ایران در دوراهی انتخاب "صدر" یا "عبادی"

"جی متئیوس مک اینیس" پژوهشگر امریکایی که درباره روابط ایران با عراق و سوریه مقالات مختلفی را در نشریات امریکایی و به خصوص در سایت اندیشکده دست راستی "امریکن اینترپرایس" نوشته است در مطلب تازه خود با اشاره به بحران سیاسی ایجاد شده در عراق در اعتراض به فساد دولتی اشاره می کند که هواداران "منقتدی صدر" روحانی شیعه بار دیگر به میدان آمده اند. این تحلیلگر سیاسی می نویسد:"آنان می گویند که دولت ناتوان از تامین امنیت پس از بمبگذاری های انتحاری در بغداد در هفته گذشته است که در جریان آن بیش از صد نفر جان خود را از دست دادند. به نظر می رسد صدر بار دیگر از انزوا خارج شده است. اکنون این پرسش مطرح است که تهران چه دغدغه ای درباره رهبری سیاسی اینده در عراق دارد؟ از همه مهم تر این که ایا پروژه سیزده ساله ایران برای شکل دادن به دولت عراق به عنوان یک شریک قابل اعتماد به طور جدی در معرض خطر است؟"

نویسنده این مطلب مدعی است که در سال 2003 میلادی و پس از حمله امریکا علیه عراق ایران در تلاش مداوم برای "ایرانیزه" کردن زیرساخت های دولتی و مذهبی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و امنیتی عراق بوده است. او در این باره می نویسد:"ایران از همین رو به شبه نظامیان شیعه عراقی کمک کرده است. در ادارات دولتی و نهادهای حکومتی نیز ایران طرفداران زیادی دارد. اما واقعیت این است که این موضوع نگرانی سنتی ها را موجب شده است. داعش نیز با همین باور در حال تحریک عوام در مناطق سنی نشین است".

این تحلیلگر سیاسی اشاره می کند که در حالی که مقتدی صدر و نیروهای او عمیقا مدیون به ایران به دلیل حمایت های آن کشور هستند اما می خواهند نشان دهند که در تصمیم گیری استقلال عمل دارند. او می نویسد:"صدر کار دشواری را پیش رو دارد. گروه او در رقابت با دیگر گروه های شیعه عراقی مورد حمایت ایران از جمله مجلس اعلای اسلامی عراق، سازمان بدر، عصائب اهل حق و کتائب حزب الله است. این گروه ها به مراتب آموزش دیده تر و مجهزتر هستند".

این تحلیلگر سیاسی در ادامه اشاره می کند که "صدر" اکنون از فرصت ایجاد شده و خشم مردمی علیه ناکارامدی دولت در حال استفاده به نفع خود می باشد. او می نویسد:"صدر خود را به عنوان قهرمان عراق معرفی کرده است احساسی همراه با آرمان های ملی گرایانه که فراتر از سیاست ها و رویکردهای فرقه ای است. واقعیت آن است که همه از عبادی و بی کفایتی او ناامید شده اند".

او در نتیجه گیری این مقاله می نویسد:"بحران چگونه پیش خواهد رفت؟ علیرغم شکست عبادی او اکنون در مقام خود در امنیت به سر می برد. هیچ کس دیگر آماده و یا قادر به جاشنینی او نیست. پشتیبانی از مالکی نیز این روزها به حداقل ممکن رسیده است. مکالمات صدر با رهبران کلیدی در تهران نیز ادامه داشته است و تهران مایل به سکوت کردن اوست. برای تهران درگیری جدی درون شیعیان و یا حتی جنگ داخلی در بغداد و جنوب عراق یک فاجعه است فاجعه ای مهیب تر از حمله داعش به شمال عراق در سال 2014 میلادی. به نظر می رسد که تهران دست کم به دنبال کاستن از تنش‌ها و ایجاد اجماع سیاسی دو طرفه است و در این راستا کمک رسانی خواهدکرد".

او می نویسد: "به نظر می‌رسد پروژه ایران در قبال عراق به این زودی ها پایان نخواهد یافت. رهبران ایرانی احتمالا به این نتیجه می‌رسند که مدیریت صدر برای عراق مشکلات بیش تری را به همراه خواهد داشت اما اگر اعتراضات در بغداد ادامه پیدا کند چه می شود؟ حفظ منافع در عراق یک مسئله حیاتی برای ایران است".