جابه جایی ابرهابا افزایش دمای زمین

واکنش ابرها نسبت به افزایش دمای اتمسفر یکی از متغیرهای مبهمی است که پیش بینی میزان افزایش دمای زمین در اثر تراکم گازهای گلخانه ای را با مشکل روبه رو می کند.
محققان به منظور درک بهتر رابطه بین تغییرات آب و هوا و ابرها، مدل های مختلفی را پیش بینی کرده و با استفاده از اطلاعات حاصل از به کارگیری ماهواره ها، صحت پیش بینی های خود را مورد آزمایش قرار می دهند. اما این تحقیقات هنوز در ابتدای راه قرار دارد.
 
با وجود این که ابرها یک مولفه کلیدی در تنظیم آب و هوای زمین هستند، به دلیل داشتن مقیاس کوچک، امکان پیش بینی اثرگذاری ابرها در مدل های آب و هوایی با دشواری هایی روبه رو است.  بر اساس این تحقیقات مرکز اصلی طوفان های اقیانوسی و تولید ابرها که پیش از این در عرض جغرافیایی میانی هریک از دو نیمکره قرار داشت، در طول چند دهه اخیر به سمت قطب ها جابه جا شده است. در نتیجه این رخداد، به وسعت مناطق خشک زیراستوایی افزوده شده است.
 
علاوه بر این، به حداکثر ارتفاع ابرها نیز افزوده شده است. در عرض جغرافیایی بالا و در نزدیکی قطب ها، تشعشعات حاصل از خورشید کمتر است و ابرها با حرکت به سوی قطب ها، در مجموع میزان کمتری از تشعشعات خورشید را به فضا بازتاب می دهند. پس میزان بیشتری از تشعشعات خورشید به زمین می تابد و جذب می شود.

از طرف دیگر به دلیل ارتفاع زیاد ابرها، میزان بیشتری از تشعشعاتی که در سطح زمین بازتابیده می شود، توسط ابرها به دام می افتد و موجب تشدید اثر گلخانه ای می شود.  در مجموع محققان به این جمعبندی رسیدند که الگوی فعلی حرکت ابرها موجب تشدید گرمایش زمین خواهد شد.  گزارش کامل این تحقیقات در شماره اخیر نشریه Nature منتشر شده است.