این راهش نیست!

روزنامه بهار: با نگاهی به واکنش‌ها به اعتراضات و ناآرامی‌های هفته گذشته در تهران و برخی از شهرهای کشور شاهد آن هستیم که با فروکش کردن آن وقایع موج تازه‌ای از اتهام زنی به مردم، جریان میانه رو و دانشجویان آغاز شده است.  برخی بازداشت‌ها در روزهای اخیر، احضار بعضی فعالان سیاسی اصلاح طلب و یا ایجاد محدودیت‌ها برای شبکه‌های اجتماعی و پیام رسان تلگرام نشانگر آن است که در چنین مواردی با وجود آنکه دولت و مجلس در اختیار جریان میانه رو است همان راه حل‌های تکراری گذشته روی میز مسئولان قرار می‌گیرد. ممکن است برخی معتقد باشند که «لوله کردن» و «حمله گازانبری» به دانشجویان با «بازداشت پیشگیرانه و چند روزه» متفاوت است و نباید این دو را یکسان دید، و یا فیلترینگ موقت تلگرام و اینستاگرام که با مخالفت صریح و علنی وزیر ارتباطات مواجه شده است با وضعیتی که ایجاد محدودیت‌ها با همراهی و حتی پیشنهاد و اصرار دولت انجام می‌شد فرق دارد، و یا نوع مواجهه پلیس در تجمعات اعتراضی اخیر در اغلب موارد قابل مقایسه با آنچه در وقایع88 شاهدش بودیم نیست و نباید از کنار آن به سادگی عبور کرد و. . .

با پذیرش همه این تفاوت‌های امروز و دیروز اما نمی‌توانیم از این واقعیت هم به سادگی عبور کنیم که تمامی این برخوردها با همه تفاوت‌های آشکار و پنهانی که با هم دارند در یک موضوع مشترک هستند و آن عدم کارایی آن است. نه بازداشت دانشجویان به دلیل مصلحت هایی که آن‌ها که موضوع را از نزدیک پیگیری می‌کنند از آن باخبرند و به طور موقت و برای چند روز و نه «حمله گازانبری» برای «لوله کردن» دانشجویان هیچکدام سبب تغییر نگاه و هدف آن‌ها نشده و نمی‌شود. نه زمانی که دولت همراه محدودسازی فضای مجازی است و نه امروز که دولت در حال مقاومت در برابر انواع و اقسام فشارها به قصد دائمی‌سازی این محدودیت هاست هیچکدام سبب آن نشده و نمی‌شود که مردم به سراغ فضای مجازی نروند و مثلا به «رسانه میلی» توجهی نشان دهند. واقعیت آن است که اقدامات تصمیم گیران چه آن زمان که برخوردهای تند را در دستور کار خود قرار می‌دهند و چه امروز که سعی دارند از برخوردهای تند جلوگیری کنند نتوانسته است تغییر چندانی در میزان اعتراضات و نارضایتی‌ها به وجود بیاورد.

به نظر می‌آید که باید نگاه خود به این مسئله را تغییر دهیم و بپذیریم که راه مواجهه با نقد، اعتراض و مخالفت دور زدن مخالف و بازی کردن با او و یا حذف و برخورد نیست. تا هنگامی که حقوق مخالف به رسمیت شناخته نشود و به این تصور دامن بزنیم.که مخالفان یا فریب خورده هستند و یا ابزاری در دست بیگانگان نمی‌توانیم از حل و فصل چنین بحران هایی سخن به میان بیاوریم. مطلب آخر آنکه شاید با چنین مواجهه هایی شاهد کاهش و کمرنگ شدن وجوه بیرونی اعتراضات و مخالفت‌ها باشیم اما سرپوش گذاشتن بر موضوع اعتراض و مخالفت تنها سبب آن می‌شود که این زخم یک روز دیگر و در موضوع دیگری سر باز کند. امید است برای آن روز فکر دیگری کرده باشیم.