این نقدها تاوان ماست
امیرکاوه آهنین جان با اشاره به فضای متفاوت نمایشش مطرح کرد: تمام سعی من در تولید نمایش این بود که در همه گزینه‌ها اعم از متن، کارگردانی، نور، گریم، لباس و ... پیشنهادی جدید برای مخاطب داشته باشیم و کاری کنیم تا آن‌ها از همین الان بتوانند با آثار دهه‌ی آینده ارتباط برقرار کند.
او ادامه داد: نمی‌خواستیم که با رضایت مخاطب از نمایش، فقط امروزمان را اغنا کنیم؛ باید بدانیم همان‌طور که شعور مخاطب امروز با شعور مخاطب 50 سال پیش از زمین تا آسمان تفاوت کرده است، در آینده‌ی نه چندان دور هم همین اتفاق، رخ خواهد داد. تلاشی که در ساختن یک سبک و ژانر پیش گرفته‌ام و این نمایش (به خصوص در متن) استارت اولیه‌ی آن است.
این کارگردان همچنین مطرح کرد: مخاطبی که امروز به دیدن نمایش می‌رود، شاید نتواند با نمایش‌هایی که در 10 ، 15 آینده به صحنه رود، ارتباط برقرار کند. چرا که هنوز آن تعداد نمایشی را که باید در این روند ببیند را ندیده و طی نکرده است تا به نقطه‌ی (ب) برسد ولی من این شهامت را به خرج دادم که با ساخت این نمایش بر نقطه‌ی (ب) بایستم که شاید خیلی از افرادی که به کار ما نقد وارد می‌دانند متوجه این نکته نشده باشند که ما چه کاری انجام داده‌ایم.
آهنین جان در ادامه با بیان اینکه «وارد کردن این نقدها تاوانی است که برای این هدفمان می‌پردازیم و سعی می‌کنیم که پایش بایستیم»، اذعان کرد: البته مخاطبی که برای دیدن کار سوم من می‌آید، مطمئنا با الفبای نمایش‌های من آشناست و لذت بیشتری از دیدن این نمایش نسبت به دیدن یک کار رئالستی با لذتی سطحی می‌برد. چرا که من به عمق لذت فکر کرده‌ام و تاوان آن را هم داده‌ام. ما دوست داریم که مخاطب حتی اگر با سردرگمی از تئاتر بیرون رود، حداقل متوجه تلاش ما شده باشد و لازم بداند برای پی بردن به عمق مطلبی که امروز دید، در کارهای بعدی هم با ما همراه شود.
اینگونه یک قتل هنری به وقوع می‌پیوندد!
تهیه‌کننده نمایش «در بارانداز» با اشاره به وضعیت دکور و طراحی صحنه‌ی این نمایش در بخش دیگری از سخنانش گفت: این صحنه و دکور 50 درصد اتفاقی بود که می‌توانستیم، انجام بدهیم. سه سویه بودن سالن و اجبار ما در اشتراک با یک اجرای همزمان دیگر این سالن به اضافه تغییر زمان اجرا و پرتاب شدن‌مان از وسط تابستان به آذرماه ( که هردفعه تغییر زمان نمایش‌مان مساوی با هم گروه شدن با یک گروه دیگر نمایشی بود که باعث تغییر طراحی صحنه می‌شد) در نهایت امروز به اجرایی رسیدیم که متاسفانه آن اجرای رویایی من نیست. این فقط نهایت بضاعت مالی من با تمام آسیب‌ها و مصدومیت‌های اعضای گروه است که ما طی کردیم.
او ادامه داد: در تمام مشکلات‌مان با سالن و همزمانی‌مان با گروه‌های دیگر، مجموعه رودکی گفت که فقط همین امکانات را دارد که البته این مشکلات با شروع اجرای‌مان هم تمام نشده است و دائما در اجرای ما به دلیل تعطیلی مناسبت‌ها و دیگر مسائل وقفه می‌افتد. همچنین الان به من گفته‌اند که نمی‌خواهم به هیچ عنوان زیر بارش بروم. آن هم اینکه گفته‌اند می‌خواهند با برگزاری جشنواره درست وسط دوره‌ی نمایش ما باز هم اجرای ما را تعطیل کنند!
آهنین جان تصریح کرد: این یک قتل هنری است! چرا که من در مسیر اجرای این نمایش هزینه‌های زیادی کرده‌ام و این چیزی که می‌بینید پایان توان مالی من است و متاسفانه این ضربه‌ها و وقفه‌ها اجرای کارمان را نابود می‌کند.
او در تشریح این مسائل با گلابه‌مندی اظهار کرد: زمانی که سالن را با ما دادند اصلا آماده نبود و فقط یک ماه زمان برد تا آماده شود. همچنین 200 میلیون تومان برای تهیه‌ی نور مورد نظر نمایش اجاره کرده‌ایم که اگر بخواهد در جشنواره در ایام نمایش ما برگزار شود تمام این نورها به استفاده آن‌ها خواهد رسید؛ نورهایی که بستن‌شان نزدیک به 6 روز به طول انجامیده است.
این کارگردان با اشاره به استقبال خوب از نمایش «دربارانداز» گفت: از شب اول نمایش با سالنی پر اجرا کردیم و این فقط به دلیل لطف مردم است نه چیز دیگر. چرا که ما تبلیغات گسترده‌ای هم نداشتیم و در این جریان هیچ کمکی به ما نشد. ما فقط صادقانه به صحنه آمدیم و این انرژی خود کار بوده است که باعث استقبال خوب آن شده است.
آهنین جان در ادامه با انتقاد از نوع صحبت‌ها و نقدهای برخی از جوانان نسل‌های اخیر، تصریح کرد: افراد نباید در نقد یک اثر، سلیقه شخصی خودشان را هم اعمال کنند و با غرض ورزی و با ادبیاتی نامناسب درباره‌ی آن آثار صحبت کنند. این ادبیات منتقدانه‌ی نادرست جای دلخوری دارد. ولی دلیل ناراحتی من آن فرهنگ ناشایستی است که متاسفانه در یکی دو نسل اخیر وجود دارد.
آهنین جان در تشریح روند پیشرفت و روند اجرای این نمایش نوشته است: «شهریور سال نود و سه فراخوان عمومی انتخاب بازیگر را منتشر کردیم و پس از برگزاری جلسات بی‌شمار و طاقت‌فرسای مصاحبه، چهل نفر انتخاب شدند و از اسفند ماه همان‌سال جلسات آموزش و تمرین شروع شد. پس از چهار ماه تمرینات کارگاهی نمایشنامه‌ی حکومت «دربارانداز» صحنه به صحنه متولد و روند تمرین نمایشنامه شد. در این مسیر ناملایمات بسیاری رواز فقدان متوالی و طولانی سالن تمرین گرفته تا آسیب‌های جسمانی تعداد یاز بازیگران و ... از سرگذارندیم و سرانجام امروز این کشتی سر بلند و خوش نفس به چند متری ساحل امید رسیده تا دست‌رنج ماه‌ها عمر و تلاش خود را به مخاطبانش هدیه بدهد.»
«در بارانداز» که جدیدترین اثر گروه تئاتر «سولو» است، داستان شهری ابری را روایت می‌کند که توسط گروهی خون‌آشام تسخیر شده است.
این نمایش به نویسندگی و کارگردانی و تهیه کنندگی امیرکاوه آهنین جان تولید شده است و در آن بابک قادری، حسین منفرد، شهاب ملک‌پور، رامین یحیی‌زاده، سحر آقاسی، رزا کریمی، بابک خدایی، مجتبی حسین‌زاده، کامران فریدی، ماکان بابکی، عزت‌الله پابخش، عسل هژبرپور ،مینا فرهنگنیا، سمانه زارعی، صالح لواسانی، علیرضا گلدهی، بهداد قادری، آرمین رازانی، یاشار بیک‌زاده، سجاد علیجانی، علی مقدم، حمیدرضا سنگیان، افشین چالیک، عاطفه بدیعی، مجتبی بابایی‌فرد به ایفای نقش می‌پردازند.
نادیا حسام به عنوان مشاور کارگردان و طراح صحنه و امیررضا چیت ساز در مقام سرمایه‌گذار با این نمایش همکاری می‌کنند. نمایش «در بارانداز» به کارگردانی امیرکاوه آهنین جان، که از پنجم آذرماه در تالار «حافظ» به صحنه رفته است تا پایان این ماه به اجرای خود ادامه خواهد داد.
