بهار نیوز - چه می‌کنید؟!

صادق صدرایی
برخورد نامناسب با دو وکیل خوشنام و انتشار ویدئوی انتقال آن‌ها با دست‌بند و پابند موجی از اعتراضات را در فضای مجازی و رسانه‌ای کشور ایجاد کرده است. کانون وکلا و برخی سیاسیون پر ادعا اما ترجیح داده‌اند که با سکوت و یا واکنش‌های خنثی و بی اهمیت رخت عافیت بر تن کرده و نسبت به این بی حرمتی آشکار بی توجه باشند.

نکته جالب توجه آن است که هنوز چند ماهی از اعتراض و تذکر صریح رییس قوه قضاییه درباره مقابله با چنین برخوردهایی با انسان‌های محترم که به هر دلیلی بازداشت شده‌اند نگذشته است که شاهد این اتفاق ناگوار بودیم. اما ماجرا از کجا شروع شد؛ قاسم شعله‌سعدی به همراه چند نفر دیگر چند روز پیش تجمع مسالمت‌آمیزی را در اعتراض به «نظارت استصوابی» مقابل «خانه ملت» برگزار می‌کنند.

با نگاهی به شعارها و رفتار شرکت‌کنندگان در این تجمع اعتراضی می‌توان آن را مصداق روشنی از یک اعتراض مدنی مسالمت‌آمیز دانست که بر اساس اصل ۲۷ آزاد است. اما این تجمع که افراد زیادی هم در آن حضور نداشتند در کمال تعجب با برخوردی تند و دور از انتظار مواجه شد و آقای شعله‌سعدی به همراه چند تن دیگر بازداشت می‌شوند. آنچه در اینجا رخ داده است از چند جهت قابل بررسی است:

۱. بی توجهی مطلق به اصل ۲۷ قانون اساسی فضایی را ایجاد می‌کند که در خفقان حاصل از آن اعتراضات و مطالبات موجود در جامعه به تدریج از مسیر مدنی خود خارج شده و رنگ و بوی خشونت به خود بگیرد.

۲. مسئولان امر می‌توانستند با برجسته‌سازی شکل اعتراض مسالمت‌آمیز و عاری از هرگونه خشونت این وکیل خوشنام و همراهانش الگویی خوب را به جامعه عرضه کرده و مدل صحیح یک اعتراض مدنی را که در آن خبری از آسیب‌رسانی به جان و مال دیگران نیست به جامعه معرفی کنند.

۳. مقایسه آنچه بر این تجمع اعتراضی گذشت با تجمع طلاب در فیضیه و شکل مواجهه‌ای که با این دو تجمع تقریباً همزمان صورت گرفت هر فرد منصفی را فارغ از جهت‌گیری‌ها سیاسی نگران نگاه تبعیض‌آلود موجود خواهد کرد.

۴. در این روزها که بیشتر از همیشه به ثبات سیاسی و وحدت اجتماعی نیازمندیم این شکل از برخوردهای تند آن هم با افرادی که با وجود اعتراضاتی که دارند مسالمت‌جو هستند چه سیگنالی را به جامعه می‌دهد؟ آیا متوجه عواقب ناگوار این قبیل برخوردها هستیم؟!

۵. و نکته پایانی نقدی بر اصلاح‌طلبانی است که در فضای مجازی و رسانه‌ها خود را مخالف نظارت استصوابی نشان می‌دهند اما در چنین بزنگاه‌هایی که زمان اقدام است و باید یکپارچه از صدای اعتراضی به این موضوع حمایت کنند سکوت عافیت‌طلبانه را به کنش دموکراسی‌خواهانه ترجیح می‌دهند.