تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۷/۰۶ ساعت ۱۶:۲۸
کد مطلب : ۱۱۷۰۴۳
گسست بین خواست جریان رسمی و متن جامعه
خطر! به دره‌ای عمیق نزدیک می‌شویم
محمد توکلی
گروه مقالات: این که بین آن چه جریان رسمی میخواهد و آن چه دلخواه متن جامعه است فاصله‌ای باشد اصلا عجیب نیست و کم و بیش در همه‌ی جوامع وجود دارد اما وقتی این فاصله پر رنگ و پر رنگ‌تر شود و از حد طبیعی اش خارج گردد زمانی است که باید نگران شد، دلواپسِ تبدیل آن فاصله‌ی طبیعی به دره‌ای عمیق. اگر به احوال جامعه نیک بنگریم این روزها زمان دلواپس شدن برای این موضوع است.
به انتخاب‌های مردم در دوره‌های مختلف انتخابات ریاست جمهوری بدون توجه به جریان‌های مرسوم سیاسی نگاهی بیندازیم. خاتمی در انتخابات76 دورترین کاندیدا نسبت به فضایی بود که جریان رسمی در آن زمان در جامعه تبلیغ می‌کرد، احمدی‌نژاد هم در انتخابات84 چنین وضعیتی داشت و روحانی هم در انتخابات92 نقش نقطه‌ی مقابل خواست جریان رسمی را بر عهده داشت. وقی انتخاب‌های این دو دهه‌ی اخیر را از این زاویه بررسی می‌کنیم می‌بینیم که خواست متن جامعه در هر انتخابات دقیقا نقطه‌ی مقابل وضعیت دلخواه جریان رسمی در آن زمان است. یا مثال سیاسی دیگر انتخابات خبرگان اخیر است که خواست جریان رسمی حضور سه تن از کاندیداهای خبرگان که چنین تبلیغ می‌شد که دشمن خواهان عدم حضورشان در مجلس خبرگان است در این مجلس بود و رفتار انتخاباتی متن جامعه در مقابل چنین خواستی.
کمی از سیاست فاصله بگیریم، در عرصه‌ی فرهنگ دو فیلم مهم و پر فروش سینمای ایران در امسال بعنی لانتوری و فروشنده دو فیلمی هستند که جریان رسمی با رسانه‌های پر شمارش تمام قد در برابر آن‌ها ایستاده است و حتی از پخش مناسب تیزرهایشان هم جلوگیری میشود اما متن جامعه انتخابشان تماشای همین فیلم هاست و فقط کافی است برای فهم بهتر مطلب استقبال از این گونه فیلم‌ها را با فروش فیلم‌های مورد تایید جریان رسمی مقایسه کنیم. یا موضوع پر سر و صدای هفته‌های اخیر یعنی ممنوعیت برگزاری کنسرت در مشهد و ایجاد محدودیت برای کنسرت‌ها در سایر شهرها، آنان که باعث ایجاد چنین فضای نامناسبی شده‌اند از همراهی مردم با خود سخن می‌گفتند اما نظرسنجی صداوسیما نشان داد که بیش از 99 درصد متن جامعه معتقدند که برگزاری کنسرت در شهرهای مذهبی از قبیل مشهد باعث بروز ناهنجاری‌های اخلاقی نخواهد شد.
به اقتصاد که سری می‌زنیم و به موضوع یارانه‌ها نگاهی می‌اندازیم می‌بینیم که جریان رسمی با همه توانش به میدان آمد تا آنان که به این پرداختهای نقدی ماهانه نیازی ندارند انصراف دهند اما در نهایت متن جامعه کاری را کرد که خلاف خواست جریان رسمی بود. ذکر این نکته ضروری است که غرض از بیان این مثالها ارزشگذاری نیست و گرنه قطعا در این موضوع یارانه‌ها آن چه جریان رسمی به دنبالش بود اتفاقا کاری صحیح و در راستای مصالح جامعه است. وقتی این مثالها و مانندشان را کنار هم قرار می‌دهیم به این نتیجه می‌رسیم که باید نگران بود و باید همه برای این شکاف فکری کنیم تا تبدیل به دره‌ای عمیق نشده است.
گروه مقالات: این که بین آن چه جریان رسمی میخواهد و آن چه دلخواه متن جامعه است فاصله‌ای باشد اصلا عجیب نیست و کم و بیش در همه‌ی جوامع وجود دارد اما وقتی این فاصله پر رنگ و پر رنگ‌تر شود و از حد طبیعی اش خارج گردد زمانی است که باید نگران شد، دلواپسِ تبدیل آن فاصله‌ی طبیعی به دره‌ای عمیق. اگر به احوال جامعه نیک بنگریم این روزها زمان دلواپس شدن برای این موضوع است.
به انتخاب‌های مردم در دوره‌های مختلف انتخابات ریاست جمهوری بدون توجه به جریان‌های مرسوم سیاسی نگاهی بیندازیم. خاتمی در انتخابات76 دورترین کاندیدا نسبت به فضایی بود که جریان رسمی در آن زمان در جامعه تبلیغ می‌کرد، احمدی‌نژاد هم در انتخابات84 چنین وضعیتی داشت و روحانی هم در انتخابات92 نقش نقطه‌ی مقابل خواست جریان رسمی را بر عهده داشت. وقی انتخاب‌های این دو دهه‌ی اخیر را از این زاویه بررسی می‌کنیم می‌بینیم که خواست متن جامعه در هر انتخابات دقیقا نقطه‌ی مقابل وضعیت دلخواه جریان رسمی در آن زمان است. یا مثال سیاسی دیگر انتخابات خبرگان اخیر است که خواست جریان رسمی حضور سه تن از کاندیداهای خبرگان که چنین تبلیغ می‌شد که دشمن خواهان عدم حضورشان در مجلس خبرگان است در این مجلس بود و رفتار انتخاباتی متن جامعه در مقابل چنین خواستی.
کمی از سیاست فاصله بگیریم، در عرصه‌ی فرهنگ دو فیلم مهم و پر فروش سینمای ایران در امسال بعنی لانتوری و فروشنده دو فیلمی هستند که جریان رسمی با رسانه‌های پر شمارش تمام قد در برابر آن‌ها ایستاده است و حتی از پخش مناسب تیزرهایشان هم جلوگیری میشود اما متن جامعه انتخابشان تماشای همین فیلم هاست و فقط کافی است برای فهم بهتر مطلب استقبال از این گونه فیلم‌ها را با فروش فیلم‌های مورد تایید جریان رسمی مقایسه کنیم. یا موضوع پر سر و صدای هفته‌های اخیر یعنی ممنوعیت برگزاری کنسرت در مشهد و ایجاد محدودیت برای کنسرت‌ها در سایر شهرها، آنان که باعث ایجاد چنین فضای نامناسبی شده‌اند از همراهی مردم با خود سخن می‌گفتند اما نظرسنجی صداوسیما نشان داد که بیش از 99 درصد متن جامعه معتقدند که برگزاری کنسرت در شهرهای مذهبی از قبیل مشهد باعث بروز ناهنجاری‌های اخلاقی نخواهد شد.
به اقتصاد که سری می‌زنیم و به موضوع یارانه‌ها نگاهی می‌اندازیم می‌بینیم که جریان رسمی با همه توانش به میدان آمد تا آنان که به این پرداختهای نقدی ماهانه نیازی ندارند انصراف دهند اما در نهایت متن جامعه کاری را کرد که خلاف خواست جریان رسمی بود. ذکر این نکته ضروری است که غرض از بیان این مثالها ارزشگذاری نیست و گرنه قطعا در این موضوع یارانه‌ها آن چه جریان رسمی به دنبالش بود اتفاقا کاری صحیح و در راستای مصالح جامعه است. وقتی این مثالها و مانندشان را کنار هم قرار می‌دهیم به این نتیجه می‌رسیم که باید نگران بود و باید همه برای این شکاف فکری کنیم تا تبدیل به دره‌ای عمیق نشده است.
نخود همه آش 
۸۰
۱۳۹۵/۰۷/۰۶ ۱۹:۱۷
واقعیت این است که مدتهاست به این دره رسیده ایم. حتی مقامات وقتی در شأن شهروند عادی ظاهر می شوند در آن سمت دره می ایستند که ما مردم عادی ایستاده ایم. ما از فیس بوک و توئیتر و ... استفاده می کنیم که ظاهراً فیلتر هستند و جالب آن که همان مقاماتی هم که دستور فیلترینگ آن ها را داده اند از این شبکه ها استفاده می کنند. [دست کم در تهران] تقریباً تمام مردم (به انضمام بسیاری از مقامات) از ماهواره استفاده می کنند که ظاهراً ممنوع است. روابط میان دختران و پسران جوان فراتر از آن چیزی است که ... (343612)
۱۳۹۵/۰۷/۰۶ ۱۹:۲۱
... طبق قانون مجاز است و مقامات مربوطه چندان به روی خودشان نمی آورند زیرا در این امر خودشان از گروه مقصرین هستند که نتوانسته اند شرایط ازدواج را برای اکثریت قریب به اتفاق جوانان کشور مهیا سازند. فیلم هایی که مردم می پسندند مورد پسند بسیاری از صاحبان تریبون نیست و برعکس. حضرت امام صرفاً برای شادی و سرگرمی جوانان دوره پساجنگ آزاد ساختند و امروز برخی از صاحبان تریبون شادی و سرگرمی را منع می کنند و چیزی در حد و حدود فساد و عیاشی می دانند. این ها که گفتم یک از صد است. (343613)
۱۳۹۵/۰۷/۰۷ ۰۱:۳۲
بنظر حقیر پیشی گرفتن ذهنیت متن جامعه از سیاست های رسمی امری مبارک بوده و می تواند نقش قابل توجهی در اصلاح سیاست ها و ساختار ها ایفا کند.لذا این گسست تنها برای کسانی خطر محسوب می شود که قابلیت اصلاح در نگرش ها و تفکرات خود را ندارند و بعضا سعی می کنند اراده های خود را بر متن جامعه تحمیل کنند.برای اکثریت نه تنها خطر نیست بلکه مایه ی امید روز افزون است. (343628)
۱۳۹۵/۰۷/۰۷ ۰۷:۳۷
اجرای سیاست هایی که جریان رسمی آن را در جامعه پیاده میکند زندگی مردم را سخت و دشوار نموده است ، قالب کردن بعضی از قوانین بدون در نظر گرفتن خواست مردم از این طرف و از طرفی دیگر از زبان ملت صحبت کردن باعث عمیق تر شدن این شکاف و ناراحتی شدید مردم میشود . متأسفانه خیلی از مسئولان خوب میدانند که اکثریت جامعه چه میخواهد ولی باز هم مسیر خود را رفته و توجهی به تقاضاهای ملت ندارند . (343635)
