اتحادیه اروپا و ما

یکی از این مسائل به بازگشایی دفتر اتحادیه اروپا بازمی‌گردد. این موضوع از جمله عجایبی است که در حوزه سیاست خارجی ایران شاهد آن هستیم. توضیح بیشتر آن که روابط و مذاکرات میان ایران و کشورهای اروپایی با وجود تمام فراز و نشیب‌هایی که در طول تاریخ به خود دیده است همواره در سطوح بالایی برقرار بوده است و سفارت‌خانه‌های کشورهای اتحادیه در ایران مشغول فعالیت هستند اما نکته تعجب‌برانگیز در این موضوع آن است که همواره در میان مقامات سیاسی ایران حساسیتی عجیب نسبت به بازگشایی دفتر اتحادیه اروپا در ایران وجود داشته است.

این حساسیت‌ها و دلواپسی‌ها در شرایطی ابراز می‌شود که اگر قرار بر «جاسوسی» و این قبیل اقدامات باشد همین سفارت‌خانه‌ها هم این امکان را برای کشورها فراهم می‌آورد. در روزهای اخیر و هم‌زمان با شنیده‌ها در باب احتمال بازگشایی دفتر اتحادیه اروپا باز هم همان دلواپسی‌های تکراری بیان می‌شود. این هم از عجایب سیاست در ایران است که بعضی مسائل بدیهی در سیاست سال‌های سال وقت و انرژی همه را می‌گیرد تا به سرانجام مطلوبی برسد.

مذاکرات هسته‌ای، مذاکرات منطقه‌ای، ارتباط با کشورهای غربی، سرمایه‌گذاری خارجی و. . . همه و همه نمونه‌هایی از موضوعاتی است که به شکل بدیهی در هر کشور در حال انجام است اما در کمال تعجب در کشور ما با سنگلاخ‌هایی روبرو می‌شود. این وضعیت فضایی را ایجاد می‌کند که بسیاری از فرصت‌های حوزه دیپلماسی از کف برود. در این میان از بی عملی دولت و به خصوص وزارت امور خارجه نیز نمی‌توان به سادگی عبور کرد. ساختار تصمیم‌گیری در ایران به شکلی است که بسیاری از تصمیمات حوزه سیاست خارجی نیازمند رایزنی داخلی است و انفعال دولت در ایجاد اجماع ملی برای تصمیمات سخت و بزرگ بخشی از دلایل از دست دادن فرصت‌ها در این قبیل موضوعات محسوب می‌شود.