معروف‌ترین زن کره شمالی کیست؟/تصاوير

ری چون هی چهل سال است که در تلویزیون مرکزی کره گریه می‌کند، می‌خندد و فریاد می‌کشد.
او چند روز پیش بار دیگر در شبکه تلویزیونی دولتی کره شمالی ظاهر شد تا خبر اجرای پنجمین آزمایش هسته‌ای این کشور را اعلام کند.

هیچ کس از سن دقیق او مطلع نیست، ولی گمان می‌رود که هفتاد و چند سال داشته باشد.
او احتمالا معروفترین خبرخوان دنیا است. اما چه اطلاعاتی درباره او داریم؟

او رنگ صورتی دوست دارد
مخصوصا او دوستدار چیما جوگوری، لباس معروف کره‌ای‌ها است. وقتی اخیرا برای اعلام خبر آزمایش یک بمب هیدروژنی – که از بمب اتمی قوی‌تر است – در تلویزیون حاضر شد، همین لباس را پوشیده بود.

ولی رنگ صورتی همیشه مناسب نیست
او هنگام اعلام خبر مرگ رهبران کره شمالی سیاه پوشیده و اشک در چشمانش حلقه زده بود.

مقامات کره شمالی به او اعتماد دارند و احترام می‌گذارند
گمان می‌رود که کیم جونگ اون شخصا می‌خواهد که او پیام حزبش را به جهانیان مخابره کند.
او کسی بود که خبر مرگ کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل، رهبران سابق این کشور تک‌حزبی، را اعلام کرد. ری چون هی چند وقت پیش خبر قرار دادن موفقیت‌آمیز یک ماهواره در مدار با پرتاب موشک را هم اعلام کرد.

البته خیلی‌ها در جهان عقیده دارند که این چیزی جز آزمایش مخفیانه موشک دوربرد نبوده و آن را محکوم کردند.

سبک او در مقایسه با خبرخوانان دیگر نمایشی‌تر است
او می‌تواند در طول یک نطق طولانی هم فریاد بکشد و هم گریه کند.

ری چون هی در حین خواندن پیام رهبران کره شمالی لحنی دیکتاتورمنشانه به خود می‌گیرد.

به نظر می‌رسد پیروان زیادی دارد
خانم ری در پیونگ‌یانگ زندگی می‌کند. تصویر او در آن‌جا روی صفحه‌های بزرگ نمایش داده می‌شود و مردم تماشاگر هم دست می‌زنند و بعضا گریه می‌کنند.

البته احتمال دارد اشک‌هایشان ساختگی باشد، ولی عدم نمایش تبعیت از این حکومت تک‌حزبی می‌تواند مجازات مرگ به همراه داشته باشد.


حضور او در تلویزیون ممکن است رو به پایان باشد

او در مستندی که اخیرا پخش شد اعلام کرد که می‌خواهد پشت دوربین برود و زنان خبرخوان جدیدی برای تلویزیون دولتی تربیت کند.

گفته می‌شود که از تفریح بدش نمی‌آید
ری چون هی ظاهرا دوست دارد به رستوران‌های خوب پیونگ‌یانگ برود و از سرگرمی‌های این شهر لذت می‌برد.

زندگی در کره شمالی به خاطر کمبود کار و قطع مرتب برق سخت است. سازمان‌های حمایتی تخمین می‌زنند که از اواسط دهه ۹۰ حدود دو میلیون نفر در این کشور به خاطر کمبود مواد غذایی جان خود را از دست داده‌اند.