درس‌هاي قيام امام حسين(ع)

گروه فرهنگی-رسانه ها: محسن غرويان  استاد حوزه و دانشگاه در روزنامه آرمان نوشت: در زمينه بزرگداشت قيام امام حسين(ع) بيشتر فعاليت‌هايي كه انجام شده كميتي بوده و امور كيفيتي تا اندازه‌ای مورد غفلت واقع شده‌اند. در عزاي امام حسين(ع) بيش از همه به اين موضوع توجه شده كه چه تعداد از ياران ايشان در روزعاشورا شهید شده‌اند يا اينكه كيفيات سقايي حضرت ابوالفضل(ع) توضيح داده شده است اما موضوع مهم اين است كه بايد بيش از هميشه امام حسين(ع) را يك موسس فلسفه و يك به وجود آورنده مكتب انسان‌سازي تشريح كرد.

سبك زندگي در منظومه فكري امام حسين (ع) و ياران و اهل بيتشان بايد ترسيم شود و آن سبك زندگي را كه مجموعه‌اي از مباحث فلسفي و كلامي و فقهي است به عنوان يك راه به مردم معرفي كرد. متاسفانه دراين زمينه آنچنان اهتمامي وجود نداشته و اين كوتاهي در حالي است كه جوانان و جامعه بيش از هر موضوعي به اينگونه تعاليم نيازمندند. بايد يك سري سوالات طراحي شود و بکوشیم از طريق مكتب عاشورا به اين سوالات پاسخي جامع و كامل بدهیم؛ سوالاتي كه مربوط به حوزه فلسفه دين و هستي‌شناسي باشد. بايد اين سوال را داشت كه چگونه مي‌توان قيام امام حسين(ع) را براساس عقل‌گرايي تحليل كرد يا براساس ايمان‌گرايي آن را شرح داد.

اين سوالات بايد در جلسات هيات‌هاي مذهبي مورد بحث قرار بگيرد و تحليلي نو و متناسب با عصر و فلسفه‌هاي رايج دنياي امروزي از قيام عاشورا استخراج كرد به نحوي كه اين تحليل‌ها، سبك زندگي جديدي را براي نسل جوان ترسيم كند. يكي از منابع تاريخي كشور براي ترسيم فلسفه و سبك زندگي امروز، قيام عاشوراست و امام حسين(ع) و يارانش بايد در يك منظومه ديده شوند و نه به شكل بريده شده از جريان عاشورا بدين معنا كه اينگونه نباشد همه خصوصيات اين عزيزان در حوادث روز دهم عاشورا ديده نشود. امام حسين(ع) را بايد در كنار دعاي عرفه تعريف كرد و چنين شخصيت امام حسين(ع) را بايد به ديگران آموخت.

اگر چنين تحليل‌هايی از قيام عاشورا به مردم ارائه شود آنگاه ثمرات قيام عاشورا در زندگي مردم درك مي‌شود. دعاي امام حسين(ع) در روز عرفه ثمره تفكرات عرفاني آن حضرت است و وقتي درصدد شناسايي شخصيت عرفاني آن بزرگوار تلاش شود، بايد درجه معرفت ايشان را نسبت به جهان هستي، نسبت به مبدا، معاد و نسبت به حيات دنيا و آخرت و حتي نسبت به انسان ارزيابي كرد. انسان‌شناسي امام حسين(ع) و مبدا‌شناسي ايشان در دعاي عرفه مشخص مي‌شود. اگر دقت شود اوج عرفان باطني امام را در دعاي عرفه مي‌توان يافت. حضرت زينب(س) در دربار يزيد مي‌فرمايند من درباره حادثه عاشورا چيزي جز زيبايي نديدم. با توجه به اين سخن زيبا، بايد اين زيبايي را درك كرد يا به عبارتي از اين زيبايي يك زيبا‌شناسي خارج كرد.

دعاي عرفه بهترين منبع براي شخصيت‌شناسي امام حسين(ع) است. حضور حضرت زينب(س) در كنار امام سجاد(ع) در مجلس يزيد و سخنراني ايشان در حضور يزيد نشان مي‌دهد كه زن در مكتب امام حسين(ع) داراي يك جايگاه اجتماعي و انقلابي خاصي است، زنان بايد از حضرت زينب(س) درس بگيرند و مانند او در فعاليت‌هاي اجتماعي و سياسي و مذهبي با در نظر گرفتن جايگاه اخلاقي خود حضور پويا داشته باشند. اگر زنان امروز جايگاه حضرت زينب(س) را درك كنند ديگر جامعه زنان دچار سردرگمي نخواهد شد و مانند حضرت زينب(س) پا به پای مردان در جامعه براي پيشرفت خود و جامعه فعال مي‌شوند.