بازی صدا و سیما با روان خانواده ایرانی

گروه جامعه: اسماعیل یوسفی از كاربران بهارنيوز با ارسال نقدي به سايت نوشته است: سریال کیمیا که در قحطی بازار سرگرمی های خانوادگی در کشور، توانسته مخاطبانی را برای صدا و سیما جذب کند، و البته در مقایسه با اغلب کارهای تلویزیونی از جمله سریال پرهزینه‌اي که جمعه ها از شبکه یک پخش می‌شود (معمای شاه)، خوش ساخت‌تر و واقعي تر است، و داستانی گیراتر و ملموس تر را دنبال می کند. در عين حال، در روایت اعدام (مهری) به اتهام قتل عمد یک مامور ساواک، بار دیگر افراط صدا و سیما در تصویر صحنه های خشن و آزار دهنده را به تصویر کشید. در واقع تهیه کننده و کارگردان کیمیا در این قسمت نشان دادند که تمایزی بین فیلم های سینمایی با ژانرهای خشونت بار و وحشتناک که مخاطب خاص خود را دارد، و سریال تلویزیونی که مخاطب عام خانوادگی در سنین مختلف دارد، قائل نیستند.

بعلاوه رسانه ملی هم نشان داده که به دلیل ساخت ذهنی به شدت سیاسی و امنیتی حاکم بر مدیران رادیو و تلویزیون، هیچ توجهی به ابعاد روانی، اجتماعی و فرهنگی تولیدات خود ندارد. به گونه ای که در بازبینی چنین سریالی با این حجم از مخاطب، همه نگاه بازبینان و مدیران تلویزیون و خاصه مدیران شبکه دو محدود به خطوط قرمز سیاسی و شرعی است، و گویا حتی یک ناظر روانشناس و یا ناظری با آشنایی نسبی به اصول روانشناختی در این شبکه عریض و طویل وجود ندارد تا مانع از نشان دادن خشن ترین صحنه اعدام در منظر خانواده ها اعم از زن و مرد و کودک و جوان و کهنسال شود که خانوادگی به تماشای این سریال نشسته اند.

مدیران رسانه ملی و خاصه شبکه دو البته در ماجرای فتیله ها هم نشان داده اند که از نظارت و بازبینی هوشیار و آگاه به مسائل اجتماعی و روانی جامعه بی بهره اند. شاید نگاه حداکثری سیاسی - امنیتی و بعضا حزبی مدیران رسانه ملی یکی از دلایل غفلت این دانشگاه ملی (به فرموده امام خمینی) از بدیهیات و ضروریات اولیه جامعه شناختی - روانشناختی در تولید و پخش محتوا باشد.