برای معتمدآریا که یک عمر دلواپس بود

پوریا عالمی در روزنامه شرق نوشت: «فاطمه معتمدآریا که یک عمر دلواپس بچه‌ها بود و دلواپسی کلاه‌قرمزی را می‌کرد که کودکی ما رقم بخورد و حافظه نسلی مشترکی بین ما کودکان زمان جنگ‌ شکل بگیرد، همچنین گیلانه را که دلواپس تأثیر جنگ روی زندگی مردم پشت جبهه بود، در حافظه تصویری ما ثبت کرد و با روسری آبی بقای عشق در نسل خسته را دلواپسی کرد، همچنین در شهر موش‌ها با صداپیشگی نارنجی، رنگ امید و خنده را به رنگ ترس و دلواپسی و غم زد، همچنین بساط خنده و قصه را با صداپیشگی گل‌باقالی‌خانوم در خونه مادربزرگه مهیا کرد تا خاطره مشترک نسل ما بچه‌های دلواپس شود، همچنین با بازی در نزدیک به ۵۰ فیلم سینمایی و ۱۵ نمایش و چند سریال کودک و نوجوان دلواپسی را به اوج کمال رساند، همچنین با دریافت ده‌ها جایزه مهم داخلی و خارجی... بعد از این که به پاس این زحمات مدت‌ها در صداوسیما ممنوع‌التصویر بود، پریروز در مراسمی در کاشان، این شهر تاریخ و هنر، مورد پذیرایی از نوع برعکس قرار گرفت.

خلاصه فاطمه معتمدآریا که از وی به‌عنوان سیمین سینمای ایران نیز یاد می‌کنند، دیگر وقتش بود به‌عنوان یک چهره ماندگار و اثرگذار در تاریخ هنر و فرهنگ ایران، از او تقدیر شود، در حالی‌ که از این‌ همه توجه دلواپسان غرق در خوشحالی و شعف و غرور و ترس و سکته خفیف شده بود، پاش را گذاشت روی گاز و رفت در افق گم شد و تا این لحظه رؤیت نشده است.گفتنی است سخنگوی دلواپسان اعلام کرد دیگر اهالی فرهنگ و هنر فکر نکنند حق آنان خورده شده، برای آنان هم داریم.»