مدافعان ایرانی ‌ترامپ

گروه سياسي: احتمالا رییس جمهور آمریکا هیچگاه در دورترین تصاویر ذهنی اش از ایران نیز این موضوع وجود نداشته باشد که برخی داعیه‌داران دفاع از نظام و انقلاب در کشورمان بیشتر از هم حزبی‌های او در ایالات متحده نسبت به سیاست‌های ضدبرجامی‌ترامپ مواجهه‌ای مثبت، همدلانه و مدافعانه دارند. «دلواپسان» وطنی از همان روزهای ابتدایی که دونالد‌ترامپ در کاخ سفید حضور پیدا کرد در نهان و آشکار از این موضوع که سیاست‌های‌ترامپ می‌تواند سیاست تعامل سازنده دولت اعتدال را از نگاه آن‌ها به تدریج کمرنگ و حذف کند خوشحال بودند. آنان بی‌توجه به حداقل‌هایی از منافع ملی با برجسته‌سازی اظهارات‌ترامپ و تعمیم آن به کلیت هیئت حاکمه آمریکا از ماه‌ها قبل در تلاش هستند که یکبار دیگر «آمریکا ستیزی» افراطی را که در سال‌های اخیر و به واسطه الگوی رفتاری دولت روحانی و دلایلی دیگر در حوزه سیاست خارجی کمرنگ‌تر از گذشته شده است به میدان بیاورند.

در مسئله نطق اخیر دونالد‌ترامپ که به «راهبرد جدید آمریکا در قبال ایران» مشهور شده است شاهد آن بودیم که‌تریبون‌های رسمی همچون صداوسیما از چند روز قبل از آن و تا همین امروز به دنبال آن هستند سیاست‌های‌ترامپ را به معنای پایانی برای برجام نشان دهند. آنان با یکسان نشان دادن اروپا و آمریکا تلاش دستگاه دیپلماسی کشور برای منزوی ساختن ایالات متحده را بی اهمیت جلوه می‌دهند و از طرف دیگر با همسان‌سازی دولت فعلی آمریکا و دولت گذشته این کشور در تلاشند تا بار دیگر «آمریکا ستیزی» را تقویت کنند.

بر همین مبنا اعترافات مقامات آمریکایی حتی از درون دولت‌ترامپ مبنی بر اینکه آمریکا امکان و توان همراه کردن دیگر کشورها در خروج از توافق هسته‌ای ایران و کشورهای 5+1 با خود را ندارد انعکاسی در رسانه‌های جریان تندرو ندارد. تصور مدافعان داخلی‌ترامپ آن است که موفقیت دولت در موضوع برجام که سبب برطرف شدن تحریم‌های اساسی علیه کشورمان شده است به معنای موفقیت یک جریان سیاسی خاص است که رقیب آنان به شمار می‌رود و این  در حالی است که همانطور که بارها از سوی رییس جمهور روحانی و وزیر امور خارجه مطرح شده است توافق هسته‌ای تصمیمی در سطوح کلان نظام بوده است و متعلق به هیچ حزب و گروهی نیست.

ذبح منافع ملی در رقابت‌های کودکانه سیاسی باعث می‌شود که بدیهیات مبتنی بر منافع ملی هم نادیده گرفته شود و گه‌گاه شاهد رفتار و گفتاری باشیم که جز دفاع از‌ترامپ تعبیر دیگری برای توصیف آن نمی‌توان یافت. در تازه‌ترین نمونه از چنین رفتارهایی شاهد بودیم که رسانه‌های رسمی کشور که اغلب در اختیار اقلیت تندرو قرار دارد به کلی اعتراف‌ترامپ مبنی بر اینکه آمریکا، حتی پس از خروج از برجام هم نسبت به روابط تجاری کشورهای دیگر از جمله اتحادیه اروپا با ایران مداخله‌ای نخواهد داشت را نادیده گرفتند. آنچه‌ترامپ گفته است چراغ سبزی جدی به شرکت‌های اروپایی برای همکاری با ایران است. واقعیت آن است که رییس جمهور ایالات متحده نیز به خوبی به این نکته پی برده است که او با تمام تلاشی که به کار می‌بندد توان بر هم زدن برجام  را نخواهد داشت و عدم همراهی کشورهای اتحادیه اروپا با این کشور امری واقعی است.

علت این امر هم لزوما به علاقه مندی کشورهای اروپایی به ایران باز نمی‌گردد و موضوع نه اعتماد و بی اعتمادی و یا رابطه نزدیک و دور کشورها با هم بلکه منافع کشورهای دیگر از پابرجا ماندن برجام است. همانطور که بارها از سوی مقامات ایرانی تاکید شده است مذاکرات هسته‌ای از تابستان92 به این سو بر مبنای سیاست «برد – برد» بوده است و توافق حاصل از این مذاکرات نیز بر همین مبنا استوار است. معنای سیاست «برد – برد» آن است که تمامی دولت‌های مرتبط با توافق هسته‌ای ایران و گروه 5+1 و دیگر کشورهای جهان از اجرای این توافق سود خواهند برد.

همین امر سبب آن شده است که کشورهای مختلف جهان، افرادی از درون دولت فعلی آمریکا و بسیاری از چهره‌های سیاسی در این کشور مخالف سیاست‌های  دونالد‌ترامپ علیه برجام باشند. دیگر علت مانایی توافق هسته‌ای حتی در صورت خروج آمریکا آن است که این توافق با قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل به نوعی تضمین شده است و از همین رو هیچ یک از طرف‌های برجام نمی‌توانند بدون همراه ساختن سایر دولت‌های طرف این توافق نسبت به خروج از آن اقدام کنند. تمامی این موضوعات سبب آن شده است که دولتمردان آمریکا نسبت به قابلیت اجرایی شدن خروج از برجام و از آن مهمتر تاثیر داشتن تحریم‌های تازه بر ایران دچار‌تردید شوند و جالب آن که مدافعان داخلی‌ترامپ به جای برجسته‌سازی این وجه از اقدامات و اظهارات مقامات آمریکایی در حال بزرگنمایی موضوعاتی هستند که با کمی دقت می‌توان متوجه شد که اساسا ارتباطی به تحریم‌های مرتبط با پرونده هسته‌ای و مذاکراتی که در این باره انجام گرفت ندارد.