تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۴/۱۳ ساعت ۰۰:۳۰
کد مطلب : ۸۳۰۱۶
تیم رسانهای دولت کار اصلی خود رها کرده
گروه سياسي: يك فعال رسانهای اصلاح‌طلب درباره اهمیت رسانه و تاثیر آن بر افکار عمومی با اشاره به اینکه "این امر از بدیهیات است و هر جریان، حزب و در وجهه اهم آن دولتی که به این مقوله بی‌اهمیت باشد ضربات بزرگی خواهد خورد" گفت: اصولا برای دولتها پرزنت‌کردن خدماتی که انجام داده یکی از اولویت‌های اصلی است. جریان‌سازی رسانهای در راستای اهداف مورد‌نظر نکته‌ای مهم و اساسی است. دولت یازدهم از دل یک پدیده اجتماعی به وجود آمد. زمانی که در 8 سال پیش از آن بسیاری از مطالبات اجتماعی و سیاسی جامعه نادیده گرفته شد مردم تغییر را برگزیدند. با توجه به قدرت یافتن نیروهای مخالف دولت فعلی در 8 سال دولت های نهم و دهم، بدیهی است که حسن روحانی با شرایط دشورای رو به رو است. مخالفینی که از رسانه‌های بی‌شماری سود می‌برند. در چنین شرایطی دولت باید با انتخاب استراتژی مناسب، افراد و ابزار لازم را برگزیند.
این فعال رسانهای در گفت‌وگو با سايت خرداد گفت: آنچه در دو سال گذشته سوال‌برانگیز بوده همین انتخاب‌هاست. اینکه سخنگوی ستاد رقیب به مجموعه اطلاع‌رسانی دولت بپیوندد در یک شرایط آرمانی و مناسب بسیار ظاهر خوبی داشته و نشان از سعه صدر دارد. اما یک شرط بزرگ در این مورد خاص نادیده گرفته می‌شود. فردی که از ستاد رقیب می‌آید باید اهداف و نگاه رقیب را هم کنار گذارده و در راستای اهداف جدید در جایگاهی که قرار گرفته عمل کند. مردم و به خصوص اهالی رسانه می‌توانند بررسی کنند که تا کنون تیم اطلاع‌رسانی دولت در این راستا عمل کرده است؟ من بعید می‌دانم.
کاظمی افزود: در دولت اصلاحات به دلیل آنکه تمامی اجزای دولت در راستای هدفی مشترک که همانا پیش بردن گفتمان اصلاحات بود عمل می‌کردند، رئیس کابینه احساس نیاز نمی‌کرد که خود وارد منازعات سیاسی شود. در دولت یازدهم رویه کاملا عکس این امر است. روحانی تنهاست، چرا که رسانه‌های دولتی و تیم اطلاع‌رسانی دولت کار اصلی خود واگذارده و به اموری که ما نمی‌دانیم چیست و به سود چه کسانی است می‌پردازند. در این شرایط رئیس‌جمهور بالاجبار باید وارد منازعه با طرف مقابل شود.
وی با اشاره به اینکه یکی از بزرگترین اهداف جریانات رقیب روحانی در دو سال گذشته القا این نکته بوده که تغییری رخ نداده و در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد" و با طرح این پرسش که "چه کسی باید به مردم اطلاع‌رسانی کند که اینگونه نیست؟"، توضیح داد: قطعا رسانه‌ها. اهالی رسانهای که در انتخابات ریاست جمهوری به حمایت از روحانی پرداختند قطعا از جنس و نوع تفکر معاون اطلاع‌رسانی فعلی دولت نبودند. زمانی که در همین دولت از این بدنه رسانهای و طبیعتا در پی آن بدنه اجتماعی حامی استفاده نمی‌شود چه انتظاری می‌توان از آنان داشت؟
این فعال رسانهای اصلاح‌طلب ادامه داد: تقریبا در دو سال گذشته هیچ مراسم رسانهای که از سوی دولت برگزار شده بدون حاشیه نبوده است. از سویی دیگر لازم است تیم رسانهای دولت به مردم و بخصوص اهالی رسانه گزارش دهد که در دو سال گذشته چه اقداماتی انجام داده است. در چه زمانی و با چه استراتژی مناسبی با رسانه‌های حامی دولت هم‌اندیشی صورت گرفته یا سیاست‌های رسانهای دولت با این رسانه‌های حامی مورد بررسی قرار گرفته است؟
کاظمی در پایان گفت: در کنار تمام مسائل پیش‌گفته، متاسفانه شاهد این هستیم که برخی از عناصر ستاد رقیب که خود اصولا مجاهد نیستند که بخواهند در غالب جمعه و شنبه بگنجند و به محض فراهم شدن شرایط مناسب، احتمالا مجددا به اردوگاه رقیب خواهند پیوست، بدنه حامی رسانهای دولت را هم مورد توهین و تهدید قرار می‌دهند. در چنین شرایطی روزنامه‌نگار حامی، با چه انگیزه‌ای باید به دفاع از دولت و اهدافش بپردازد؟ نگاه دولت به رسانه و انتخاب افراد مرتبط در بدنه آن باید تغییر کند. اکنون برای این امر دیر هم شده است. ما در آستانه امضای بزرگترین توافق هسته‌ای ایران با غرب هستیم. از سویی دیگر انتخابات مجلس هم در پیش است. آنچه مسلم است دولت یازدهم ماههای سختی پیش‌رو دارد. برای ادامه این راه باید توشه مناسب برگیرد نه اینکه از درون برای خود بحران‌سازی کند.
این فعال رسانهای در گفت‌وگو با سايت خرداد گفت: آنچه در دو سال گذشته سوال‌برانگیز بوده همین انتخاب‌هاست. اینکه سخنگوی ستاد رقیب به مجموعه اطلاع‌رسانی دولت بپیوندد در یک شرایط آرمانی و مناسب بسیار ظاهر خوبی داشته و نشان از سعه صدر دارد. اما یک شرط بزرگ در این مورد خاص نادیده گرفته می‌شود. فردی که از ستاد رقیب می‌آید باید اهداف و نگاه رقیب را هم کنار گذارده و در راستای اهداف جدید در جایگاهی که قرار گرفته عمل کند. مردم و به خصوص اهالی رسانه می‌توانند بررسی کنند که تا کنون تیم اطلاع‌رسانی دولت در این راستا عمل کرده است؟ من بعید می‌دانم.
کاظمی افزود: در دولت اصلاحات به دلیل آنکه تمامی اجزای دولت در راستای هدفی مشترک که همانا پیش بردن گفتمان اصلاحات بود عمل می‌کردند، رئیس کابینه احساس نیاز نمی‌کرد که خود وارد منازعات سیاسی شود. در دولت یازدهم رویه کاملا عکس این امر است. روحانی تنهاست، چرا که رسانه‌های دولتی و تیم اطلاع‌رسانی دولت کار اصلی خود واگذارده و به اموری که ما نمی‌دانیم چیست و به سود چه کسانی است می‌پردازند. در این شرایط رئیس‌جمهور بالاجبار باید وارد منازعه با طرف مقابل شود.
وی با اشاره به اینکه یکی از بزرگترین اهداف جریانات رقیب روحانی در دو سال گذشته القا این نکته بوده که تغییری رخ نداده و در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد" و با طرح این پرسش که "چه کسی باید به مردم اطلاع‌رسانی کند که اینگونه نیست؟"، توضیح داد: قطعا رسانه‌ها. اهالی رسانهای که در انتخابات ریاست جمهوری به حمایت از روحانی پرداختند قطعا از جنس و نوع تفکر معاون اطلاع‌رسانی فعلی دولت نبودند. زمانی که در همین دولت از این بدنه رسانهای و طبیعتا در پی آن بدنه اجتماعی حامی استفاده نمی‌شود چه انتظاری می‌توان از آنان داشت؟
این فعال رسانهای اصلاح‌طلب ادامه داد: تقریبا در دو سال گذشته هیچ مراسم رسانهای که از سوی دولت برگزار شده بدون حاشیه نبوده است. از سویی دیگر لازم است تیم رسانهای دولت به مردم و بخصوص اهالی رسانه گزارش دهد که در دو سال گذشته چه اقداماتی انجام داده است. در چه زمانی و با چه استراتژی مناسبی با رسانه‌های حامی دولت هم‌اندیشی صورت گرفته یا سیاست‌های رسانهای دولت با این رسانه‌های حامی مورد بررسی قرار گرفته است؟
کاظمی در پایان گفت: در کنار تمام مسائل پیش‌گفته، متاسفانه شاهد این هستیم که برخی از عناصر ستاد رقیب که خود اصولا مجاهد نیستند که بخواهند در غالب جمعه و شنبه بگنجند و به محض فراهم شدن شرایط مناسب، احتمالا مجددا به اردوگاه رقیب خواهند پیوست، بدنه حامی رسانهای دولت را هم مورد توهین و تهدید قرار می‌دهند. در چنین شرایطی روزنامه‌نگار حامی، با چه انگیزه‌ای باید به دفاع از دولت و اهدافش بپردازد؟ نگاه دولت به رسانه و انتخاب افراد مرتبط در بدنه آن باید تغییر کند. اکنون برای این امر دیر هم شده است. ما در آستانه امضای بزرگترین توافق هسته‌ای ایران با غرب هستیم. از سویی دیگر انتخابات مجلس هم در پیش است. آنچه مسلم است دولت یازدهم ماههای سختی پیش‌رو دارد. برای ادامه این راه باید توشه مناسب برگیرد نه اینکه از درون برای خود بحران‌سازی کند.
