلاسکو با گزارش مجلس از این حادثه را در تفاوت اقدام حرفه‌ای، ملی و علمی با رفتاری دولتی و از روی رفع تکلیف دانست. به نظر می‌آید اگر به واقع به دنبال عدم تکرار فجایعی همچون آنچه در آتش سوزی ساختمان پلاسکو رخ داد و هنوز هم آسیب‌های ناشی از آن مشهود است هستیم می‌بایست سازوکاری همچون آنچه در گزارش ملی بررسی حادثه پلاسکو شاهدش بودیم را مبنای عمل قرار دهیم نه گزارش‌های مرسوم و کلیشه‌ای مانند گزارش مجلس که تنها برای پر شدن فهرست گزارش کار مسئولان به درد می‌خورد.
در مواجهه با فاجعه پلاسکو شاهد واکنش‌های مختلفی بودیم که طیف گوناگونی را از واکنش‌های کاملا سیاسی تا عکس‌العمل‌های احساسی و همچنین مواجهه حرفه‌ای با این بحران را نشان می‌داد. هر کدام از این قبیل واکنش‌ها در جای خود قابل بحث و بررسی جدی است. چه آنان که فاجعه پلاسکو و دیگر حوادث مشابه را بهانه تسویه حساب‌ها و رقابت‌های کودکانه سیاسی خود قرار می‌دهند و بی توجه به عمق فاجعه به دنبال صید ماهی‌های سیاسی در آب گل آلود هستند، چه گروهی که سوار بر موج احساسات به شایعات دامن زده و حتی گهگاه از این راه به دنبال منفعت اقتصادی هستند و چه اقلیتی که با نگاهی کارشناسی معطوف به آینده و برای حل مشکل و پیشگیری از حوادث مشابه در پی برخوردی حرفه‌ای با چنین حوادثی‌اند.
پس از فاجعه پلاسکو شاهد آن بودیم که رییس‌جمهور دستور تشکیل گروهی حرفه‌ای با حضور اساتید برجسته دانشگاه صادر کرد. اساتیدی که در حوزه‌های مختلف مراتب علمی و تجربی‌شان مورد تایید جامعه دانشگاهی است و کمتر کسی است که بتواند به عملکرد آنان برچسب جناح‌گرایی بزند. این تیم حرفه‌ای پس از بررسی همه جانبه آنچه در آتش‌سوزی ساختمان پلاسکو رخ داد در موعد مقرر یک گزارش مفصل که به گزارش ملی بررسی حادثه پلاسکو مشهور شد را تهیه کرده و این اتفاق ناگوار را از زوایای مختلف مورد بررسی و مداقه قرار دادند.
با نگاهی به آن گزارش می‌توان پررنگ بودن وجه تخصصی، علمی و غیرجناحی را در آن به خوبی مشاهده کرد. گزارشی که برخلاف نگاه‌های مرسوم به آتش سوزی پلاسکو از سوگیری سیاسی و یا ملاحظات مرسوم در مواجهه با برخی نهادها مصون مانده است و مصداق خوبی از یک گزارش حرفه‌ای است که می‌توان با مبنا قرار دادن آن از بروز حوادث مشابه جلوگیری کرد. اما در طرف مقابل شاهد آن بودیم که در اوایل هفته مجلس هم گزارشی از این حادثه را منتشر کرد که شاید بتوان برای توصیف آن تنها از عبارت «رفع تکلیف» استفاده کرد.
گزارشی مملو از کلیشه‌های مرسوم و کلی‌گویی‌های بی ثمر که هیچ سودمندی برای مخاطبان این گزارش ندارد. شاید بتوان تفاوت ریشه‌ای گزارش ملی پلاسکو با گزارش مجلس از این حادثه را در تفاوت اقدام حرفه‌ای، ملی و علمی با رفتاری دولتی و از روی رفع تکلیف دانست. به نظر می‌آید اگر به واقع به دنبال عدم تکرار فجایعی همچون آنچه در آتش سوزی ساختمان پلاسکو رخ داد و هنوز هم آسیب‌های ناشی از آن مشهود است هستیم می‌بایست سازوکاری همچون آنچه در گزارش ملی بررسی حادثه پلاسکو شاهدش بودیم را مبنای عمل قرار دهیم نه گزارش‌های مرسوم و کلیشه‌ای مانند گزارش مجلس که تنها برای پر شدن فهرست گزارش کار مسئولان به درد می‌خورد.
مرجع : روزنامه بهار
