بهار نیوز - نقدی بر پیشنهاد نماینده مردم

داریوش احمدیان
علی مطهری که صدای مردم در چند دوره اخیر مجلس بوده است به رییس جمهور روحانی پیشنهاد استفاده از رقبایش به خصوص آقای قالیباف را داده است. پیشنهاد مطهری که به نگاه آشتی جویانه و وحدت مدارانه او نسبت سیاسیون درون نظام که بسیاری به دنبال حذف برخی از آنان هستند بر می‌گردد در کلیت خود نگاه نادرستی هم نیست اما در مصداق مد نظر ایشان به نظر می‌رسد سوء تفاهمی پیش آمده باشد.

واقعیت آن است که قالیباف، صحنه انتخابات را با میدان نبرد گلادیاتورها اشتباه گرفته بود و برای رسیدن به قدرت هر‌ترفندی را از وعده هایی مردم فریبانه تا تخریب‌ها و تهمت هایی ناجوانمردانه علیه رقیبش برای خود مجاز می‌دانست. به نظر می‌رسد بهتر آن باشد که به جای آن که روحانی از شهردار تهران کمک بخواهد، ایشان نسبت به تهمت هایی که به شخص رییس جمهور بیان کردند و روحانی را «بی عقل و دروغگو» خواندند پاسخگو باشند. شاید بهتر بود علی مطهری، قبل از ارائه این پیشنهاد به حسن روحانی از قالیباف می‌خواست که درباره پرونده املاک و دیگر ابهامات مدیریت دوازده ساله اش بر شهر تهران شفاف‌سازی، نسبت به تهمت‌ها به روحانی عذرخواهی و درباره اتهام زنی هایش به معاون اول و رییس جمهور پاسخگو باشد.

پایان رقابت ها، اغاز رفاقت و همکاری برای پیشرفت کشور است اما این رفاقت و همکاری قاعدتا می‌بایست با کسانی باشد که کارنامه‌ای موفق در حوزه تخصصی شان و اخلاقی قابل قبول داشته باشند. پیشنهاد این نماینده مجلس مبنی بر آن که روحانی از قابلیت‌های قالیباف استفاده کند مانند آن است که یک نفر از مرحوم هاشمی در زمان حیاتش می‌خواست که از احمدی نژاد هم در فعالیت‌های خود در حوزه وظایفی که بر عهده داشت استفاده کند!

آن چه قالیباف در انتخابات96 از خود نشان داد همان تصویر آشنا و همیشگی احمدی نژاد بود با همان اتهام زنی‌های بی سند ومدرک و وعده‌های مردم فریبانه و روحانی نیز مانند مرحوم هاشمی آماج این تهمت‌ها قرار گرفته بود. در نتیجه همانقدر که آن پیشنهاد فرضی به «آیت الله» عجیب و نشدنی است امکان تحقق پیشنهاد علی مطهری هم وجود ندارد. از سوی دیگر بر فرض که روحانی هم بخواهد از قالیباف استفاده کند آیا فردی که از ارسال یک پیام تبریک هم دریغ ورزیده است و در بیانیه پایانی اش همچنان ادعای نمایندگی از سوی 96 درصد جامعه برای مبارزه با 4درصد «زالو صفت» را دارد تمایلی به پاسخ مثبت به چنین پیشنهادی خواهد داشت؟

کوتاه سخن آن که چنین پیشنهادهایی که به نیت همبستگی و وحدت ملی بیان می‌شود در جای خود نیکوست اما به شرط آن که1ـ در مصادیق اشتباه نکنیم و افرادی که باید پاسخگوی عملکرد غلطشان باشند را «نیروی قابل» ننامیم و 2ـ خواست اکثریت را فدای حفظ آنچه وحدت و رفاقت پس از رقابت‌های انتخاباتی می‌خوانیم نکنیم.