آنچه که «پو» از خود به نمایش ميگذارد بیشباهت به نمایشهای برخي سياسيون وطني ايران نیست! اینان مانند همان بچه (پو) هستند که توسط کارگردانانی برای اهداف خاصی پدید آمدهاند و اختیاری از خود ندارند...
علیرضا کفایی
گروه مقالات: مدتی است که یک بچه مجازی با نام «پو» در قالب یک بازی ساده در تبلتها و گوشیها خودنمایی ميکند. "پل سالامه" وقتی این نرم افزار را ارائه کرد مخاطبین خاصی برای آن در نظر نگرفت و در مورد جامعه هدف آن توضیحی نداد اما همین بازی ساده و آن موجود کوچک و تپل قهوهای رنگ فارغ از سن و جنسیت، افرادی را به خود مشغول نمود.
مهمترین مشخصه «پو» این است که سازندگان و بوجود آوردگانی دارد که وی را طبق اهدافی خاص و با برنامه ریزی هدفمندی پدید آوردهاند و البته علاوه بر درآمدی که از این راه بدست ميآورند یکسری اهداف اجتماعی و اخلاقی و روانشناسانه و سیاسی را دنبال ميکنند. «پو» طوری طراحی شده است که اختیاری از خود ندارد و کاملاً تنهاست و در انتظار بسر ميبرد تا پدر و مادری پیدا کند. وقتی کسی پدر یا مادر «پو» میشود فقط باید نیازهای مادی او را برآورده سازد، سیری ناپذیر است، عشق و عاطفه ایی ندارد، معنای دوست داشتن را نمی داند، درک و فهم و شعوری ندارد، لهو و لعب و خور و خواب از مشخصات دیگر این موجود بازیگوش است. هر گاه گرسنه میشود فریاد ميکند، مرتب خود را خراب و آلوده و کثیف میکند، جای خاصی برای مزبل ندارد، صاحبش باید مکرر او را تمیز کند، برایش غذا آماده کند، با او بازی کند و توقعاتش را برآورده سازد تا از فریادهای او در امان باشد. و نیز «پو» در برابر اعمال خود پاسخگو نیست.
آنچه که «پو» از خود به نمایش ميگذارد بی شباهت به نمایشهای برخي سياسيون وطني ايران نیست! اینان مانند همان بچه (پو) هستند که توسط کارگردانانی برای اهداف خاصی پدید آمدهاند و اختیاری از خود ندارند، در اعمال و رفتاری که از آنان سر میزند باید بدنبال یافتن اهداف برنامه ریزان و طراحان آنها بود که اصل آن بر پایدار ماندن در قدرت است.
متاسفانه این گروه بی اختیار در سطح جامعه یله و رها شدهاند و مرتب به خرابی و آلودگی ميپردازند و صاحبان آنها باید مداوم برایشان هزینه کنند، تمیزشان کنند، خور و خوابشان را تامین کنند. در دورهای که دولت قبل عنان کار را در دست داشت، هرگاه خراب كاري میکرد، تمیزش ميکردند، هم تیمی آنها شده بودند و با آنها بازی ميکردند، مخارجشان را بعهده داشتند، خوراکشان و خوابشان را تامین میکردند... بعد هم كه علیرغم تمام تحلیلها و ترفندهایشان، انتخابات را واگذار کردند باز هم خيلي لوس، از كساني كه در حال تميز كردن بوي گنداب خرابيهايشان هستند، طلبكار شده و... اکنون این گروه که خود را در آن خرابیها غوطه ور بودند، همچنان در حال خرابكارياند، اما چون دیگر مانند قبل کسی نیست که تمیزشان کند هر از گاهی فریادی بر ميآورند تا کسی را بیابند تا به اين مهم بپردازند...!
رفتارهای لجام گسیخته و خارج از اراده و بدور از انسانیت این گروه کاملاً نشان ميدهد که در باتلاقی از خشم و انزجار جامعه و قاطبه مردم ايران گرفتار شدهاند، هرچه هم بیشتر دست و پا ميزنند بیشتر فرو ميروند، لذا ميخواهند همه را با خود به ورطه نابودی بکشانند. ابزار قرار دادن دین از سوی این گروه جز نفرت در جامعه نمیپراکند و گرچه سازندگان و طراحان و کارگردانانشان هم متوجه شدهاند که در جامعه براي اين لوس بازي مسخره دیگر مخاطبی ندارد و باعث انزجار بیشتر ملت ميشوند، دستور شکستن جامعه و مردم را دادهاند و ابایی هم ندارند که دین مردم را مستمسک قرار دهند و به سخره گیرند.
ناگفته پیداست که دولت، ملت، اصلاحطلبان و تحولخواهان باید در دام نیفتند و در بازی آنها حتی بعنوان رقیب سیاسی شرکت نجویند که اینها سیاسی هم نیستند فقط فرصتطلبان و منفعتجويانی هستند که بر اساس برنامه ریزی و طراحی که برایشان شده است عمل ميکنند. فقط باید طراحان این گروه مشابه «پو» شناسایی و بی ملاحظه به مردم معرفی شوند. «پوهاي» سياست ايران تقريبا همه خصوصيات و مشخصههاي پوي فضاي مجازي را دارند. بياراده، لوس، از خود راضي، وابسته به ديگران، بي عاطفه و بي ادراك و ... در نهايت بايد پرسيد نبايد براي اين برهه تاريخ كشورمان با اين گونه به اصطلاح سياسيونش افسوس خورد؟