دعاونذر زیباکلام برای باران و توافق هسته‌ای

در ادامه اين مقاله آمده است: آثار کم‌آبی را از هم‌اکنون در زردی و پژمردگی بسیاری از مناطق سرسبز و باغات کشور می‌توان مشاهده نمود. خیلی نیازی نیست که تصاویر دریاچه‌های خالی شده پشت سدها را نشانمان بدهند. بنابراین وقتی که گفته می‌شود که برای باران دعا کنیم، کسی نمی‌گوید که "چه ضرورتی دارد؛ مگر چه شده؟". اما به عکس خشکسالی، کمتر کسی متوجه هیولای شکست مذاکرات هسته‌ای شده است. کمتر کسی متوجه شده که اگر مذاکرات هسته‌ای به سرانجام مثبتی نرسد و نهایتاً ما بازگردیم به دوران اصولگرایان و باز ماشین تحریم‌ها به کار بیافتند، یقیناً مشکلات خیلی بیشتری بر مشکلاتی که تا به حال داشته‌ایم هم اضافه خواهد شد.

البته عده‌ای می‌گویند: "ما در جریان تحریم‌ها آبدیده شده‌ایم" و "تحریم‌ها نه تنها نتوانسته‌اند ما را از پای دربیاورند بلکه عزم و اراده ما را برای پیشرفت و شکوفایی بیشتر هم کرده‌اند" و... مابقی حرف‌هایی که با آنها آشنا هستیم. اما گفته نمی‌شود که ترکیه، مالزی، چین، هند، برزیل و ... در گذشته کجا بودند و امروز آنها کجا هستند؟ و ما از نظر رشد و توسعه و پیشرفت‌های صنعتی و کشاورزی کجا بودیم و امروز در مقایسه با آن کشورها در کجا قرار گرفته‌ایم؟

نمی‌خواهم بگویم شکافی که از نظر توسعه و پیشرفت میان ما و ترکیه یا میان ما و هند امروزه وجود دارد صرفاً بواسطه تحریم‌ها بوده. نه؛ بدون تردید ساختار اقتصادی دولتی ما بزرگترین مانع پیشرفت اقتصادی کشور بوده و هست. در عین حال آثار و تبعات منفی برنامه هسته‌ای و تحریم‌ها را بر جلوگیری از رشد و توسعه اقتصادی کشور را هم به هیچ روی نمی‌توان نادیده گرفت. به گفته بسیاری از مقامات واقع‌بین‌تر کشورمان، تحریم‌ها نقش منفی در اقتصاد داشته‌اند. بنابراین برای اینکه تحریم‌ها برداشته شوند نه تنها دعا، که می‌بایستی نذر و نیاز هم بنماییم. همچنان که من نذر کرده‌ام که ظرف روزهای باقی مانده سرانجام بتوانیم با آمریکایی‌ها در مورد پرونده هسته‌ای‌مان به توافق برسیم تا گره کور هسته‌ای که بیش از یک دهه به کشور صدمه وارد کرده و سد راه پیشرفت و شکوفایی اقتصادی‌مان بوده سرانجام باز شود.

من فی‌الواقع معتقدم که اگر باران ببارد، اما گره کور هسته‌ای همچنان بسته بماند، ما راه به جایی نخواهیم برد و می‌رسیم به وضعیت سال‌های 84 تا 92. اما اگر خدای ناکرده خشکسالی ادامه پیدا کند، اما اگر گره کور هسته‌ای باز شود، لااقل می‌توان با سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی داخلی و خارجی در بخش آب و کشاورزی و بهره‌گیری از تکنولوژی‌های مدرن (کارهایی که در گذشته از آنها غفلت کرده‌ایم) مشکل کم‌آبی را تا حدودی برطرف کرد. به همین خاطر است که من برای باران دعا می‌کنم، اما برای باز شدن گره کور هسته‌ای، افزون بر دعا دست به دامان نذر و نیاز هم شده‌ام.