دشواري محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران
دیوید آلبرایت تشریح کرد: توانایی جامعه بین‌المل برای جلوگیریاز فعالیت‌های تحقیق و توسعه هسته‌ای ایران حتی با 90 درصد اطمینان هم نمی‌تواند تضمین شود. در حقیقت پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای سازمان ملل که ایران یکی از امضاء کنندگان آن است، تنها بر کشورها در برابر توسعه و انتقال سلاح و دستگاه‌های هسته‌ای نظارت می‌کند، به صراحت بیان می‌کند که این نظارت نباید به عنوان ابزاری برای تاثیرگذاشتن بر حق مسلم کشورهای عضو این معاهده برای گسترش تحقیقات تعبیر شود.
وی یاد آور شد که این کار هم به لحاظ قانونی و هم عملی کار دشواری است. وی اظهار کرد: شما نمی‌توانید یک نظام راستی یابی حول همه دانشمندان طراحی کنید تا از کار آن‌ها سر درآورید. آلبرایت همچنین گفت: معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در این مورد مبهم است. اما تعبیر مدرن این است که ما می‌توانیم فعالیت‌های تحت حمایت دولت‌ها را محدود کنیم.
وی ادامه داد: کشورها دراین زمینه تعبیرهای متفاوتی دارند. بعنوان مثال در سوئیس در اختیار داشتن طرح‌های سلاح‌های هسته‌ای آزمایش شده غیر قانونی است. معاهده ان‌پی‌تی یک سند زنده است و برخی از آن تعبیر گسترده‌تری دارند.
