تقلب‌‌‌ اسم رمز آشوب یا حق نامزدها؟

محمد توکلی

---

گروه سياسي: به دوران انتخابات 88 که سری می‌زنیم با یک جمله‌ی معروف مواجه می‌شویم که از زبان مسئولان اجرایی و نظارت آن انتخابات به دفعات شینده می‌شد و آن اینکه در انتخابات امکان تقلب وجود ندارد و آن‌ها که چنین ادعایی را مطرح می‌کنند چنین هستند و چنان. درباره‌ی این که امکان تقلب وجود دارد یا ندارد مسئولانی که چنین نظری دارند می‌توانند وقایع انتخابات مجلس ششم در حوزه‌ی انتخابیه تهران را مروری مجدد کنند.

غرض از این مقدمه‌ی کوتاه اشاره‌ای است به ادعاهای مطرح شده توسط آقايان حدادعادل و کوثری و چند نفر دیگر که پس از شکست سنگین شان در انتخابات اخیر مجلس مدعی بودند اسنادی در اختیار دارند که نشان دهندی دخالت دولت در انتخابات و تغییر نتایج بودند، از این ادعا چند ماهی گذشته است و آن طور که مسئولان می‌گویند هنوز یک برگ از این اسناد ادعایی حضرات به دست رسیدگی کنندگان به این قبیل مسائل نرسیده است.

پرسشی که می‌توان اینجا مطرح کرد این است که دلیل این استاندارد دوگانه در مواجه شدن با ادعای تقلب چیست؟ اگر گروهی چنین ادعایی را مطرح کنند آلت دست بیگانگان هستند و می‌خواهند حیثیت نظام را خدشه دار کنند و مطرح شدن همین ادعا توسط گروهی دیگر بلااشکال است؟ قانون در این نوع موارد چه نظری دارد؟

هنگامی که به قانون انتخابات مراجعه می‌کنیم شاهدیم که اعتراض به انتخابات را حق نامزدها می‌داند و به هیچ وجه هم مطرح نشده است که امکان تقلب در انتخابات وجود ندارد، اما این اعتراض راه‌های مشخصی مطابق همین قانون دارد و راهش مصاحبه‌های جنجالی بدون سند نیست. بهتر آن است که حضرات معترض به انتخابات94 اگر سندی ندارند حداقل شهامت عذرخواهی کردن داشته باشند.