غنوشی از اخوان‌المسلمین جدا شد: اشتباه کرده بودیم

دلایل پزشکی یا غیره نبود که مانع حضور من در اجلاس شما شد. من روزبه‌روز احساس می‌کنم، لحظه جدایی من و شما نزدیک شده است. من یک مسلمان تونسی هستم. تونس وطن من است. من به این ایمان دارم که وطن امری مهم، اساسی و تعیین‌کننده است. بنابراین به هیچ‌کس اجازه نمی‌دهم مرا از تونسی‌بودنم جدا کند. هیچ گونه تجاوزی را به تونس نمی‌پذیرم حتی اگر از سوی صاحبان رسالت‌های توحیدی باشد. من الان در برابر شما اعلام می‌کنم تونسی‌بودنم فراتر و برتر از هرچیز دیگری است. نمی‌خواهم تونس مانند همسایه‌ام لیبی شود یا مثل عراق که با ما فاصله دارد. می‌خواهم تونس همه فرزندانش را با وجود داشتن گرایش‌های گوناگون سیاسی دربر گیرد. من به‌صراحت به شما می‌گویم راه شما اشتباه بود و مصیبت‌های زیادی را بر سر منطقه آورد. شما واقعیت‌ها را ندیده‌اید و کارتان را بر رؤیاها و توهمات بنا کردید. شما ملت‌ها و قدرت‌شان را به حساب نیاوردید. من به شما درباره مصر، سوریه و یمن هشدار داده بودم اما به آنها توجه نکردید. من درحال‌حاضر یک سرباز مدافع سرزمینم تونس هستم و اجازه نمی‌دهم تروریسم با هر عنوانی میهنم را هدف قرار دهد، زیرا نابودی وطنم یعنی نابودی خودم. حتی برای یک‌بار هم که شده دریابید چه می‌کنید و چه کسی از کار شما سود می‌برد!

گفتید مصر سقوط می‌کند و شما در عرض چند هفته یا ماه حکومت را از آنِ خود خواهید کرد. اما متأسفانه ثابت کردید شما بسیار کم‌هوش هستید و اتحادتان با سازمان‌های تروریستی میهن شما را به نابودی کشاند. اگر روزی میهن‌تان ویران شود برای شما چه باقی خواهد ماند؟ باید بدانید پست و مقام‌ها هدف نیست. بلکه هدف میهن است که اهمیت فراتری دارد. ما باید از نو خودمان را به‌عنوان یک میهن‌پرست مسلمان بشناسیم. باید به میهن‌پرستی اعتراف کنیم و با آن تعامل داشته باشیم. زیرا نمی‌توان امتی مسلمان بدون داشتن یک میهن‌پرستی اسلامی داشت و اینها نقاط اختلاف اساسی بین ما و شماست. تروریسم اسلامی‌ای که از پاکستان یا موریتانی یا عربستان می‌آید، در تونس دنبال چیست؟ آیا جز اینکه کشور ما را می‌خواهند ویران کنند و ساکنانش را به قتل برسانند؟

شما را به خدا قسم می‌دهم برای آخرین بار هم که شده به واقعیت‌ها اعتراف کنید. به جای توجه به سران‌تان، به واقعیت‌ها بنگرید و از خودتان بپرسید چرا هر کدام‌تان چند گروه شده‌اید. شمایی که انتظار داشتید ملت‌ها در آغوش‌تان بگیرند، چرا در کشورهای مختلف منزوی شدید؟ بدون داشتن یک هویت ملی نمی‌توان انتظار داشت ملت‌ها شما را در آغوش بگیرند. به کجا می‌روید؟! (این تذهبون؟). ما در تونس پیامی روشن به شما دادیم. دولت را گرفتیم اما انتخابات را باختیم. کسی که ما را هدایت کرد فقط ملت تونس بود. آن چیزی را که ما به ملت تونس داده بودیم دارای کاستی‌هایی بود. این نیروهای خارجی نبودند که برای سرنگونی ما آمدند، بلکه اشتباهات و برداشت‌های خودمان بود که حاصلش را دریافت کردیم. سران آمریکا، روسیه یا دیگران نبودند، خطاهای خودمان بود. ما در تجربه جدیدمان اشتباه کرده بودیم و ملت تونس ما را تنبیه کرد. اگر واقعا جدی بوده و ادعا می‌کنیم رسالتی داریم، باید از این تجارب استفاده کرد.

هر کشوری یا میهنی را به حال خود و اهلش واگذارید. بگذارید هر پیامدی می‌خواهد داشته باشد. اگر شما باختید، پس بدانید شما هم شبیه همان نظام‌های حاکم بودید. اگر ملت، شما را نپذیرفت و به خشونت متوسل شدید، پس هیچ چیزی تغییر نکرده است. شما پیام جدیدی برای ملت‌ها ندارید. بلکه بر عکس مردم به شما دقیقا مانند گذشتگان می‌نگرند. ملت‌ها برای ایجاد تغییرات آرمان‌هایی داشتند که همه ناکام ماند و شما مسئول آن هستید. متأسفانه تجربه مصر همین را نشان می‌دهد اما شما تاکنون آن را ارزیابی نکرده و از آن درس‌های لازم را نگرفته‌اید. پنج سال است که در سوریه جنگ شده، همه جهانیان از این جنگ درس آموخته و عبرت‌ها گرفتند به جز شما. به کجا می‌روید؟

در پایان می‌خواهم به‌روشنی به اطلاع شما برسانم ما در تونس تصمیم گرفتیم حضورمان را در اجلاس شما لغو کنیم؛ زیرا این نشست‌های روتینی بیشتر از آنکه سودمند باشد، مضر است. از عقلای شما و افراد واقع‌نگرتان می‌خواهم به برنامه‌ها و راهکارهایی که شما را متحد کند نه متفرق، بیندیشند؛ برنامه‌هایی که موجب جذب افراد به شما شود نه نفرت از شما. هیأت تونسی بعد از قرائت این نامه، نشست شما را ترک خواهد کرد. ما اعلام می‌کنیم از این پس در چنین نشست‌هایی حضور نخواهیم داشت.