تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۲/۳۱ ساعت ۰۹:۵۰
کد مطلب : ۱۳۰۴۴۴
حاشیه نوشتی بر انتخابات ریاست جمهوری
نبرد گلادیاتورها ...
گروه سیاسی: در زمان و مکان فعلی و در طی رقابت های انتخاباتی که برگزار شد، می شد به نوعی بازگشت نظم مستقر سیاسی به اعتماد به نفس سالهای پیش از ۸۸ را یافت.
محمدآزاد جلالی زاده
الف» اولین نکته ای که در رابطه با انتخابات دوره ی دوازدهم ریاست جمهوری به ذهن متبادر می گردد این است که فارغ از نتیجه، آنچه لذت بخش بود، رقابتی نفسگیر، تنگاتنگ، سخت و چهارچوب دار بود، رقابتی تماشایی که تقریباً همه ایمان داشتند نه نمایشی از پیش طراحی شده، بلکه در معنای واقعی کلمه «رقابت» بود.
ب»جمهوری اسلامی در دورانی که در حال تثبیت خویش بود و موانعی بسیار در پیش رو داشت هم شاهد انتخابات بود امّا بنا به دلایلی که در این کوته نوشتار نمی گنجد، رقابت بسیاری اوقات به دلیل نبود رقیبان قدر، یک جانبه و قابل پیش بینی دقیق حتی مدتهاقبل از برگزاری انتخابات بود و این امر موجب شده بود که مخالفان داخلی و دشمنان خارجی در بسیاری اوقات کل پدیده انتخابات در جمهوری اسلامی را زیر سوال ببرند .
ج»بعد از دوران گذارِ تثبیت، استحکام نظم مستقر سیاسی بیشینه شد و نظام سیاسی آنقدر اعتماد به نفس پیدا کرد که انتخاباتی سنگین، نفسگیر و محکم برگزار کند، انتخاباتی همچون انتخابات ۷۶ و ۸۴ و حتی ۸۸ محصول اعتماد به نفس نظم مستقر سیاسی بودند، انتخاباتی که تقریباً همه مردم ایران را به جدّ درگیر و کنشگر می کرد.
د»اما بعد از وقایع عجیب و تلخ انتخابات ۸۸ ، نوعی نگاه ظن آلود و امنیتی بر پیکره ی تصمیم گیریهای کلان و خرد کشور حاکم شد و می شد فهمید که نظم مستقر و سپهر سیاسی و حوزه اجتماعی کشور دچارسوءتفاهم شده و حرف یکدیگر را نمی فهمند و دوران تعلیقی بر کشور سایه گسترد .
ه» انتخابات۹۲، محصول دوران تعلیق در نظام بود، چهره های نه چندان کاریزما و اجرایی در غیاب حضور چهره های متنفذ و احزاب قوی و نیز ستادهایی بی روح و بی رونق تبلیغاتی در سراسر کشور و در یک کلام نبود جو هیجانی انتخابات موجب شد که تدبیریان و امیدورزان بر سر کار بیایند, امّا اختلاف ها با رقیب تنها یکی دو درصد بود.
ز»امّا در زمان و مکان فعلی و در طی رقابت های انتخاباتی که برگزار شد، می شد به نوعی بازگشت نظم مستقر سیاسی به اعتماد به نفس سالهای پیش از ۸۸ را یافت، تایید دو نامزد تحول خواه جدی همچون روحانی و جهانگیری و دو نامزد اصولگرای آتشین همچون رییسی و قالیباف و تب تند انتخابات و هیجان حاکم که کل کشور را در بر گرفت، این دوره از انتخابات را به نبردی گلادیاتوری شبیه کرد که علاوه بر ۶ نامزد، ۴۲ میلیون ایرانی را نیز به میان رقابت کشاند و انتخاباتی تماشایی و ناب را سبب شد.
ح» برنده ی این رقابت بی چون و چرا مردمان و نظم مستقر سیاسی و اعتماد ایجاد شده ی متقابل مابین شهروندان ایرانی و حاکمیت است که این خود دستاوردی عظیم در حوزه ی سیاست داخلی و نیز موجب ارائه ی چهره ای قَدٙر از ایران و ایرانی در ساحت مسائل و روابط بین الملل است . این نبرد گلادیاتوری ، نتیجه ی فزون شدن اعتماد به نفس نظم سیاسی ، اعتماد دوباره نظم اجتماعی به کنشگری سیاسی و بده بستان چهارچوب دار میان این دو طرف معادله است .
ط» رفتارهای گلادیاتوری تنها به درد زمان رقابت انتخاباتی و جلب توجه رأی دهندگان می خورد و بعد از رقابت ، ادامه دادن چنین روحیاتی از سوی هر طرف که باشد ، نتیجه اش خسران برای مملکت خواهد بود ، کنون که رقابت تمام شده ، همه باید کلاهخودهامان را دربیاوریم و فارغ از اینکه کدام طرف بوده ایم به یاری رییس جمهور تحول خواه برویم ، اکنون زمان ۲۳ و ۱۷ میلیون کردن ها نیست کنون زمانیست که همه ۴۲ میلیون رای دهنده در ادامه ی مسیر توسعه کشور با هم همراه و هماهنگ شوند.
الف» اولین نکته ای که در رابطه با انتخابات دوره ی دوازدهم ریاست جمهوری به ذهن متبادر می گردد این است که فارغ از نتیجه، آنچه لذت بخش بود، رقابتی نفسگیر، تنگاتنگ، سخت و چهارچوب دار بود، رقابتی تماشایی که تقریباً همه ایمان داشتند نه نمایشی از پیش طراحی شده، بلکه در معنای واقعی کلمه «رقابت» بود.
ب»جمهوری اسلامی در دورانی که در حال تثبیت خویش بود و موانعی بسیار در پیش رو داشت هم شاهد انتخابات بود امّا بنا به دلایلی که در این کوته نوشتار نمی گنجد، رقابت بسیاری اوقات به دلیل نبود رقیبان قدر، یک جانبه و قابل پیش بینی دقیق حتی مدتهاقبل از برگزاری انتخابات بود و این امر موجب شده بود که مخالفان داخلی و دشمنان خارجی در بسیاری اوقات کل پدیده انتخابات در جمهوری اسلامی را زیر سوال ببرند .
ج»بعد از دوران گذارِ تثبیت، استحکام نظم مستقر سیاسی بیشینه شد و نظام سیاسی آنقدر اعتماد به نفس پیدا کرد که انتخاباتی سنگین، نفسگیر و محکم برگزار کند، انتخاباتی همچون انتخابات ۷۶ و ۸۴ و حتی ۸۸ محصول اعتماد به نفس نظم مستقر سیاسی بودند، انتخاباتی که تقریباً همه مردم ایران را به جدّ درگیر و کنشگر می کرد.
د»اما بعد از وقایع عجیب و تلخ انتخابات ۸۸ ، نوعی نگاه ظن آلود و امنیتی بر پیکره ی تصمیم گیریهای کلان و خرد کشور حاکم شد و می شد فهمید که نظم مستقر و سپهر سیاسی و حوزه اجتماعی کشور دچارسوءتفاهم شده و حرف یکدیگر را نمی فهمند و دوران تعلیقی بر کشور سایه گسترد .
ه» انتخابات۹۲، محصول دوران تعلیق در نظام بود، چهره های نه چندان کاریزما و اجرایی در غیاب حضور چهره های متنفذ و احزاب قوی و نیز ستادهایی بی روح و بی رونق تبلیغاتی در سراسر کشور و در یک کلام نبود جو هیجانی انتخابات موجب شد که تدبیریان و امیدورزان بر سر کار بیایند, امّا اختلاف ها با رقیب تنها یکی دو درصد بود.
ز»امّا در زمان و مکان فعلی و در طی رقابت های انتخاباتی که برگزار شد، می شد به نوعی بازگشت نظم مستقر سیاسی به اعتماد به نفس سالهای پیش از ۸۸ را یافت، تایید دو نامزد تحول خواه جدی همچون روحانی و جهانگیری و دو نامزد اصولگرای آتشین همچون رییسی و قالیباف و تب تند انتخابات و هیجان حاکم که کل کشور را در بر گرفت، این دوره از انتخابات را به نبردی گلادیاتوری شبیه کرد که علاوه بر ۶ نامزد، ۴۲ میلیون ایرانی را نیز به میان رقابت کشاند و انتخاباتی تماشایی و ناب را سبب شد.
ح» برنده ی این رقابت بی چون و چرا مردمان و نظم مستقر سیاسی و اعتماد ایجاد شده ی متقابل مابین شهروندان ایرانی و حاکمیت است که این خود دستاوردی عظیم در حوزه ی سیاست داخلی و نیز موجب ارائه ی چهره ای قَدٙر از ایران و ایرانی در ساحت مسائل و روابط بین الملل است . این نبرد گلادیاتوری ، نتیجه ی فزون شدن اعتماد به نفس نظم سیاسی ، اعتماد دوباره نظم اجتماعی به کنشگری سیاسی و بده بستان چهارچوب دار میان این دو طرف معادله است .
ط» رفتارهای گلادیاتوری تنها به درد زمان رقابت انتخاباتی و جلب توجه رأی دهندگان می خورد و بعد از رقابت ، ادامه دادن چنین روحیاتی از سوی هر طرف که باشد ، نتیجه اش خسران برای مملکت خواهد بود ، کنون که رقابت تمام شده ، همه باید کلاهخودهامان را دربیاوریم و فارغ از اینکه کدام طرف بوده ایم به یاری رییس جمهور تحول خواه برویم ، اکنون زمان ۲۳ و ۱۷ میلیون کردن ها نیست کنون زمانیست که همه ۴۲ میلیون رای دهنده در ادامه ی مسیر توسعه کشور با هم همراه و هماهنگ شوند.
