گروه جامعه: «سندي» هر روز به هتل ٥ ستاره حیوان‌هاي خانگي سپرده می‌شود. او به همراه سگ و گربه‌های ديگر در زمان اشتغال صاحبش، چند ساعتی در اين هتل لوكس سر ميكند! سندي هر روز پس از استحمام و آرايش موهايش به كلاس آموزشي می‌رود، امروز پس از كلاس او قصد دارد تا از خدمات همسريابي اين هتل مجلل هم استفاده نمايد، راستش در اين هتل قسمتي جهت ارائه اينگونه سرويس ها به مشتريان هم در نظر گرفته شده است، مسئول اين قسمت با آلبوم بزرگ از حیوان‌های نر و ماده و از انواع نژادها وارد ميشود و پس از اخذ نظر مثبت حیوان و صاحبش به‌عنوان جفت حیوان میهمان انتخاب می‌شود.
صاحب سندي او و زوج جوانش را براي خريد عروسي به فروشگاه هتل می‌برد، لباس‌های رنگارنگ حیوان‌ها با برند هاي معروف كمپانيهاي خارجي به چوب‌رختی آویزان شده است. علاوه بر لباس، کفش‌های متنوعی برای آنها وجود دارد و انواع و اقسام اسباب‌بازی‌ها و سرگرمی‌های مورد نیاز حیوان نیز به قيمتهاي نجومي در آنجا به فروش می‌رسد. پس از خريد زمان سرو غذا فرا می‌رسد سندي به همراه زوج جوان و ساير دوستانش از غذاهاي با برند هاي آلمانی مورد پذيرايي قرار مي‌گيرند.
بنا بر گزارش روزنامه شهروند "هزینه نگهداری در اين هتلهاي لوکس به روزی ٥٠ تا ٧٠هزار تومان می‌رسد. این قیمت‌ها برای نگهداری سگ و گربه‌ها وضع شده‌اند. نگهداری جوندگان و پرندگان هزینه ديگري دارد. علاوه‌بر کیفیت نگهداری، جثه حیوان نیز در تعیین قیمت‌ها اثرگذار است. حیوان‌ها براساس وزن‌شان به زیر ١٥ کیلوگرم و بالای ١٥ کیلوگرم تقسیم‌بندی می‌شوند. در پانسیون‌ها حیوان‌های بزرگتر به دلیل فضای نگهداری و غذای مصرفی بیشتر هزینه بالاتری دارند.
با این حساب می‌شود گفت، شاغلان مالک حیوان خانگی، به‌صورت ماهانه حداقل ٦٠هزار و حداکثر حدود ٢میلیون و ١٠٠هزار تومان برای نگهداری حیوان‌هایشان هزینه می‌کنند. البته اين نرخ سواي هزينه هاي آموزشي و كلاسهايي است كه بايد پرداخته شود، نرخ کلاس‌های مقدماتی که دوره یک ماهه دارند ٥٠٠ تا ٨٠٠هزار تومان است و هزینه آموزش در کلاس‌های پیشرفته که شامل ١٢ جلسه است یک‌میلیون و ٢٠٠ تا یک‌میلیون و ٥٠٠هزار تومان است."
معمولا اگر يك جاي بدن انسان بيشتر يا كمتر از جاهاي ديگر رشد كند ميگويند انسان ناقص الخلقه است، انساني كه به واسطه نارسايي و بيماري به اين شكل درآمده باشد قطعا عمر زيادي نخواهد داشت اگر هم داشته باشد از زندگي راحت و معمولي برخوردار نخواهد بود. بي عدالتي زماني در يك جامعه رشد ميكند كه تبعيض و فساد امكان توزيع عادلانه ثروت را از بين ببرد و امكانات و دارئيهاي يك ملت را به سمت يك طبقه اقليت سوق دهد، در اين حالت با عدم توازن جامعه دسته اي نو كيسه و مرفحه بي درد خواهيم داشت و اكثريتي فقير و تهي دست آن زمان شاهد اين اتفاقات خواهيم بود هتلهاي مجلل براي حيوانات خانگي گروهي ثروتمند و در مقابل كساني كه محتاج حتي نان شب فرزندان خود هستند.
به نظر شما انگشت اتهام به سوي كدامين متهم بايد دراز كنيم؟ كجاي كار را اشتباه رفته ايم؟ و براي برون رفت از اين وضعيت بايد چه كنيم؟
يك ميليون و پانصد هزار تومان رقمي كه تنها براي هزينه ماهانه آموزش يك سگ در شمال تهران،هزينه می‌شود، تقريبا دو برابر حداقل دستمزدي است كه مسئولين ما براي دستمزد يك كارگر با چهار سر عائله در نظر مي‌گيرند. قطعا مردمي كه دغدغه نان دارند در دراز مدت نمي توانند نسبت به اين قبيل اجحافهاي آشكار در جامعه بي تفاوت باشند. افزايش شكاف طبقاتي آشكار بين مردم پديده بسيار خطرناكي است كه بايد توسط مديران ارشد دولت تدبير و اميد مورد توجه جدي قرار بگيرد. مديراني كه متاسفانه، بعضا حرف و عملي متناقض با هم دارند. در حرف و شعار طرفداري از مستضعفين را فرياد می‌زنند و بر روي كاغذ لوايح و مصوباتي به نفع طبقه سرمايه دار صادر ميكنند.
در ظاهر بنا بر حمايت از كارگر دارند و در عمل با تلاش براي تغيير قانون كار در صدد ايجاد راهكاري براي اخراج كارگران هستند. در جايي ديگر وعده توزيع سبد ناچيز كالاي آنان با تدبير كاهش جامعه هدف بخش عمده اي از كارگران و حداقل بگيران جامعه را از اين حمايتها محروم مي‌سازد و در برابر نسبت به حذف يارانه بيش از ده ميليون ثروتمند شناسنامه دار و شناسايي شده هيچ اقدامي صورت نمي گيرد. از يك طرف با افزايش 30 تا 50 درصدي قيمت نان ضمن دامن زدن به تورم بر كوچكتر كردن سفره خالي مردم می‌افزايند و از طرف ديگر با افزايش ناچيز دستمزد هاي اقليت بگيران در برابر نرخ تورم به دنبال ايجاد راهكاري براي بهبود وضعيت اقتصادي مردم هستند.
اگر بناي دولت در حمايت از سرمايه داران نيست چرا در خصوص جلوگيري از فرار مالياتي آنان اقدامي نمي شود، يا در خصوص حذف يارانه آنان اقدامي نمي شود، چرا در برابر حقوق و پاداش هاي نجومي بعضي از مديران دولتي اقدامي كاري صورت نمي گيرد؟ آيا در دنياي مدرن هم شاهد اين شكاف عظيم بين اختلاف پرداخت‌ها بين كاركنان هستيم؟
اگر بناي دولتمردان بر حمايت از محرومان جامعه است، چرا نسبت به جمع آوري و حمايت از كودكان كار و دستفروش جامعه كاري صورت نمي‌گيرد. فساد اقتصادي، بزرگترين عامل افزايش شكاف طبقاتي در كشور است، عاملي كه بايد هر چه سريعتر جلوي آن گرفته شود، البته نه در حرف، دولت بايد ضمن توجه به قدرت خريد مردم تا آنجا كه می‌تواند نسبت به كاهش فاصله طبقاتي اقشار مختلف مردم برنامه ريزي و اقدام نمايد.
دریافت لینک صفحه با کد QR