تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۰۲/۰۶ ساعت ۱۳:۲۹
کد مطلب : ۷۵۷۸۵
مقاله وارده
فرصتی برای بهبود روابط ایران و آمریكا
علی جلیلیان
گروه سیاسی: به ثمر نشستن مذاکرات دیپلماتیک در مورد مسئله هسته ای ایران با کشورهای گروه 1+5 و تفاهمنامه مقدماتی که در پایان این مذاکرات حاصل شد، فرصتی را در اختیار ایران و سایر کشورهای درگیر در این مسئله، خصوصا ایالات متحده آمریکا قرار خواهد داد که بتوانند در بستر روابط دیپلماتیک، اختلاف‌ها و تنش‌ها را کنار گذاشته و از بن بست مذاکراتی که سال‌ها درگیر آن بوده اند بیرون آیند.
با نگاهی گذرا به حوزه سیاست داخله دو کشور ایران و آمریکا و وقایعی که در چند سال اخیر روی داد، مي‌توان مجموعه ای از عوامل تاثیرگذار را دید که منجر به اتخاذ نوعی سیاست تجدید نظرطلبانه در آرای هردو طرف شد و زمینه‌هاي تغییر استراتژی از انزوای سیاسی در مجامع بین المللی به گفتمان دیپلماتیک را فراهم نمود.
از یک سو پیروزی باراک اوباما به عنوان نماینده حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، که ویژگی اصلی این حزب را مي‌توان اعتقاد به اصل گفتگو در مسائل بین المللی و پیشبرد امور در پرتو منطق بشری دانست و از سوی دیگر بر سر کار آمدن دولت تدبیر و امید به ریاست دکتر حسن روحانی به عنوان شیخ دیپلمات و با شعار "حل و فصل پرونده هسته ای" که از بسیاری جهات نشانه هایی از تغییر در سیاست خارجی دو کشور مي‌توان تعبیر شود.
بهره گیری از دیپلمات‌هاي کارکشته و آزموده شده به دور از خط و ربط‌هاي سیاسی و واگذار نمودن اختیارات به آنها، در کنار آن عنایت ویژه رهبری معظم انقلاب و ملت ایران نسبت به تیم مذاکره کننده و انعطاف پذیری لازم در طول مدت گفتگوها، شرایط تحقق توافقی را فراهم نمود که در صورت نیل به آن مي‌تواند ضامن صلابت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران در مجامع جهانی باشد و فصل تازه ای را در ترسیم روابطی متفاوت بین دو کشور ایجاد کند.
توافق هسته ای ایران با کشورهای گروه 1+5 خصوصا آمریکا، پس از 10 سال و آب شدن یخ تنش‌هاي ایران و آمریکا مي‌تواند مهمترین دستاورد دیپلماتیک در دوره ریاست جمهوری هردو رئیس جمهور باشد. البته تا حصول توافق نهایی همچنان مسائلی باقی است و با توجه به اینکه مذاکرات در سایه مخالفت تندروها قرار گرفته است، طرفین باید تسلط خود بر اوضاع را از دست ندهند و با تدبیر لازم در راه رسیدن به یک مصالحه گام بردارند.
بدیهی است به نتیجه نرسیدن گفتگوها پس از کسب توافق موقت سوئیس و خوشبینی افکار عمومی به ادامه مذاکرات، مي‌تواند بر تیرگی روابط بین دو کشور بیفزاید و خاطره تلخی شود در حافظه تاریخی مردم دو کشور و راه را برای ظهور مجدد سیاست گروه‌هاي تندرو هموار سازد.
گروه سیاسی: به ثمر نشستن مذاکرات دیپلماتیک در مورد مسئله هسته ای ایران با کشورهای گروه 1+5 و تفاهمنامه مقدماتی که در پایان این مذاکرات حاصل شد، فرصتی را در اختیار ایران و سایر کشورهای درگیر در این مسئله، خصوصا ایالات متحده آمریکا قرار خواهد داد که بتوانند در بستر روابط دیپلماتیک، اختلاف‌ها و تنش‌ها را کنار گذاشته و از بن بست مذاکراتی که سال‌ها درگیر آن بوده اند بیرون آیند.
با نگاهی گذرا به حوزه سیاست داخله دو کشور ایران و آمریکا و وقایعی که در چند سال اخیر روی داد، مي‌توان مجموعه ای از عوامل تاثیرگذار را دید که منجر به اتخاذ نوعی سیاست تجدید نظرطلبانه در آرای هردو طرف شد و زمینه‌هاي تغییر استراتژی از انزوای سیاسی در مجامع بین المللی به گفتمان دیپلماتیک را فراهم نمود.
از یک سو پیروزی باراک اوباما به عنوان نماینده حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، که ویژگی اصلی این حزب را مي‌توان اعتقاد به اصل گفتگو در مسائل بین المللی و پیشبرد امور در پرتو منطق بشری دانست و از سوی دیگر بر سر کار آمدن دولت تدبیر و امید به ریاست دکتر حسن روحانی به عنوان شیخ دیپلمات و با شعار "حل و فصل پرونده هسته ای" که از بسیاری جهات نشانه هایی از تغییر در سیاست خارجی دو کشور مي‌توان تعبیر شود.
بهره گیری از دیپلمات‌هاي کارکشته و آزموده شده به دور از خط و ربط‌هاي سیاسی و واگذار نمودن اختیارات به آنها، در کنار آن عنایت ویژه رهبری معظم انقلاب و ملت ایران نسبت به تیم مذاکره کننده و انعطاف پذیری لازم در طول مدت گفتگوها، شرایط تحقق توافقی را فراهم نمود که در صورت نیل به آن مي‌تواند ضامن صلابت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران در مجامع جهانی باشد و فصل تازه ای را در ترسیم روابطی متفاوت بین دو کشور ایجاد کند.
توافق هسته ای ایران با کشورهای گروه 1+5 خصوصا آمریکا، پس از 10 سال و آب شدن یخ تنش‌هاي ایران و آمریکا مي‌تواند مهمترین دستاورد دیپلماتیک در دوره ریاست جمهوری هردو رئیس جمهور باشد. البته تا حصول توافق نهایی همچنان مسائلی باقی است و با توجه به اینکه مذاکرات در سایه مخالفت تندروها قرار گرفته است، طرفین باید تسلط خود بر اوضاع را از دست ندهند و با تدبیر لازم در راه رسیدن به یک مصالحه گام بردارند.
بدیهی است به نتیجه نرسیدن گفتگوها پس از کسب توافق موقت سوئیس و خوشبینی افکار عمومی به ادامه مذاکرات، مي‌تواند بر تیرگی روابط بین دو کشور بیفزاید و خاطره تلخی شود در حافظه تاریخی مردم دو کشور و راه را برای ظهور مجدد سیاست گروه‌هاي تندرو هموار سازد.
