گروه فرهنگ و ادب: ابراهیم حسنبیگی گفت: کتابسازی عمل مذمومی است که نویسنده، مترجم، ناشر و تمام کسانی که با مقوله کتاب سروکار دارند میتوانند در آن دخیل باشند.
این نویسنده گفت: نویسندگانی که توانایی لازم برای نوشتن در ساختاری منسجم و قابل قبول را ندارند بعضا در عملی بسیار شتابزده و سطحی دست به چنین اقداماتی میزنند و با راهکارهایی که میدانند و بعضا با هزینههای شخصی دست به تولید کتابهایی میزنند که به لحاظ محتوایی در سطح پایینی هستند.
او در ادامه گفت: این اتفاق در همه جای دنیا ممکن است و نمیتوان با هیچ تاکتیک و روشی به مقابله با آن به صورت حتمی پرداخت. اما بهترین راه مقابله با چنین پدیده مذمومی این است که نویسندگان توانمند و باتجربه با خلق آثار قابل قبول راه را برای ورود آثار ضعیفتر تنگ کنند. این نویسندگان با استفاده از خلق آثار درخشان و ویژه میتوانند به مقابله با این پدیده مذموم بپردازند وگرنه اینکه ما تصور کنیم دولت باید وارد این عرصه شود و به آثار کممحتوا و با کیفیت نازل اجازه نشر ندهد چندان منطقی نیست.
حسنبیگی اظهار کرد: بخشی از این مسئله هم به ناشران مربوط میشود. نشر کتابهای نازل سودآوری زیادی را برای ناشران به همراه دارد، بنابراین بعضا دست به انتشار کتابهایی با موضوعاتی میزنند که محتوای آنها با کتاب هیچ تناسبی ندارد. چه پولی از نویسنده بگیرند یا اینکه بخواهند از طرق دیگر دست به تولید چنین کتابهایی بزنند.
او با بیان اینکه در بحث ترجمه کتابسازی دیده میشود تصریح کرد: در دهه 70 بسیاری از افرادی که تصور میکردند الفبای ترجمه را میدانند دست به ترجمه آثار مختلف فارغ از کیفیت آنها زدند چرا که در این دهه بحث ترجمه بر تالیف پیشی داشت. بنابراین مترجمان غیرحرفهیی با ترجمه آثار نازل ادبیات را به پایینترین سطح خود کشاندند. در مورد این گروه هم فکر میکنم حضور افرادی که به لحاظ کمی و کیفی ترجمههایشان توانسته است آثار خوبی را به کودکان و نوجوانان عرضه کند میتواند به عنوان بهترین راهکار شناخته شود.