تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ساعت ۰۸:۲۴
کد مطلب : ۲۷۶۷۴
چرا مالزی بی‌نفت آن‌‌شده؛ ما با دریای نفت این؟
این قصه نیست، سیاه نمایی هم نیست...!
من از سیاست‌هاي اقتصادی دولت‌هایمان هیچ نمي‌دانم اما حق بدهید بپرسم چرا مالزی بی‌هیچ منابع عظیمی آن‌گونه شده و ما با این دنیا و دریای نفت و معدن این گونه؟ مدیران پاسخگو باشند با این همه فقر و ناداری و بیکاری در جهان چه حرفی برای گفتن داریم؟
اسماعیل حسین‌پور
گروه جامعه: زمستان است، سرماست و سرِما به زندگی گرم است. برف مي‌بارد و تو با برف حرف مي‌زنی. لبخند بر لب داری، پیش از تو پاهایت حرف مي‌زنند. انگشتانت زبان شده‌اند، آنها بی پیرایه ترین زبان زمین‌اند که مصلحت نمي‌شناسند. تو با صبر و سکوتی سنگین از کنار من، از کنار ما مي‌گذری، برف مي‌بارد و تو با همه نداشته هایت دلخوشی که برف بر خاکت، بر شکوه باستانی سرزمینت مي‌بارد.
این قصه نیست، سیاه نمایی نیست، روایت تلخ زندگی برخی فرزندان ایران است، درد است، درد که نمي‌توان پنهانش کرد وقتی مدیرکل کمیته امداد استانم مي‌گوید: « قریب به 4 هزار دانش‌آموز در استانم - یعنی در بخشی از ایران - با دمپایی به مدرسه ميروند و بیش از 3هزار دانش‌آموز کیف ندارند.»
این بچه‌ها کسی را مقصر نمي‌دانند آنها فقط پدر و مادرشان را مقصر مي‌دانند. اینها از هیچ کس شِکوه‌اي ندارند. قانع و صبورند. سهم‌شان را از زندگی همین مي‌دانند. سهم‌شان از ایران، از نفت، از معدن، از پیشرفت همین است. آنها نمي‌دانند که کمیته امدادشان در خارج از مرزها هم دستگیری برخی‌ها را مي‌کند. آنها نمي‌دانند که برخی‌ها قیمت کیف دستی شان60 میلیون تومان است، آنها هیچ کس را مقصر نمي‌دانند...هیچ کس را.
اما ما مقصریم، ما که حس بزرگ انسان بودن‌مان را در اوج برج‌ها گم کرده‌ایم. ما که از پشت عینک‌هاي دودی مان تَرَک‌هاي دست پدران و مادران این کودکان را نمي‌بینیم. ما که سوار بر بنزهای بی‌خیالی در خیابان‌هاي دور مي‌زنیم و دیگران را فروتر از خویش مي‌بینیم. ما که نمي‌دانیم ممکن است تمام درآمد خانواده‌اي همین پول امروز آدامس‌هاي پسرش باشد.
نمی‌خواهم این دولت یا آن دولت را مقصر بدانم، این هیچ دردی از دردهای این فرزندان بی کفش و کیف و کلاه را حل نمي‌کند. من از فقر مي‌گویم از فقر دانش‌آموزانی که اگر بر آنها خرده نگیری حاضرند شیر رایگان مدرسه را به همکلاسی‌هاي دارایشان بفروشند. مسؤول این فقر کیست؟ چرا هیچ کس خود را پاسخگو و مقصر نمي‌داند؟
اگر فردا خطری همین خاک، همین میهن را تهدید کند فرزندی که تمام سهمش از ایران همین دمپایی بوده است فردا جانش را فدای میهنش مي‌کند، او بیگانه را در این خاک و ملک راه نمي‌دهد اما امروز ما برای این فداکار فرزندان فردا چه کرده‌ایم؟ چه مي‌کنیم؟ چه بسیار فرزندانی که از دست فقر بازمانده از تحصیل و بازنده زندگی شده‌اند! چه بسیار فرزندانی که با فقر نفس مي‌کشند و نمي‌دانند فقر در فرهنگ لغت‌ها چگونه معنا شده است که خیلی‌ها غم فقر مردم را ندارند.
من از سیاست‌هاي اقتصادی دولت‌هایمان هیچ نمي‌دانم اما حق بدهید بپرسم چرا مالزی بی هیچ منابع عظیمی آن‌گونه شده و ما با این دنیا و دریای نفت و معدن این گونه؟ مدیران پاسخگو باشند با این همه فقر و ناداری و بیکاری در جهان چه حرفی برای گفتن داریم؟
در پایان به قول عماد خراسانی شاعر نغزپرداز مي‌گویم:
برما گذشت نیک و بد، اما تو روزگار
فکری به حال خویش کن این روزگار نیست
گروه جامعه: زمستان است، سرماست و سرِما به زندگی گرم است. برف مي‌بارد و تو با برف حرف مي‌زنی. لبخند بر لب داری، پیش از تو پاهایت حرف مي‌زنند. انگشتانت زبان شده‌اند، آنها بی پیرایه ترین زبان زمین‌اند که مصلحت نمي‌شناسند. تو با صبر و سکوتی سنگین از کنار من، از کنار ما مي‌گذری، برف مي‌بارد و تو با همه نداشته هایت دلخوشی که برف بر خاکت، بر شکوه باستانی سرزمینت مي‌بارد.
این قصه نیست، سیاه نمایی نیست، روایت تلخ زندگی برخی فرزندان ایران است، درد است، درد که نمي‌توان پنهانش کرد وقتی مدیرکل کمیته امداد استانم مي‌گوید: « قریب به 4 هزار دانش‌آموز در استانم - یعنی در بخشی از ایران - با دمپایی به مدرسه ميروند و بیش از 3هزار دانش‌آموز کیف ندارند.»
این بچه‌ها کسی را مقصر نمي‌دانند آنها فقط پدر و مادرشان را مقصر مي‌دانند. اینها از هیچ کس شِکوه‌اي ندارند. قانع و صبورند. سهم‌شان را از زندگی همین مي‌دانند. سهم‌شان از ایران، از نفت، از معدن، از پیشرفت همین است. آنها نمي‌دانند که کمیته امدادشان در خارج از مرزها هم دستگیری برخی‌ها را مي‌کند. آنها نمي‌دانند که برخی‌ها قیمت کیف دستی شان60 میلیون تومان است، آنها هیچ کس را مقصر نمي‌دانند...هیچ کس را.
اما ما مقصریم، ما که حس بزرگ انسان بودن‌مان را در اوج برج‌ها گم کرده‌ایم. ما که از پشت عینک‌هاي دودی مان تَرَک‌هاي دست پدران و مادران این کودکان را نمي‌بینیم. ما که سوار بر بنزهای بی‌خیالی در خیابان‌هاي دور مي‌زنیم و دیگران را فروتر از خویش مي‌بینیم. ما که نمي‌دانیم ممکن است تمام درآمد خانواده‌اي همین پول امروز آدامس‌هاي پسرش باشد.
نمی‌خواهم این دولت یا آن دولت را مقصر بدانم، این هیچ دردی از دردهای این فرزندان بی کفش و کیف و کلاه را حل نمي‌کند. من از فقر مي‌گویم از فقر دانش‌آموزانی که اگر بر آنها خرده نگیری حاضرند شیر رایگان مدرسه را به همکلاسی‌هاي دارایشان بفروشند. مسؤول این فقر کیست؟ چرا هیچ کس خود را پاسخگو و مقصر نمي‌داند؟
اگر فردا خطری همین خاک، همین میهن را تهدید کند فرزندی که تمام سهمش از ایران همین دمپایی بوده است فردا جانش را فدای میهنش مي‌کند، او بیگانه را در این خاک و ملک راه نمي‌دهد اما امروز ما برای این فداکار فرزندان فردا چه کرده‌ایم؟ چه مي‌کنیم؟ چه بسیار فرزندانی که از دست فقر بازمانده از تحصیل و بازنده زندگی شده‌اند! چه بسیار فرزندانی که با فقر نفس مي‌کشند و نمي‌دانند فقر در فرهنگ لغت‌ها چگونه معنا شده است که خیلی‌ها غم فقر مردم را ندارند.
من از سیاست‌هاي اقتصادی دولت‌هایمان هیچ نمي‌دانم اما حق بدهید بپرسم چرا مالزی بی هیچ منابع عظیمی آن‌گونه شده و ما با این دنیا و دریای نفت و معدن این گونه؟ مدیران پاسخگو باشند با این همه فقر و ناداری و بیکاری در جهان چه حرفی برای گفتن داریم؟
در پایان به قول عماد خراسانی شاعر نغزپرداز مي‌گویم:
برما گذشت نیک و بد، اما تو روزگار
فکری به حال خویش کن این روزگار نیست
الیاس 
۱۱۲۷
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۰۸:۳۸
آیا این همان کشور است که پنجمین اقتصاد برتر جهان بود؟؟؟؟ (197785)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۱۲:۲۷
دوستان،وقتی خوزستان با انهمه منابع عظیم نفتی،زمینهای حاصلخیز کشاورزی،بنادر بزرگ،صنایع سبک و سنگین و اتصال به ابهای ازاد اینچنین در مضیغه است و بسیاری از مردمانش به اب اشامیدنی سالم دسترسی ندارند و از هوای پاک محرومند و برخی از شهرهای ان بالاترین نرخ بیکاری در کشور را دارند و شهرهای ابادان و خرمشهر بعد از گذشت 25سال از پایان جنگ تحمیلی همچنان حالت جنگ زده دارند و مردمانش با فقر و بیکاری دست و پنجه نرم میکنند،دیگر وای بحال مناطق کمتر شناخته شده و بعضا گمنام کشور... (197866)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۰۸:۵۰
خوب علتش معلوم است وقتی ادبیات بزرگان و متدینین یک کشور گوساله و بزغاله و شغال السطنه باشد و مریدانشان هم در فیسبوک مسی ان دسته گل را به اب خواهند داد مجلسیانشان هم چماق ودستمال تعارف کنند نباید انتطار داشت در صحنه جهانی از نظر علم ومعرفت پیشرفتی حاصل شود ان پیشرفتی هم که حاصل شده نتیجه علاقه شدید جوانانی است که دل در گرو اسلام وایران عزیز دارند (197790)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۰۸:۵۱
برای اینکه از صبح تا شب کارمان وراجی و پر حرفی است و هیچ کار مثبتی هم انجام نمیدیم.
سایت های اصلاح طلب و اصولگرا به شایع پردازی و هوچی گری مشغولند و از روی دست هم کپی می کنند.
و ما هم این اراجیف را میخونیم و با کامنت هایمان مثل تیغ و درفش به جان هم میفتیم و وقت طلایمان را هدر میدیم.
تازه اگر بخواهیم این رویه را تغییر بدیم، نه میدونیم چیکار کنیم و نه بلدیم کار درست و حسابی انجام بدیم.
مقل اینکه بخواهیم تو خیابونای تهران با رعایت دقیق اصول رانندگی برانید. تصور بفرمایید چه وضعی پیش میاد.
از قدیم گفتند یه سوزن به خود و............... (197792)
سایت های اصلاح طلب و اصولگرا به شایع پردازی و هوچی گری مشغولند و از روی دست هم کپی می کنند.
و ما هم این اراجیف را میخونیم و با کامنت هایمان مثل تیغ و درفش به جان هم میفتیم و وقت طلایمان را هدر میدیم.
تازه اگر بخواهیم این رویه را تغییر بدیم، نه میدونیم چیکار کنیم و نه بلدیم کار درست و حسابی انجام بدیم.
مقل اینکه بخواهیم تو خیابونای تهران با رعایت دقیق اصول رانندگی برانید. تصور بفرمایید چه وضعی پیش میاد.
از قدیم گفتند یه سوزن به خود و............... (197792)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۰۸:۵۹
باسلام این پرسش برای همی مردم ایران هست که وقطی میگویند در ماه بین دوازده تا شانزده ملیارد فقط مردم صدقه پرداخت میکنند چرا باید اوضاع به این صورت باشد ولی تا زمانی که کارمندان کمیته امام حقوق چند ملیونی دریافت میکنند همین مقدار صدقه هم کفاف حقوق انهارا نمیدهد بخدا قسم یکی از اشنایان خود من که خیلی خیلی مومن هم هست کارمند همین کمیته امداد هست تا چند سال قبل یک پیکان لکندی داشت ولی اکنون ماشین شاسی بلند صدو پنجاه ملیونی سوار میشه یکی نیس بپرسد که از گجا این ماشینو دکو پوزو اوردی حال انهایی که شما فرمودید گفش ندارند به امثال این اقا چه مربوط نداشته باشند (197794)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۰۹:۰۳
. چه میتوان گفت؟ خیلی چیزها. اما مجال اندک است،................یه ساعت حرف زدی اگه یک هزارم درک رحیم پور رو که نظریه هاش مال خودشه ومثل تو وبقیه منور الفکرها سی دی ضبط شده نظریه های غربی نیست رو داشتی به جای این همه حاشیه میگفتی کجای حرفش با قران مطابقت نمیکنه.روحانی همیشه باد حقوقدان بودنش رو داره .اگه کسی یه ایه قران تو این مدت ازش شنیده یا یه بار افتخار به لباسش بگه ما هم خبردار شیم.البته حقوقدان بودنش هم یه پز تو خالیه که اگه نبود یه متن محکم تو ژنو مینوشت که از نظر حقوقی مو لا درزش نره نه اینکه متن هرمنیوتیکی باشه که هر کس میخونه یه تفسیر منحصر به فرد ازش ارائه بده! (197796)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۱۶:۳۸
خودت هم فهمیدی چی نوشتی ؟ مرد حسابی صحبت از فقر وبدبختیه که دامنگیر همه ما شده نه لباس روحانی ونظریه رحیم پور وامسالهم. صحبت از اینهمه ذخایر، منابع عظیمه که زیرپای ما وجیب بزرگان مملکت هست واقعا چرا کشورهای جنوب شرقی اسیا تا 20 سال پیش هیچی نداشتند ولی الان این وضعشونه؟ نفت دارند؟ گاز ، معدن و.....دارند؟ ماچی؟ همه چی داریم اما کو ارمش ناشی از قتصادمون؟ (197968)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۰۹:۲۰
از قدیم گفته اند که "خواستن توانستن است " آنها خواستند وبه اینجا رسیدند ولی ما موانعی داریم که نمی گذارند 1- عدم اراده (نمی خواهیم ونمی رسیم )2- رانت خواری وغارت بیت المال 3- سیاست بازان 4- عدم مدیریتها 5 - صرف انرژی ها در کینه جوئی و دشمن تراشی 6- عدم توجه به تخصص و علم (اشتغال فامیلی بی ضابطه) 7- . . . . (197805)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۱۰:۲۱
من که تا دیروز جزئ فقیرها بودم فقر و نداری را با سلول سلول بنم درک میکنم سر سفره با یاد هموطنان فقیرم گویی زهر به حلقوم میبرم و متاسفانه تعداد این عزیزان و نزدیکان انقد زیاد است که از دستم کاری بر نمیاید - بله مسئولین به جهت ادای تکلیف پا به عرصه خدمت میگذارند و معلوم نیست به چه جهتی پاسخگویی کارهای خود نیستند (197822)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۱۰:۵۴
چون مالزی ماهاتیر محمد داشت که به فکر ملت خود بود . دوم این که فهم
دین او ، خشونت و تندروی را نمی پذیرفت و سوم ان که در باره اینکه چرا اسلام در دوران اولیه خود توانست با اقتدار و شکوه قلب جهان را تسخیر کند، مطالعه داشت . او این علت را راهیابی به دلها میدانست نه چوب و چماق و جنایت . . . (197830)
دین او ، خشونت و تندروی را نمی پذیرفت و سوم ان که در باره اینکه چرا اسلام در دوران اولیه خود توانست با اقتدار و شکوه قلب جهان را تسخیر کند، مطالعه داشت . او این علت را راهیابی به دلها میدانست نه چوب و چماق و جنایت . . . (197830)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۱۱:۴۴
دو صد گفته چون نیم من کردار نباشد.تا وقتی که حرف یزنیم و شعار بدیم و همش بگیم ما کوروش داریم و تمدن چند هزار ساله داریم ولی هیچ قدم عملی برای پیشرفت کشورمون بر نداریم وضعیت همینه.تا وقتی که تک تک ما حاضر نباشیم برای پیشرفت کشور از خودمون مایه بذاریم وضعیت همینه.تا وقتی شایسته سالاری در انتخاب مسئولین نباشه وضعیت همینه.به عنوان مثال این همه دانشمند در زمینه کشاورزی و اقتصاد کشاورزی داریم ولی آقای حجتی چون سیاسی هست با مدرک لیسانس میشه وزیر کشاورزی این مملکت.چی بگم که هر چی بگم کمه از مصایب و مشکلات این مملکت.تا وقتی که اقتصاد ما نفتی و دولتی باشه روز به روز فساد رشد میکنه. (197845)
۱۳۹۲/۱۰/۲۱ ۱۵:۳۰
اقایان که هرچه می خواهند و به هر که می خواهندبذل و بخشش می کنند به غیر از ملتی که خودش انها را به مسند قدرت رسانده در این بینی ملتی در فقر زندگی می کند علتش شاید این باشد که برای مردم ارزشی قایل نیستند یا مردم انچنان فریب شعارهاشدند که نمی دانند چه بلایی و کلاهی سرشان رفته است (197944)
