به روز شده در ۱۴۰۳/۰۱/۰۹ - ۱۷:۰۶
 
۱
تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۲/۰۲ ساعت ۱۳:۳۰
کد مطلب : ۱۷۶۳۲۸

تحریم‌ها؛ درد زایمان یا خودآزاری؟!

تحریم‌ها؛ درد زایمان یا خودآزاری؟!
گروه سیاسی: اظهارات چند روز پیش امام جمعه موقت تهران با واکنش‌هایی روبرو شده است. حجت‌الاسلام کاظم صدیقی با تشبیه فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم‌ها به درد زایمان می‌گوید: هر وقت فشارها بیش‌تر می‌شود امید ما برای زایش بیش‌تر می‌شود. مثل درد زایمان است، به ناله در می‌آورد اما امید زایش هست. خداوند با فشارهای بین‌المللی می‌خواهد امتحانتان کند. آنچه که برای ملت ما در این حوادث پیش می‌آید کارنامه درخشانی برای مردم ما است که در طول انقلاب وجود داشته است. چرا نگرانید که تحریم باشد و تشدید شود؛ به جهنم که تشدید شود.درباره این اظهارات چند نکته قابل ذکر است:
۱. شاید اگر آنچه امام جمعه موقت تهران گفته است تنها سخن و دیدگاه شخصی او بود آنقدرها حساسیت‌برانگیز و مهم نبود و نیازی به واکنش رسانه‌ای به آن نیز احساس نمی‌شد، مشکل اما از جایی آغاز می‌شود که این نگاه ساده‌انگارانه به تحریم و فشارهای شدید که بر معیشت و زندگی روزمره مردم وارد آمده است. نه فقط دیدگاه یک خطیب نماز جمعه بلکه تبدیل به الگوی رفتاری بخشی از نظام حکمرانی کشور شده است و خطر بزرگ همین جاست.
۲. با نگاهی به چنین سخنانی می‌توان به این نتیجه رسید که گویندگان این اظهارات با واقعیت‌هایی که در متن جامعه در جریان است اساساً آشنایی نداشته و به کل با آن بیگانه هستند. زیرا اگر درصد اندکی از فشارهای موجود که بر زندگی مردم وارد می‌آید نیز از سوی گویندگان سخنانی از این دست احساس می‌شد هیچ‌گاه با چنین خونسردی چنان سخنانی را مطرح نمی‌کردند.
۳. خلاصه آنچه خطیب نماز جمعه تهران می‌گوید آن است که دست روی دست می‌گذاریم و با تحمل فشارها صبر پیشه می‌کنیم. این نوع نگاه که ریشه در تفسیری نادرست از مفهوم دینی «توکل» دارد را می‌توان در حوزه دین و اندیشه مورد بررسی و واکاوی جدی‌تری قرار داد اما نتیجه عینی آن در حوزه سیاست همین انفعال و سکونی است که در یکی دو سال اخیر در حوزه سیاست خارجی شاهدش بوده‌ایم. عدم تحرکی که نتیجه آن فزونی پیدا کردن بیش از پیش تحریم‌ها و وارد آمدن فشارهای اقتصادی بسیار بر مردم بوده است.
۴. پرسشی که می‌توان در این ارتباط مطرح کرد آن است که بر فرض آنکه مردم فشارهای اقتصادی و تحریم‌ها را همچون درد زایمان تحمل کنند در نهایت قرار است چه نتیجه‌ای حاصل شود؟ آیا فرزندی در راه خواهد بود و یا مادر و فرزند زیر بار این فشارها جان می‌دهند؟! به نظر می‌آید تحریم‌ها بیشتر از آن که به درد زایمان شبیه باشد به خودآزاری شباهت دارد!

معلمی
United States
۱۳۹۸/۰۲/۰۲ ۱۷:۴۴
فشار این تحریمها بیشتر رو امثال ما معلما کارگرا روستاییها و..‌است تا طبقات و اقشار پولدار و رانتی و... (363187)
عادل
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۸/۰۲/۰۲ ۱۹:۵۵
من یکی از همین مردم، زیر فشار اقتصادی سنگین ... حرف شما را کاملا قبول دارم با یک تبصره
بنظر من دولت و وزارت خارجه قبل از مذاکره خارجی باید مذاکره داخلی داشته باشد مذاکره دولت با غیردولت ولی موثر بر تصمیمات ...
هدف دو چیز باید باشد یک ، حفظ حرمت و شآن مردم (البته نه آنطور که آقای معجزه میگفتند) مردم از نظر اقتصادی هم شانی دارند ، از نظر رضایت در
تصمیم گیری های کلان هم شانی دارند
دو ، شکست ترامپ نادان و خودشیفته (363189)
۱۳۹۸/۰۲/۰۳ ۰۷:۴۱
مگر ممکن است مذاکره دولت با غیر دولت بر تصمیمات موثر باشد؟ (363192)
۱۳۹۸/۰۲/۰۳ ۰۷:۴۰
آره پسر جان فرزندی در کار خواهد بود. چه فرزندی بهتر از حساب های میلیون یا حتی میلیارد دلاری در بلاد کفر؟ (363191)
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۸/۰۲/۰۳ ۰۸:۰۹
متاسفانه هر کس به خود اجازه می دهد در مورد سیاست داخلی و خارجی اظهار نظر کند و بر سرنوشت مردم تاثیر بسیار نامطلوب بگذارد کشور با صدها حاکم اداره می شود و تاوانش را ما کارمندان و کارگران پرداخت میکنیم (363193)
حسین
Iran, Islamic Republic of
۱۳۹۸/۰۲/۰۳ ۱۵:۱۲
چه کسی گفته دست روی دست بگذاریم؟ آیا جنای صدیقی چنین فرموده است یا برداشت نویسنده است؟ هر کسی گفته اشتباه گفته، بله دولت محترم همچنان دست روی دست گذاشته تا شاید فرجی شود ولی مردم چنین نکرده و نخواهند کرد. مردم نشان داده اند خیلی توجهی به دولتیان ندارند و در زمان و مکان مناسب اقدامی درخور خواهند داشت. سیلاب و زلزله نشان داد که مردم منتظر مسئولین ضعیف نمی مانند. (363200)
۱۳۹۸/۰۲/۰۳ ۱۸:۰۷
برای چی مملکت باید اینقدر به نفت وابسته باشد که با تحریم بخواد اینقدر مشکلات ایجاد شود؟ (363201)