تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۲/۳۱ ساعت ۱۳:۰۰
کد مطلب : ۱۰۷۷۳۱
آیا لاریجانی و عارف ائتلاف می‌کنند؟
گروه سیاسی: ائتلاف علی لاریجانی و محمدرضا عارف برای ریاست مجلس این روزها از حد گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای فراتر رفته و به موضع‌گیری‌های رسمی اطرافیان در نفی و یا تایید آن رسیده است.
شاید بتوان تعیین ریاست مجلس دهم را به سال ابتدایی مجلس هشتم و رقابت میان لاریجانی و حدادعادل تشبیه کرد که در آن زمان جلسات متعدد درون جناح اصولگرا برای تعیین ریاست تشکیل و در نهایت منتج به ریاست لاریجانی شد، این بار هم تاریخ در رقابت بین لاریجانی و عارف تکرار شده است با این تفاوت که رقابت بین دو جریان سیاسی شکل گرفته است.
رقابت بین اصلاح‌طلبان و اصولگرایان برای در دست گرفتن ریاست مجلس آن هم بعد از این‌که اصلاح طلبان در سه دوره گذشته اکثریتی را در مجلس نداشته‌اند و اصولگرایان نیز با داشتن اکثریت در این دوره‌ها حاضر به از دست دادن جایگاه خود نیستند از اهمیتی خاص برخوردار شده است و شاید بتوان حتی آن را مقدمه‌ای برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم دانست. نزدیکان دو گزینه مطرح برای ریاست مجلس بعد از اعلام نتایج انتخابات، لابی‌های‌شان را با برگزاری جلسات خصوصی و رسمی شروع کردند تا جایی که در یک روز با برگزاری نشستی سراسری با حضور منتخبان تعداد حامیانشان را به رخ رقیب کشیدند.
برگزاری این جلسه آن هم بعد از هماهنگی بین لاریجانی و عارف برای تغییر ساعت نشست فراکسیون امید و نداشتن تداخل با همایشی جهت آشنایی منتخبان با کار مجلس جرقه ائتلاف میان آن‌ها را زد. جرقه‌ای که با پاسخ عارف مبنی بر این‌که «هیچ توافقی با لاریجانی درباره ریاست مجلس دهم نشده است» رو به خاموشی رفت و بعد از آن در برهه‌ای دیگر با این توضیح که «حق ندارم به خواست مردم بی‌توجهی کنم و مطمئنا بر اساس مطالبه اکثریت جامعه که به دنبال تغییر در مجلس بودند عمل می‌کنم زیرا اگر بخواهیم به خواست مردم بی‌اعتنا باشیم آیندگان درباره ما داوری خوبی نخواهند کرد.» خاموش شد.
آن طرف میدان هم هنوز لاریجانی هیچ واکنشی به انتخاب رییس مجلس دهم نداشته است و به نظر می‌رسد ترجیح می‌دهد این موضوع را در سکوت رسانه‌ای و با روش‌های خود دنبال کند. در این بین برخی از منتخبان اصلاح‌طلب موضع دیگری نسبت به ائتلاف دارند؛ از جمله این افراد مسعود پزشکیان کاندیدای نایب رییسی مجلس دهم است با بعید دانستن ائتلاف و دادن احتمال 50 درصدی برای ریاست هر کدام از این افراد در عین حال گفت که دو طرف باید به منظور جلوگیری از تنش با یکدیگر ائتلاف کنند، خودشان وضعیت را بسنجند و به نفع دیگری کنار بکشند.
از طرف دیگر جهانبخش محبی‌نیا از منتخبان اصولگرای مجلس دهم و کاندیدای نایب رییسی نیز با وجود بعید دانستن ائتلاف لاریجانی و عارف با توجه به آرایش سیاسی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان و ورود آن‌ها به عرصه رقابت در جلسه علنی در عین حال رخ دادن این ائتلاف را در عالم سیاست بعید نداست و گفت که شاید این ائتلاف در دقایق پایانی برای کم شدن تنش‌های سیاسی و حرکت مجلس به سمت کار کارشناسی رخ دهد.
اهمیت ائتلاف لاریجانی و عارف را می‌توان از این جهت دانست که با کنارکشیدن هر کدام به نفع دیگری ترکیب هیات رییسه، معاونان و بدنه مجلس تغییر می‌کند و حتی کار به رقابت برای تعیین روسای کمیسیون‌ها کشیده می‌شود، موضوعی که به وضوح در مجلس نهم مشاهده شد به طوری که بعد از ریاست لاریجانی به خصوص در سال اول اکثرا ترکیب هیات رییسه مجلس و روسای کمیسیون‌ها به نفع افراد نزدیک به لاریجانی تمام شد.
در مجلس دهم این گمانه زنی‌ها وجود دارد که اگر عارف به نفع لاریجانی کنار بکشد کاندیداتوری سایر منتخبان نزدیک به طیف اصولگرا منتفی خواهد شد و هر دو جناح سهمی از هیات رییسه و حتی معاونان مجلس و روسای کمیسیون‌ها خواهند داشت. نزدیکان به جبهه اصولگرایی می‌گویند اگر عارف به نفع ریاست لاریجانی کنار بکشد حداقل یکی از نواب رییس اصلاح طلب خواهند شد و به دنبال آن روسای کمیسیون‌ها نیز بین دو جریان تقسیم خواهد شد. در مقابل اگر این ائتلاف صورت نگیرد اصولگرایان تمام قد وارد گود رقابت انتخاباتی هیات رییسه می‌شوند.
برای انتخاب نایب رییسی از گزینه‌هایی همچون بروجردی، حاجی بابایی، محبی‌نیا، دهقان و کوهکن نام برده می‌شود. همچنین یوسفیان ملا، فرهنگی، مصری، منادی، دهقان و کوهکن نیز برای کاندیداتوری در سایر ارکان هیات رییسه مطرح هستند.
در آن طرف میدان در جبهه اصلاح‌طلبی شرایط دیگری مطرح است. بخش عمده‌ای از بدنه اصلاح‌طلبان معتقدند که عارف به دلیل اقبال مردم در انتخابات تهران و به دنبال آن تاثیر حمایتش از سایر کاندیداهای منتسب به لیست امید در رای آن‌ها، رای لازم برای ریاست مجلس را دارد و دیگر دلیلی برای کنار کشیدن او از رقابت وجود ندارد. در مقابل عده‌ای از این جبهه بی‌میل به ریاست لاریجانی نیستند. این منتخبان کسانی هستند که با حمایت لیست امید توانسته‌اند رای مردم را جلب کنند و علی رغم این‌که باید به رای مردم و تعهدشان برای رای به عارف آن هم حداقل تعهد اخلاقی پایبند باشند ولی رویه دیگری را در پیش گرفته‌اند.
در جبهه اصلاح‌طلبی از پزشکیان، تاج‌گردون، تابش، کواکبیان و حضرتی برای نایب رییسی نام برده می‌شود و علاوه بر این افراد جلودارزاده نیز برای کاندیداتوری سایر ارکان هیات رییسه مطرح است.
گویی تنها گزینه‌ی مستقل‌ها برای ریاست و نایب رییسی مجلس علی مطهری است که به نظر می‌رسد از اقبال هر دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا نیز برخوردار باشد. همچنین به نظر می‌رسد تعیین ترکیب 12 عضو هیات رییسه منوط به ائتلاف بین لاریجانی و عارف و یا حضور جداگانه هر کدام از آن‌ها در عرصه رقابت است. برای فهمیدن این موضوع باید تا 9 خرداد زمان برگزای اولین جلسه رسمی و علنی مجلس دهم صبر کرد.
رقابت بین اصلاح‌طلبان و اصولگرایان برای در دست گرفتن ریاست مجلس آن هم بعد از این‌که اصلاح طلبان در سه دوره گذشته اکثریتی را در مجلس نداشته‌اند و اصولگرایان نیز با داشتن اکثریت در این دوره‌ها حاضر به از دست دادن جایگاه خود نیستند از اهمیتی خاص برخوردار شده است و شاید بتوان حتی آن را مقدمه‌ای برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم دانست. نزدیکان دو گزینه مطرح برای ریاست مجلس بعد از اعلام نتایج انتخابات، لابی‌های‌شان را با برگزاری جلسات خصوصی و رسمی شروع کردند تا جایی که در یک روز با برگزاری نشستی سراسری با حضور منتخبان تعداد حامیانشان را به رخ رقیب کشیدند.
برگزاری این جلسه آن هم بعد از هماهنگی بین لاریجانی و عارف برای تغییر ساعت نشست فراکسیون امید و نداشتن تداخل با همایشی جهت آشنایی منتخبان با کار مجلس جرقه ائتلاف میان آن‌ها را زد. جرقه‌ای که با پاسخ عارف مبنی بر این‌که «هیچ توافقی با لاریجانی درباره ریاست مجلس دهم نشده است» رو به خاموشی رفت و بعد از آن در برهه‌ای دیگر با این توضیح که «حق ندارم به خواست مردم بی‌توجهی کنم و مطمئنا بر اساس مطالبه اکثریت جامعه که به دنبال تغییر در مجلس بودند عمل می‌کنم زیرا اگر بخواهیم به خواست مردم بی‌اعتنا باشیم آیندگان درباره ما داوری خوبی نخواهند کرد.» خاموش شد.
آن طرف میدان هم هنوز لاریجانی هیچ واکنشی به انتخاب رییس مجلس دهم نداشته است و به نظر می‌رسد ترجیح می‌دهد این موضوع را در سکوت رسانه‌ای و با روش‌های خود دنبال کند. در این بین برخی از منتخبان اصلاح‌طلب موضع دیگری نسبت به ائتلاف دارند؛ از جمله این افراد مسعود پزشکیان کاندیدای نایب رییسی مجلس دهم است با بعید دانستن ائتلاف و دادن احتمال 50 درصدی برای ریاست هر کدام از این افراد در عین حال گفت که دو طرف باید به منظور جلوگیری از تنش با یکدیگر ائتلاف کنند، خودشان وضعیت را بسنجند و به نفع دیگری کنار بکشند.
از طرف دیگر جهانبخش محبی‌نیا از منتخبان اصولگرای مجلس دهم و کاندیدای نایب رییسی نیز با وجود بعید دانستن ائتلاف لاریجانی و عارف با توجه به آرایش سیاسی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان و ورود آن‌ها به عرصه رقابت در جلسه علنی در عین حال رخ دادن این ائتلاف را در عالم سیاست بعید نداست و گفت که شاید این ائتلاف در دقایق پایانی برای کم شدن تنش‌های سیاسی و حرکت مجلس به سمت کار کارشناسی رخ دهد.
اهمیت ائتلاف لاریجانی و عارف را می‌توان از این جهت دانست که با کنارکشیدن هر کدام به نفع دیگری ترکیب هیات رییسه، معاونان و بدنه مجلس تغییر می‌کند و حتی کار به رقابت برای تعیین روسای کمیسیون‌ها کشیده می‌شود، موضوعی که به وضوح در مجلس نهم مشاهده شد به طوری که بعد از ریاست لاریجانی به خصوص در سال اول اکثرا ترکیب هیات رییسه مجلس و روسای کمیسیون‌ها به نفع افراد نزدیک به لاریجانی تمام شد.
در مجلس دهم این گمانه زنی‌ها وجود دارد که اگر عارف به نفع لاریجانی کنار بکشد کاندیداتوری سایر منتخبان نزدیک به طیف اصولگرا منتفی خواهد شد و هر دو جناح سهمی از هیات رییسه و حتی معاونان مجلس و روسای کمیسیون‌ها خواهند داشت. نزدیکان به جبهه اصولگرایی می‌گویند اگر عارف به نفع ریاست لاریجانی کنار بکشد حداقل یکی از نواب رییس اصلاح طلب خواهند شد و به دنبال آن روسای کمیسیون‌ها نیز بین دو جریان تقسیم خواهد شد. در مقابل اگر این ائتلاف صورت نگیرد اصولگرایان تمام قد وارد گود رقابت انتخاباتی هیات رییسه می‌شوند.
برای انتخاب نایب رییسی از گزینه‌هایی همچون بروجردی، حاجی بابایی، محبی‌نیا، دهقان و کوهکن نام برده می‌شود. همچنین یوسفیان ملا، فرهنگی، مصری، منادی، دهقان و کوهکن نیز برای کاندیداتوری در سایر ارکان هیات رییسه مطرح هستند.
در آن طرف میدان در جبهه اصلاح‌طلبی شرایط دیگری مطرح است. بخش عمده‌ای از بدنه اصلاح‌طلبان معتقدند که عارف به دلیل اقبال مردم در انتخابات تهران و به دنبال آن تاثیر حمایتش از سایر کاندیداهای منتسب به لیست امید در رای آن‌ها، رای لازم برای ریاست مجلس را دارد و دیگر دلیلی برای کنار کشیدن او از رقابت وجود ندارد. در مقابل عده‌ای از این جبهه بی‌میل به ریاست لاریجانی نیستند. این منتخبان کسانی هستند که با حمایت لیست امید توانسته‌اند رای مردم را جلب کنند و علی رغم این‌که باید به رای مردم و تعهدشان برای رای به عارف آن هم حداقل تعهد اخلاقی پایبند باشند ولی رویه دیگری را در پیش گرفته‌اند.
در جبهه اصلاح‌طلبی از پزشکیان، تاج‌گردون، تابش، کواکبیان و حضرتی برای نایب رییسی نام برده می‌شود و علاوه بر این افراد جلودارزاده نیز برای کاندیداتوری سایر ارکان هیات رییسه مطرح است.
گویی تنها گزینه‌ی مستقل‌ها برای ریاست و نایب رییسی مجلس علی مطهری است که به نظر می‌رسد از اقبال هر دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا نیز برخوردار باشد. همچنین به نظر می‌رسد تعیین ترکیب 12 عضو هیات رییسه منوط به ائتلاف بین لاریجانی و عارف و یا حضور جداگانه هر کدام از آن‌ها در عرصه رقابت است. برای فهمیدن این موضوع باید تا 9 خرداد زمان برگزای اولین جلسه رسمی و علنی مجلس دهم صبر کرد.
مرجع : ایسنا
