ورزشگاه‌ها باید از فحاشان خالی شود، نه از زنان!

سجاد نیکنام

---

صحبت از نیمی از جامعه ایرانی است و تصور اینکه بانوان ایرانی را تنها به دلیل محافظت در برابر فحاشان یا قانون شکنان، برای همیشه خانه نشین کرد یا به استادیوم ها راه نداد، امری غیرمعمول و حتی بی رحمانه است؛ چرا که حقوق اولیه و علایق این نیمی از جامعه، نباید فدای اقلیتی شود که قانون شکنی خود را تنها محدود به استادیوم ها یا خیابان ها نمی کند و مطمئناً آزار و رفتارهای زشت اینان، در پارک ها، وسایل حمل و نقل عمومی، رستوران ها، فروشگاه ها و حتی در چهاردیواری اختیاریشان نیز زنان و دختران را رها نخواهد کرد.

بدیهی است که مسئولان و بخصوص رئیس جمهور و نمایندگان مجلس که رای همین بانوان را پشتوانه تصمیم گیری های خود می بینند، باید راهکاری بیاندیشند که محدودیت ها را متوجه قانون شکنان سازند تا این بار مظلوم با خیالی آسوده گام به ورزشگاه بگذارد؛ آنچه مسلم است، ورزشگاه ها و استادیوم ها را باید از فحاشان و قانون گریزان خالی کرد و نه از زنان!

از سوی دیگر، گروه هایی که در ورزشگاه ها فحاشی می کنند، در اقلیتی بسیار کوچک قرار دارند و حذف آنها به همت و همراهی مردان ایرانی و نیروهای انتظامی مستقر در محل به آسانی میسر است؛ راه چاره نیز فقط فرهنگ سازی است و رسانه ها باید این را از مردان ایرانی که به ورزشگاه ها می روند بخواهند که خود پیشقدم شوند تا برای فراهم ساختن شرایط حضور زنان در استادیوم ها، افراد فحاش را ارشاد کنند یا در صورت لزوم آنها را در اختیار نیروهای انتظامی استادیوم قرار دهند.

اما حضور فحاشان در ورزشگاه ها یک روی سکه است؛ چرا که اقلیتی دیگر، حضور این قانون شکنان را بهانه ای برای خانه نشین کردن زنان قرار داده اند و به صراحت تفکر خود مبنی بر گسیل زنان از جامعه به چهاردیواری خانه ها را برملا می سازند و شاید مشکل اصلی بانوان ایرانی هم همین گروه باشند که به نوعی می توان آنها را بازماندگان دولت قبل لقب داد.
این گروه که حضور بانوان در فعالیت های اجتماعی را برنمی تابند، به نوعی مشکل ایدئولوژیک با سیاست های دولت حسن روحانی داشته و به نوعی می خواهند با درگیر کردن دولت تدبیر و امید با مسائل اینچنینی، پشتوانه اجتماعی این دولت را که بخش وسیعی از آن را زنان ایرانی تشکیل می دهند، متزلزل سازند؛ امری که تدبیر بیش از پیش رئیس جمهور برای احتزاز مستدام بیرق امید در جامعه را می طلبد و رسانه ها نیز دولت را نباید در این راه تنها بگذارند.

آنچه آشکار است، راه ندادن زنان و دختران ایرانی به ورزشگاه ها، امروز بهانه ای شده برای رسانه های خارجی تا به این وسیله، دولت روحانی را ناتوان از عملی کردن وعده های انتخاباتی جلوه دهند. از سوی دیگر عدم ایستادگی در برابر خواسته های ناحق بازماندگان دولت پیشین، که ایجاد محدودیت برای زنان نمونه بارز آن است، می‌تواند در بلندمدت به ضرر دولت تدبیر و امید باشد و ضروریست که هر چه زودتر شخص رئیس جمهور واکنش مدبرانه ای در برابر خواست بحق بانوان ایرانی داشته باشد.